ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 111

“คุณพ่อ คุณน้า กำลังคุยเรื่องอะไรกันเหรอคะ?”

เนลลี่เห็นว่าทั้งลูน่าและโจชัวกำลังมองเธออยู่ เธอจึงวิ่งมาหาพร้อมด้วยรอยยิ้มที่สว่างสดใสยิ่งกว่าพระอาทิตย์

โจชัวชำเลืองมองลูน่า เขายกมือขึ้นลูบหัวเนลลี่ “ไม่มีอะไรหรอก ลูกชอบชุดนี้ไหม?”

“ชอบค่ะ!” น้ำเสียงของเนลลี่ใสราวกับระฆังแก้ว “คุณแม่ตัดชุดนี้ให้ด้วยตัวเอง หนูชอบมากค่ะ!”

ตอนที่เนลลี่กำลังขยับตัว ลูกปัดเล็ก ๆ ที่ใช้ตกแต่งอยู่ด้านหลังของเธอก็หลุดออกมา

ลูน่าขมวดคิ้ว “อย่าเพิ่งขยับ”

เนลลี่หยุดขยับตัวตามคำบอกอย่างว่าง่าย

ลูน่าหยิบลูกปัดที่ตกขึ้นมา “ส่งกล่องมาให้น้าหน่อย”

“อื้ม!” เนลลี่วิ่งไปเอากล่องมา

“หนูต้องถอดชุดออกไหมคะ?” เนลลี่เอียงคอถามอย่างไร้เดียงสา

“ไม่ต้องจ้ะ” ลูน่าหยิบเข็มและด้ายออกมาจากชั้นล่างของกล่องอย่างง่ายดาย “หันหลังก่อน”

เนลลี่ทำตามโดยดี

ลูน่าใช้เข็มและด้ายได้อย่างชำนาญ เธอใส่ลูกปัดลงที่เดิมและเย็บติดกลับไป

หลังจากนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมายาว เธอตรวจเช็คชุดของเนลลี่อีกครั้งก่อนจะเก็บเข็มกับด้ายลงไปในกล่องอย่างเดิม

เธอเย็บชุดนี้ไว้นานมากแล้ว ตอนนั้นเธอเพิ่งเริ่มเรียนวิธีตัดเย็บเสื้อผ้า วิธีการและเทคนิคของเธอจึงยังไม่ดีเท่าไหร่

เมื่อเพ่งมองในตอนนี้จะพบว่าชุดนี้มีจุดบกพร่องอยู่มาก

เธอเก็บกล่องกลับที่เดิมและเงยหน้าขึ้น ทันใดนั้นเธอก็สบตากับโจชัว

เขามองเธอ “ดูเธอคุ้นเคยกับกล่องและชุดนี้นะ”

เขาไปยังเมืองเอเมอรัลด์ที่ลูน่าเคยอยู่ด้วยตัวเองเพื่อหากล่องนี้ และสถานที่ที่เธอเคยอยู่และกล่องนี้ก็เต็มไปด้วยฝุ่น เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครไปที่นั่นนานมากแล้ว กล่องนั้นยังไม่เคยโดนเปิดด้วยซ้ำ และมีแค่ลูน่าเท่านั้นที่รู้ว่าเข็มกับด้ายอยู่ตรงช่องชั้นล่างของกล่อง

เรื่องนี้ชวนให้ประหลาดใจ