ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 11

หลังจากที่นีลนั่งลงไม่นาน พนักงานก็เริ่มเสิร์ฟอาหารให้ออร่า

นีลเอื้อมมือไปหยุดพนักงานที่กำลังเสิร์ฟอาหารให้ออร่าด้วยดวงตากลมโต เขาถามว่า “ขอโทษนะครับ เมนูนี้คือเมนูอะไรเหรอครับ?”

เด็กน้อยคนนั้นน่ารักและมารยาทดีจนพนักงานอดไม่ได้ที่จะหยุดและยิ้มให้เขา “เมนูนี้คือเสต็กเนื้อสันในค่ะ ถ้าหนูอยากกินก็ให้คุณแม่สั่งมาให้นะ!”

นีลมองพนักงานเสิร์ฟด้วยรอยยิ้มและพยักหน้า “ขอบคุณครับ คุณสวยมากเลยครับ!”

พนักงานเสิร์ฟในวัยสี่สิบรู้สึกยินดีกับคำชมของเด็กชายตัวเล็ก ๆ และรู้สึกราวกับว่างานเสิร์ฟของเธอเบาลงไปมาก

“อยากกินสเต็กนั่นไหมล่ะ?” แอนน์ขมวดคิ้วและถาม

นีลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ไม่ครับ”

“แล้วทำไมถึง…?”

“แม่ทูนหัว” นีลขัดจังหวะก่อนที่แอนน์จะพูดจบ

“มาเดิมพันกันเถอะ”

เด็กชายหยิบโทรศัพท์มือถือของแอนน์ขึ้นมาและเริ่มจับเวลา “ผมพนันได้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่สามารถกินต่อได้ภายในสิบวินาที”

แอนน์มองเขาอย่างสงสัย “เธอเพิ่งจะเริ่มกินเองนะ”

เธอเหลือบมองนีลด้วยหางตา “อิจฉาที่เธอได้กินสเต็กเหรอ?”

“ห้า สี่ สาม สอง...”

นีลวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วนับถอยหลังอย่างมีชัยชนะ "หนึ่ง"

ปัง!

ออร่าที่นั่งอยู่ไม่ไกล โยนส้อมลงบนโต๊ะในขณะที่ใบหน้าของเธอกลายเป็นความน่าเกลียด

แอนน์ตกใจ เธอเห็นออร่ารีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความอับอาย

“อะไรกัน…?”

เด็กชายก้มหน้าลงและเริ่มกินสปาเก็ตตี้ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

...

ออร่าอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง

เธอเพิ่งจะกินสเต็กไปได้แค่คำเดียว! ต่อให้กินของเน่า ๆ ก็ไม่มีทางที่อาการจะแสดงออกมาเร็วเช่นนี้!

หญิงสาวเดินเซกลับไปที่โต๊ะและพบข้อความเล็ก ๆ วางอยู่ใต้ส้อมของเธอ

บนนั้นมีประโยคที่เขียนขึ้นอย่างประณีตด้วยตัวอักษรที่ชัดเจนและละเอียดอ่อน ‘ผลของการทำชั่ว’

ออร่าฉีกกระดาษทิ้งด้วยความโกรธ “ไปเรียกผู้จัดการแล้วหาภาพจากกล้องวงจรปิดมาให้ฉัน!”

เธออยากจะรู้ว่าใครกันที่ช่างกล้าทำกับเธอเช่นนี้!

“ฉันขอโทษค่ะ คุณกิบสัน แต่เมื่อกี้ระบบความรักษาความปลอดภัยภายในร้านถูกแฮ็ก และวิดีโอจากกล้องวงจรปิดทั้งหมดก็ยังถูกลบไปทั้งหมดด้วยค่ะ...”

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!”

เธอยืนอยู่ในห้องควบคุมและโยนแก้วในมือใส่จอคอมพิวเตอร์

เสียงกระแทกระหว่างแก้วกับจอทำให้เกิดเสียงดัง

ต้องเป็นลูน่า กิบสันแน่ ๆ ต้องเป็นเธอแน่นอน!

...

เป็นเวลาสี่ทุม

รถมาเซราติสีดำมาหยุดที่บลูเบย์วิลล่า

โจชัวกดวางสายระหว่างประเทศสายสุดท้าย และลงจากรถอย่างหมดแรง

เขาเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองเหมือนเช่นเคย แต่แล้วเขาก็หยุดชะงัก เขาหันหน้าเหลือบมองไปยังห้องนอนของเนลลี่ที่สุดทางเดินก่อนที่จะเดินเข้ามา

ไม่มีใครอยู่ภายในห้องนั้นเลย

“นายท่านกลับมาแล้วเหรอครับ?” เมื่อได้ยินเสียงจากห้องนอนของเนลลี่ พ่อบ้านก็เข้ามาทักทายเขา "คุณกำลังมองหาเจ้าหญิงน้อยอยู่หรือเปล่าครับ?"

โจชัวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "เธออยู่ที่ไหน?"

พ่อบ้านถอนหายใจ “เจ้าหญิงน้อยยืนกรานที่จะนอนกับลูน่า แต่ในห้องของเธอมีเพียงแค่เตียงเล็ก ๆ … เจ้าหญิงน้อยก็เลยขอไปนอนกับลูน่าที่ห้องคนรับใช้ที่ชั้นล่างแทนครับ”

เขาสังเกตดูสีหน้าของโจชัวอย่างรอบคอบ “ผมควรจะไปปลุกลูน่าและให้เธอพาเจ้าหญิงน้อยกลับมาไหมครับ?”