ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 113

เนลลี่พาลิลลี่กลับไปที่ห้องของตัวเอง ลูน่าเดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อโทรหามัลคอล์ม

เมื่อโทรติดแล้ว มัลคอล์มที่อยู่ปลายสายก็หัวเราะเบา ๆ “เจอลิลลี่แล้วเหรอ?”

ลูน่าถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะส่งพวกเธอมาที่นี่ด้วยตัวเอง”

“ผมมีธุระที่ต้องทำที่ประเทศนี้พอดีผมก็เลยพาพวกเธอมาด้วย ผมไม่ได้ตั้งใจมาส่งพวกเธอหรอก”

“มีเรื่องบังเอญแบบนั้นด้วยเหรอคะ?”

มัลคอล์มเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หัวเราะ “ไม่ครับ ไม่จริง ผมแค่คิดถึงนีลกับเนลลี่ แล้วก็คิดถึงคุณด้วยนิดหน่อย”

ลูน่าหัวใจเต้นรัว

หลังจากเงียบอยู่นาน เธอก็ถอนหายใจออกมา “คืนนี้คุณจะไปงานเลี้ยงวันเกิดคุณย่าลินช์ด้วยไหม?”

“อืม” มัลคอล์มยิ้มจาง ๆ อยู่อีกฝั่งของปลายสาย “ผมอยากเห็นคนที่เคยรังแกคุณน่ะ”

ลูน่าหลับตาลง เธอมีหลายอย่างที่อยากจะบอกเขา แต่เมื่อเขารับสาย เธอก็พูดไม่ออก

หลังจากนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างจนปัญญา “งั้นเจอกันคืนนี้นะคะ”

“ตกลงครับ”

ในตอนที่ที่ลูน่ากำลังจะวางสาย มัลคอล์มก็ถอนหายใจและพูดบางอย่างกับเธอ

เธอหลับตาลงและทำเหมือนไม่ได้ยินก่อนจะกดวางสาย

ลูน่าหันหลังและกำลังจะกลับเข้าวิลล่า แต่เธอบังเอิญเหลือบไปเห็นว่ามีใครบางคนกำลังมองเธออยู่

ในตอนนั้นโจชัวกำลังกอดอกพิงเสาด้วยท่าทางเหินห่างและมองเธออย่างเย็นชา

“แฟนเธอเหรอ?”

ลูน่ายิ้ม “ค่ะ”

ราวกับมีพายุโหมกระหน่ำในดวงตาของเขา “เธอมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ลูน่ายิ้ม “ก็มีมาตลอดนะคะ”

จากนั้นโจชัวก็เข้ามาและตรึงลูน่าไว้กับเสา

ดวงตาแสนอันตรายของเขามองเธออย่างเย็นชา “ถ้าเธอมีแฟนมาตลอด แล้วทำไมถึงยังมาเป็นคนรับใช้ในบ้านของฉัน แล้วยังมาอ่อยฉันตั้งหลายครั้งด้วย”