ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 141

“ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่?”

โจชัวขมวดคิ้วแล้วดึงแขนของเธอออกจากคอของเขา “ฉันคิดว่าแผนของเธอคงไม่ได้ผล บางทีถ้าเธอมาถามเรื่องนี้ก่อนเมื่อคืนฉันคงจะลองเก็บไปคิดดู แต่หลังจากเมื่อคืนแล้ว...”

เขากระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงแผ่วเบาและลมร้อนที่พัดผ่านใบหูของเธอ “ฉันรู้นะว่าเธอเป็นคนของมัลคอล์ม ควินน์ เธอคิดเหรอว่าฉันจะยอมเก็บคนที่จงรักภักดีกับศัตรูของฉันไว้ใกล้ตัวแล้วมาทำอะไรลับหลังฉันน่ะ”

พูดจบเขาก็หันหน้าหนีไปอย่างเย็นชาและเตรียมจะเดินจากไป

ถึงอย่างนั้นเธอรีบเอื้อมมือออกไปคว้าปกคอเสื้อของเขาไว้ สายตาของเธอดูเหมือนจะท้าทายเขา “คุณไม่มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”

เขาขมวดคิ้วและมองเธอโดยไม่พูดอะไร

เธอฉีกยิ้มที่มุมปาก “ฉันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง คุณตรวจสอบประวัติของฉันดูแล้วนี่ ตอนนี้คุณก็น่าจะรู้ว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง แต่คุณก็ยังกลัวว่าฉันจะขโมยความลับของบริษัทของคุณงั้นเหรอ? ถ้าไม่เรียกว่ารู้สึกไม่มั่นใจแล้วจะเรียกว่าอะไรคะ?”

เธอจงใจเน้นเสียงคำสุดท้ายเพื่อดึงดูดหัวใจที่สั่นคลอนเล็กน้อยของเขา

โจชัวหรี่ตามองเธอและหัวเราะออกมา

“มันไม่ได้ผลหรอก”

เขาดึงมือเธอออกจากคอเสื้อของเขาและติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้เรียบร้อย “ในเมื่อเธอตื่นแล้ว ก็จัดการตัวเองแล้วไปซะ เธอตกลงเองไม่ใช่เหรอว่าจะไปหลังจากวันงานฉลองวันเกิดแล้วจะไม่กลับมาอีก”

พูดจบเขาก็หันหน้าจากไปด้วยท่วงท่าการเดินอันสง่างาม

ลูน่ายืนอยู่ที่เดิมมองแผ่นหลังของเขาที่กำลังจากไปแล้วกัดริมฝีปาก

หลังจากที่เขาจากไปพักใหญ่เธอจึงกระตุ้นตัวเองให้เดินเข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัวแล้วลงมาชั้นล่างได้

ในห้องรับประทานอาหาร เด็กหญิงตัวน้อยกำลังวุ่นวายกับการกินซีเรียลของตัวเองในชุดนอนสีชมพู

เมื่อเห็นแม่ของเธอ เนลลี่ก็ชี้ไปที่ชามซีเรียลตรงข้ามเธอ “มากินอาหารเช้าสิคะ”

เธอชะงักและพยายามกำจัดความรู้สึกบนใบหน้าก่อนจะนั่งลงตรงข้ามลูกสาวด้วยรอยยิ้ม “ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ?”

“ตื่นนานแล้วค่ะ...”