“ถึงฉันจะทำไม่ได้ แต่คุณยังมีอารมณ์อยากคุยเรื่องธุรกิจอีกเหรอคะ?”
“ห้อง 402 นะ ฝากคุณด้วย!”
พูดจบเขาก็หันหลังและแทบจะบินลงไปชั้นล่าง
เมื่อเห็นแผ่นหลังที่จากไปของเขา ลูน่าก็ถอนหายใจเบา ๆ
เอาเข้าจริง...เธอค่อนข้างจะอิจฉาความสัมพันธ์แบบนี้
แม้ว่าจอห์นจะมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดีสำหรับเธอ แต่เขาก็ยังไม่มีอารมณ์ทำงานเพราะแอนน์ เขายอมเสียสละการได้งานใหม่แล้วไปหาเธอ
แล้วเธอล่ะ? ตัวเธอเองนั่นเหรอ?
คนที่เธอชอบที่สุดมาตั้งนาน แต่งานของเขามาก่อนเสมอ ไม่ว่าเธอจะป่วยหรือมีไข้สุดท้ายเธอก็ต้องอยู่คนเดียวอย่างช่วยไม่ได้
ในหัวใจของเขาเธอเทียบไม่ได้กับงาน อาชีพ และเทียบกับออร่าไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
เธอยังคงอยู่ตรงบันไดต่ออีกครู่หนึ่ง จากนั้นหลังจากที่ลูน่าจัดการความคิดที่ควบคุมไม่ได้และยุ่งเหยิงของตัวเองได้ เธอก็สูดลมหายใจเข้าแล้วหันหลังกลับไปยังทางเดิน
ทางเดินที่ก่อนหน้านี้อัดแน่นตอนนี้ว่างเปล่า
เพื่อนร่วมงานของจอห์นคนหนึ่งผ่านมาพอดี เขาขมวดคิ้วและถามเธอ “แล้วจอห์นล่ะ?”
“มีเรื่องต้องจัดการค่ะ”
ลูน่ายิ้มและเดินไปพร้อมกับเพื่อนร่วมงานคนนั้น “อันที่จริงฉันไม่ใช่แฟนของเขาหรอกค่ะ ฉันเป็นพี่สาวเขา พอดีที่บ้านมีเรื่องด่วนเขาเลยต้องรีบกลับ”
เพื่อนร่วมงานกะพริบตาอย่างแปลกใจ “งั้นที่นัดกินข้าว...”
เธอฉีกยิ้มน่ารัก “ฉันจะไปแทนเขาเองค่ะ”
เพื่อนร่วมงานคนนั้นชะงักฝีเท้าแล้วรีบหันมามองเธอ “เวลาต้องเข้าสังคมแล้วก็คุยกัน เราดื่มกันจนหัวราน้ำ ในฐานะผู้หญิงคุณไม่กลัวเหรอว่าจะเมา?”
“ฉันจะมีสติไม่เมาแล้วก็จัดการเรื่องข้อตกลงให้บริษัทของคุณด้วยค่ะ”
“คุณดูมั่นใจนะ งั้นก็ได้ ตามผมมาเลย ถ้าคุณเมาแล้วมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นก็อย่ามาหาว่าผมไม่เตือนล่ะ”
ลูน่าพยักหน้าและตามเพื่อนร่วมงานคนนั้นเข้าไปในห้อง
ก่อนจะออกมาจากบันได เธอได้กินยาแก้อาการเมาค้างไว้แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...