“คุณลูน่า ไม่คิดเลยว่าคุณจะมาเยี่ยมฉัน” นาตาชาส่งยิ้มมาทางลูน่าอย่างอึดอัดใจ “ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงวันเกิดแล้วค่ะ”
เธอมองลูน่าอย่างจริงจัง “ฉันควรจะขอบคุณคุณ ถึงลูกสาวคนโตของฉันจะไร้ความรับผิดชอบ ไม่ยอมกลับมาตลอดหลายปี แต่ฉันก็รู้สึกขอบคุณที่คุณดูแลเนลลี่มานาน”
ลูน่าเม้มปากพลางยิ้มสุภาพ “ฉันเคยเป็นคนดูแลคุณหนูเนลลี่ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันควรทำอยู่แล้วค่ะ”
“เอ่อ…” จากนั้นนาตาชาก็หาข้ออ้างขอให้พยาบาลออกจากห้องไป หลังจากพยาบาลจากไป เธอก็ส่งสัญญาณให้ลูน่าปิดประตู “ในฐานะแม่ ฉันก็มีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน
“ฉันไม่คิดเลยว่าออร่าจะทำอะไรแบบนี้กับเนลลี่...นี่เป็นความผิดฉันเอง ฉันสอนเธอไม่ดีเอง”
พูดจบเธอก็เงยหน้ามองเข้ามาในดวงตาของลูน่า “แต่ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ที่ออร่าอยากจะทำร้ายเนลลี่”
คำพูดของเธอทำให้หัวใจของลูน่าดิ่งลงเหวลึกในอก
ในเมื่อเธอรู้เรื่องที่เกิดในงานเลี้ยงวันเกิด งั้นเธอก็ต้องรู้สิว่าหลักฐานที่ลูน่านำออกมาจะอธิบายทุกอย่างได้
ถึงอย่างนั้นท่าทีของนาตาชาในตอนนี้แสดงให้เห็นว่าเธอไม่เชื่อในหลักฐานพวกนั้นเลยสักนิด เธอเชื่อเพียงออร่าเท่านั้น
ลูน่ายิ้มขมขื่นในใจ
เธอเองก็เป็นลูกสาวของนาตาชาเหมือนกัน แต่นาตาชากลับเชื่อโดยไม่มีข้อสงสัยเลยว่าที่เธอทิ้งโจชัวไปตลอดหลายปีนั่นเป็นเพราะเธอมีชู้
“คุณลูน่า” เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของลูน่า นาตาชาก็ขมวดคิ้วและคิดว่าเธอพูดจาไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่ ดังนั้นเธอจึงพยายามทำให้ตัวเองดูอ่อนน้อมมากขึ้น “อย่าเข้าใจผิดนะคะ ฉันไม่ได้บอกว่าฉันไม่เชื่อคุณ
“คุณทำเพื่อเนลลี่ และฉันก็มั่นใจว่ามันคงไม่ง่ายที่จะหาหลักฐานพวกนั้นมา แต่ทั้งหมดนั่น...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...