ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 188

จากนั้นแชนน่อนก็มองลูน่าด้วยรอยยิ้มหยิ่งผยอง “ฉันคิดว่าเรามีพนักงานที่เก่งกาจซึ่งสามารถทำให้ท่านประธานเขียนข้อเสนอแนะให้กับมือเองได้ แต่ปรากฏว่าเขาก็แค่ปั่นหัวคุณเล่น ด้วยการให้คุณได้ทำงานเต็มเวลาเลยนะ”

แชนน่อนจิบชาแล้วกล่าว “ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันคงลาออกแล้วกลับบ้านไปตั้งแต่เที่ยงแล้ว เขาพยายามจับผิดคุณ คุณจะยังทนอยู่ได้ยังไงกัน คุณไม่มีศักดิ์ศรีเลยหรือไง รู้จักอายบ้างไหม?”

ลูน่าอยากจะเดินจากไป แต่ก็ต้องหยุดเดิน

เธอหันมามองแชนน่อนอย่างเย็นชา “แค่เพราะมีคนทำเรื่องให้มันยุ่งยากกับฉันแล้วฉันก็แค่ตามน้ำไป ฉันถึงกับไม่รู้จักอายเลยเหรอคะ?”

แชนน่อนขยับเปลี่ยนท่าที่สบายขึ้นขณะที่ควงปากกาในมือ เธอมองลูน่าอย่างเรียกได้ว่าเกียจคร้านและเย่อหยิ่ง “แล้วยังไง?”

“คุณเป็นคนบอกเอง…” ลูน่าหยิบเอกสารที่เธอคัดลอกด้วยมือมาด้วยสายตาดุดัน “คุณลินช์ส่งข้อเสนอการออกแบบกลับมาถึงห้าครั้ง แล้วทำไมคุณยังต้องแก้ไขจนถึงครั้งที่หกคุณบอกว่าคุณมีศักดิ์ศรีมาก คุณก็น่าจะโยนข้อเสนอการออกแบบนั้นใส่หน้าโจชัวแล้วบอกเขาว่าฉันขอลาออกไปแล้วสิ”

พูดจบลูน่าก็ออกไปพร้อมกับเอกสารในอ้อมแขนโดยทิ้งแชนน่อนที่มึนงงตื่นตะลึงไว้

เมื่อเธอไปถึงยังประตูทางเข้าหลักของแผนกออกแบบ เธอก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องของแชนน่อน เป็นเสียงแก้วชาที่กระแทกกับพื้น

ลูน่ายิ้มโอหังแล้วเดินขึ้นบันไดไป

โจชัวยังคงมีประชุมอยู่ในห้องของเขา ในตอนที่ลูน่าขึ้นมาถึงชั้นบน ลูคัสก็หยุดเธอไว้

“ลูน่า นั่งตรงนี้สักครู่ การประชุมของคุณลินช์น่าจะยาวอีกครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมงหรือมากกว่านั้น”

ลูน่าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปนั่งด้านข้าง

ถ้าเธอกลับไปที่แผนกออกแบบ แชนน่อนและเพื่อนร่วมงานคงจะดูถูกและหัวเราะเยาะเธอ ลูน่ายอมนั่งรอตรงนี้ดีกว่า

อย่างน้อยโซฟารับแขกของห้องประธานก็นุ่มสบาย

ลูน่านั่งบนโซฟาและนวดไหล่และแขนที่ปวดเมื่อย เธอเขียนหนังสือมาทั้งวันจนหมดแรง

เธอไม่ได้ทำอะไรยาก ๆ ด้วยมือแบบนี้มานานแล้ว

“คุณลูน่า” จู่ ๆ เสียงหวาน ๆ ก็ดังขึ้นในหูเธอ ลูน่าขมวดคิ้วและมองไปยังต้นเสียง