“คุณผู้หญิงครับ เราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าครับ” นีลสังเกตเห็นว่าลูน่ามีสีหน้าบูดบึ้ง ดังนั้นเขาจึงเข้าหานาตาชาและดึงแขนเสื้อเธอด้วยท่าทียิ้ม ๆ “ในชุมชนเล็ก ๆ ของเรามีคนอยู่มากแล้วเพื่อนบ้านก็เป็นพวกชอบคุยซุบซิบนินทาเราไปคุยกันข้างในดีกว่านะครับ!”
นาตาชาขมวดคิ้วและอยากจะปฏิเสธนีลจนกระทั่งเธอสังเกตใบหน้าของนีลดี ๆ
ใบหน้านี้...
เธอคิดถึงลูน่า กิบสันตอนยังเด็กอย่างอธิบายไม่ได้ ทั้งลักษณะ กลิ่นอาย และดวงตากลมโตระยิบระยับราวแสงดาวก็ดูเหมือนลูน่า กิบสัน
ความคิดทั้งหมดของเธอหายออกนอกหน้าต่างไปหมดเมื่อนาตาชามองเขา
หลังจากนั้นนาตาชาก็ถอนหายใจและยอมให้นีลพาเธอเข้าไป
ภายนอกตัวบ้านไม่ต่างจากบ้านหลังอื่น แต่สิ่งที่นาตาชาไม่คาดคิดคือภายในบ้าน การตกแต่งเป็นแบบเรียบ ๆ และสะอาดตา ผนังมีรอยไหม้เกรียมและผนังก็มีรอยเผาไฟ
ราวกับว่าถึงจะทาสีใหม่ก็ไม่สามารถปกปิดรอยไฟไหม้ได้หมด
นาตาชาเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง
“บ้านคุณ...”
“คุณออร่าส่งคนมาเผาไงครับ” นีลพานาตาชาไปนั่งที่โซฟาก่อนเขาจะนั่งลงตรงข้ามกัน “คุณแม่ของผมกับเนลลี่อยู่ที่นี่ในวันที่บ้านถูกไฟไหม้ด้วย ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือไว้ได้ทันพวกเขาคงตายไปแล้ว”
ดวงตาของนีลกลมโตและระยิบระยับดูน่ารักยิ่ง แต่คำพูดของเขาปั่นป่วนนาตาชา
“เป็นไปไม่ได้ ออร่าเป็นน้าของเนลลี่และเธอไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น”
เธอมองที่รอยไหม้ในห้องอีกครั้งและกล่าวย้ำความเชื่อของเธอ “เป็นไปไม่ได้”
“นี่ชาค่ะ” ลูน่าเสิร์ฟชาร้อนชงใหม่จากครัวให้ “วันนี้ฉันไปทำงานที่ลินช์กรุ๊ปเป็นวันแรก ฉันยังไม่ค่อยมีโอกาสติดต่อกับโจชัวเลยค่ะ”
ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึกและพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ไว้ “ฉันก็เลยยังไม่สามารถสืบเรื่องออร่าได้”
เธอวางชาไว้ตรงหน้านาตาชา “คุณป้านาตาชาดื่มชาก่อนสิคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...