ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 196

นีล เนลลี่และลูน่าขึ้นไปบนรถ

นีลนั่งข้าง ๆ คนขับในจณะที่ลูน่าและเนลลี่นั่งข้างหลังถัดจากโจชัว

โจชัวพิงเบาะหนังอย่างสง่างามด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “อยู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าเนลลี่ก็ดูเหมือนเธออยู่นะ”

ร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปในทันใด และสีหน้าของเนลลี่ก็เปลี่ยนเล็กน้อย

“ผู้หญิงสวย ๆ ก็ดูเหมือนกันหมดแหละครับ” นีลที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับข้างหน้าคาดเข็มขัดแล้วพิงเบาะอย่างบรรจง

“คนสวย ๆ ก็เหมือนกันหมด แต่คนขี้เหร่ก็ขี้เหร่ในแบบของตัวเอง”

คำพูดหน้าตายของนีลทำเอาลูคัสเกือบจะหัวเราะเสียงดัง

ลูน่าและเนลลี่เองก็โล่งอก

โจชัวในอีกด้านหนึ่งกลับหัวเราะเล็กน้อย “ก็จริง แต่...”

โจชัวกวาดตามองลูน่าผ่าน ๆ “เนลลี่ก็ยังเหมือนภรรยาของฉัน ลูน่า กิบสันนะ”

ลูน่าสงบจิตสงบใจแล้วยิ้มให้เขา “แน่นอนค่ะ”

ยังไงเสียเธอก็ดูต่างจากเธอในอดีตไปโดยสิ้นเชิง

“เนลลี่ เด็กผู้ชายที่เอาอมยิ้มให้ตอนเช้าจะมาหาเธอตอนบ่ายอีกหรือเปล่า?”

บรรยากาศในรถค่อย ๆ อึดอัด นีลเลยเริ่มซุบซิบเรื่องอื่นอย่างใจเย็น

เนลลี่ส่ายหน้าเล็กน้อย “ไม่หรอก เขาอยากให้หนูเป็นแฟนเขา แต่หนูไม่ได้ตกลง”

โจชัวและลูน่าขมวดคิ้วในเวลาเดียวกันที่ได้ยินอย่างนั้น

พวกเขาดูเหมือนจะลืมหัวข้อก่อนหน้าไปในขณะที่พวกเขาก้มหน้ามองเนลลี่โดยพร้อมเพรียงกัน

“มีเด็กชายตามจีบหนูด้วยอมยิ้มเหรอ?”

“หนูไปมีแฟนที่โรงเรียนอนุบาลได้ยังไง?”