ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 197

ลูน่าคิดว่าโจชัวอยากจะประกาศตัวตนของเธอต่อหน้าทุกคน และมันน่าจะเสร็จตั้งแต่การประชุมในตอนเช้าหรือในสถานที่อื่น

สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ พนักงานตั้งแต่ระดับผู้จัดการขึ้นไปต่างก็เข้าแถวเรียงกันที่ตึกลินช์กรุ๊ปทาวเวอร์ตั้งแต่ที่รถจอด

ทั้งพนักงานและผู้บริหารต่างยืนเป็นแถวสองข้างทางเข้าแล้วเว้นทางเดินตรงกลางเอาไว้

เมื่อมองจากในรถ ผู้คนที่ยืนอยู่สองข้างต่างใส่ชุดสีดำและมีพรมสีแดงปูตรงกลาง

นี่เป็นครั้งแรกที่ลูน่าเห็นการรวมตัวกันเยอะขนาดนี้

เธอหันกลับไปมองโจชัวอย่างงุนงง

“นี่เป็นการต้อนรับแขกคนสำคัญของบริษัทเรา” โจชัวพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำอย่างใจเย็น “เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้รับอะไรแบบนี้”

ลูน่าพูดไม่ออก

‘ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นทางการขนาดนี้ก็ได้นี่’

ในตอนนั้นเองที่มีคนเคาะประตูรถ

คอร์ทนีย์ยืนอยู่ข้างนอกด้วยรอยยิ้ม เธอใส่ชุดเดรสยาวสีชมพู ผมของเธอถูกม้วนเป็นลอนคลายพร้อมด้วยกิ๊บประดับคริสตัล เธอดูงดงามราวกับเป็นเจ้าหญิงในเทพนิยาย

เธอยิ้มแล้วเคาะประตูรถ “ท่านประธานลินช์คะ จะลงจากรถหรือยังคะ แขกของเรามาหรือยังคะ?”

โจชัวรีบเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว เมื่อประตูรถเปิดออก คอร์ทนีย์ก็ยิ้มและมองเข้าไปในรถ “แขกของเรา...”

เธอหยุดพูดไปกลางคันและยิ้มค้าง เพราะคนที่อยู่ข้างหลังโจชัวคือลูน่าที่ทำให้เธออยู่ไม่สุขมาตั้งแต่เมื่อวาน

คอร์ทนีย์เม้มปากและควบคุมสติตัวเองก่อนจะหันไปยิ้มให้โจชัว “คุณบังเอิญเจอคุณลูน่าระหว่างทางแล้วใจดีรับเธอมาด้วยเหรอคะ?”

คอร์ทนีย์มองลูน่าอย่างเย็นชา “คุณลูน่า ถึงคุณจะรู้จักกับท่านประธาน แต่วันนี้เรามีแขก ทำไมคุณถึงยังอยู่ในรถอยู่อีกล่ะ? ถ้าแขกเรามาเห็นเข้า จะคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงของลินช์กรุ๊ปเอานะ”