ในตอนนั้นเองที่ลูน่าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอส่งข้อความหานาตาชาตอนที่เธอออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวช
พวกเธอตกลงกันว่าจะเจอกันที่บ้านเก่าของลูน่า เธออยากจะบอกนาตาชาถึงเรื่องโหดร้ายทั้งหมดที่ออร่าทำไว้
ถึงอย่างนั้น ลูน่ามัวยุ่งอยู่กับเรื่องบอนนี่จนเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย
เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ลูน่ามองท้องฟ้าอันมืดมิด “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”
จากนั้นเธอก็วางสาย เธอลงจากเตียงและเปลี่ยนเสื้อผ้า
“คุณแม่จะไปจริง ๆ เหรอครับ?”
เสียงของไนเจลดังมาจากสร้อยคอ “คุณแม่ว่าออร่าจะไปหาคุณยายไหมครับ? คุณยายเชื่อใจออร่ามาก แม้แต่ตอนที่ออร่าโดนขัง เธอก็ไปขอให้คุณยายช่วยนะครับ”
ตอนที่ลูน่าเปลี่ยนเสื้อผ้าไปได้ครึ่งหนึ่งเธอก็ชะงักขึ้นมา
ถ้านาตาชาและออร่ารวมหัวกันหลอกเธอล่ะ...
แต่ถ้าออร่าไม่ได้ไปหานาตาชาล่ะ?
นาตาชาไม่ได้เชื่อใจลูน่ามากนัก ลูน่าอัดเสียงมาอย่างยากลำบาก เธออยากจะเปิดเผยธาตุแท้ของออร่าให้นาตาชารู้ เธอไม่อยากเสียโอกาสดี ๆ แบบนี้ไป
ไนเจลถอนหายใจ “ให้ผมติดต่อนีลดูไหมว่าส่งแซคกับยูริไปหาคุณยายเป็นเพื่อนแม่ได้หรือเปล่า”
ลูน่าลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า “โอเคจ้ะ”
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นแซคก็โทรมา
“พวกเรามาถึงบลูเบย์วิลล่าแล้วครับ” ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึก เธอลงบันไดมาอย่างโล่งใจ
ในห้องโถงชั้นล่าง นีลและเนลลี่กำลังวาดรูปและประดิษฐ์ของเล่นกันอยู่ เนลลี่กำลังวาดรูป ส่วนนีลกำลังประดิษฐ์ของเล่น
เมื่อเห็นเธอเดินลงมานีลก็ยิ้มสดใส “กลับบ้านมาไว ๆ นะครับ!”
ลูน่ารู้สึกอบอุ่นในหัวใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...