โจชัวมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “หมกมุ่นหวาดระแวง”
เขายิ้มอย่างประชดประชัน “เธอพูดถึงเขาหรือฉัน?”
ลูน่าเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะตระหนักได้ว่าคำที่เธอพูดกับบอนนี่คงจะไปเข้าหูโจชัวด้วยเช่นกัน
ลูน่ายักไหล่ เธอยิ้มอ่อนให้เขา “คุณลินช์คิดมากไปแล้วค่ะ ฉันจะไปพูดถึงคุณอย่างนั้นได้ยังไง? ฉันยังหวังว่าคุณจะช่วยฉันหาว่าออร่าไปไหนอยู่นะคะ”
โจชัวขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาถอนหายใจ “เราหาเธอไม่เจอ หลังจากเธอออกจากโรงพยาบาลจิตเวชไปเธอก็เรียกรถแท็กซี่ออกไป”
ลูคัสซึ่งยืนอยู่ข้างหลังโจชัวถอนหายใจ เขาพูดถึงสิ่งที่เขาพูดกับโจชัวก่อนหน้านี้กับลูน่าอีกครั้ง
“เธอลงรถไปในย่านชานเมืองที่ไม่มีกล้องวงจรปิด หลังจากนั้นไม่ว่าจะเป็นกล้องวงจรปิดของการจราจรหรือกล้องวงจรปิดของขนส่งสาธารณะ เราก็หาเธอไม่เจออีก”
ลูคัสถอนหายใจ “เธอน่าจะอยู่ที่เมืองบันยัน ส่วนเธอไปไหนเราไม่รู้”
“ต้องโทษฉันเรื่องนี้” ลูน่าหลับตาลง “ฉันสะเพร่าเอง”
จากนั้นเธอก็โค้งตัวลงตรงหน้าลูคัส “ขอบคุณที่ทำงานหนักนะคะ”
ลูคัสค่อนข้างชื่นชม เขารีบช่วยเธอให้ยืดตัวขึ้น “ทำไมคุณถึงสุภาพกับผมขนาดนี้?”
“เราโทษเธอเรื่องนี้ไม่ได้หรอก” โจชัวขมวดคิ้ว “บอนนี่เป็นนักข่าว ถึงเธอจะไม่ทำวันนี้ ไม่ช้าก็เร็วเธอก็คงหาออร่าเจอแน่ ความสะเพร่าของเธอก็แค่เร่งกระบวนการของเธอก็เท่านั้น”
จากนั้นโจชัวก็มองลูน่าอย่างสงบ “กลับบ้านก่อน ฉันจะตรวจเช็กกล้องวงจรปิดอีกรอบ”
ลูน่าพยักหน้าก่อนจะหันหลังจากไปอย่างเหนื่อยล้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...