ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 238

“คุณลูน่า”

หลังจากปลอบโยน ‘ลูน่า กิบสัน’ ให้สงบลงได้ โจชัวก็เข้าไปหาลูน่าอย่างเย็นชาสายตาของเขาเย็นเยือกราวกับน้ำแข็งขณะมองลูน่าที่ตอนนี้นั่งอยู่บนพื้นอย่างดูถูก “รู้ไหมว่าโทษลักพาตัวเด็กคืออะไร?”

ลูน่าเงยหน้าด้วยรอยยิ้มเหยียดหยามที่แต้มตรงมุมปาก “ลักพาตัวเหรอ?”

“ไม่ใช่เหรอ?”

เขาย่อตัวลง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกราวหิมะ “นีลกับเนลลี่เป็นลูกของฉันกับลูน่า กิบสัน หกปีก่อนตอนที่ลูลู่ไม่ทันระวังตัว เธอขโมยลูกของลูลู่ไปแล้วเลี้ยงดูเด็ก ๆ เหมือนเป็นลูกของตัวเองจริงไหม?”

เขาก้มหน้ามองนาฬิกาสแตนเลสบนข้อมือของตัวเอง “อีกไม่นานตำรวจก็จะมาที่นี่ เพื่อเห็นแก่ที่เธอไม่เคยทำร้ายนีลกับเนลลี่ แถมยังเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเนลลี่อีก ฉันจะให้การเป็นประโยชน์กับเธอในชั้นศาลก็ได้ แต่โทษที่เธอสมควรจะได้รับ...เธอจะต้องยอมรับกับมัน!”

ในตอนที่คำพูดเหล่านั้นหลุดออกมาจากปากเธอของเขา เสียงไซเรนของรถตำรวจก็ดังมาจากข้างนอก

ลูน่าหัวเราะอย่างขมขื่น “นี่เชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนั้นมากขนาดนี้เลยเหรอ?”

“เขาเป็นภรรยาของฉัน” โจชัวตอบอย่างเย็นชา

ลูน่ารู้สึกว่าคำพูดของเขาช่างน่าขบขัน

เขาไปสนใจอะไรเธอมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ก่อนหน้านี้ไม่ว่าเธอจะพูดหรือทำอะไรก็ไม่มีความหมายอะไร ไม่ต่างจากเสียงนกเสียงกา

แต่ตอนนี้เขากลับเชื่อฟังอย่างไม่ขัดขืนในทุกอย่างที่ลูน่าตัวปลอมคนนี้พูด

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกและหัวเราะเบา ๆ “แน่ใจเหรอคะว่านี่คือภรรยาคุณ?”

“แน่นอน”

ผู้หญิงที่นั่งเช็ดน้ำตาอยู่ตรงโซฟาเงยหน้าที่เหมือนแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกับลูน่า กิบสันขึ้นมาและพูดว่า “ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วเป็นเธอหรือยังไง? ลูน่า ฉันรู้นะ! เธออยากจะปลอมเป็นฉันล่ะสิ! หกปีก่อนเธอขโมยลูกของฉันไปแล้วตอนนี้หกปีผ่านไปเธออยากจะขโมยสามีของฉันด้วย!”

ลูน่าขมวดคิ้วอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในเวลานี้เองที่พ่อบ้านนำตำรวจเข้ามาในบ้านพอดี

“ใครคือคุณลูน่า?”