ลูน่าโดนตำรวจพาตัวไป
เนลลี่ดิ้นไปมาในอ้อมแขนของโจชัวอย่างเคืองขุ่น “ปล่อยหนู หนูจะไปหาคุณแม่!”
“เนลลี่ แม่หนูอยู่นี่”
ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟามาตลอดเดินเข้ามา เธอจับเนลลี่ไว้ด้วยมืออันสั่นเทาอย่างแผ่วเบา “เธอเป็นตัวปลอม ฉันต่างหากที่เป็นแม่ตัวจริงของหนู”
“เพ้อเจ้อ!”
เนลลี่สะบัดมือของเธอออกและมองอย่างโกรธเคือง “คุณไม่ใช่แม่หนู! แม่หนูไม่ได้หน้าตาแบบนี้!”
“เนลลี่ แม่ของลูกหน้าตาแบบนี้แหละ”
การดิ้นไปมาอย่างต่อเนื่องของเด็กหญิงทำให้โจชัวไม่พอใจเล็กน้อย
เขาจับเธอนั่งแล้วหันไปหาลิลลี่ซึ่งยืนห่างออกไป “ตอนนี้เนลลี่อารมณ์ไม่คงที่ พาเธอขึ้นไปข้างบนที”
จากนั้นเขาก็หันไปมองนีลที่ยังยืนอยู่ “นายก็ควรไปด้วยนะ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับแม่ของพวกเธอ”
นีลมองโจชัวอย่างเย็นชา จากนั้นก็หันไปมองคนที่อ้างตัวว่าเป็นแม่ของพวกเขา
“ถุย!”
เขาถุยน้ำลายใส่เธออย่างหยาบคายแล้วจับมือเนลลี่ไว้ “ไปเหอะ!”
“พวกเขายังคงไม่อยากยอมรับฉัน...” ผู้หญิงคนนั้นเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
“ไม่ต้องห่วงนะ คงต้องใช้เวลาสักหน่อย”
โจชัวจับมือเธอไว้อย่างอ่อนโยนและพาเธอไปนั่งที่โซฟา
“ลูลู่ เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นตลอดหลายปีให้ผมฟังหน่อย”
มือใหญ่ของของเขาอบอุ่นและทำให้สบายใจ สายตาของเขาลึกซึ้งและกินใจ
ผู้หญิงคนนั้นเม้มปาก “คงจะดีกว่านี้นะคะ ถ้าคุณจะไม่เรียกฉันว่าลูลู่อีก ฉันไม่ได้ใช้ชื่อลูน่า กิบสันนานแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ฉันคือ อลิซ กิบสันค่ะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เรียกฉันว่าอลิซเถอะนะคะ”
โจชัวขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...