โจชัวขมวดคิ้ว แต่ก็ยังคงเงียบ
“เมื่อคืนฉันคิดเยอะมากเลยค่ะ ถึงลูน่าจะทำผิดมาตลอดหลายปี แต่เธอก็ยังดูแลเด็ก ๆ ดี เธอมีส่วนทำให้เด็ก ๆ เป็นคนดีและเชื่อฟัง เธอได้ทำสิ่งที่ควรเพื่อชดเชยความผิดแล้ว ฉันก็เลยอยากจะปล่อยวางเรื่องพวกนี้แล้วค่ะ”
โจชัวขมวดคิ้ว “คุณคิดอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?”
“ค่ะ” อลิซยื่นมือออกไปกอดแขนโจชัวไว้ “เด็ก ๆ ชอบเธอมาก ฉันเลยไม่อยากให้พวกเขาเศร้าใจเพราะเรื่องของเธอ อีกอย่างตอนนี้เธอเป็นหัวหน้าแผนกออกแบบของลินช์กกรุ๊ปด้วย คนมีความสามารถที่หาตัวได้ยาก บริษัทคุณยังต้องการเธอนะคะ เพราะอย่างนั้นฉันก็เลยคิดว่าบางทีเราควรจะให้โอกาสเธอได้พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสค่ะ”
คำพูดของเธอดูจริงใจจนแม้แต่เด็ก ๆ ที่กำลังเล่นเลโก้อยู่บนพื้นก็อดชื่นชมเธอไม่ได้
ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมเธอถึงกล้าปลอมเป็นคนอื่น
ทักษะการแสดงของเธอมันสุดยอด!
“ลูลู่ ผมดีใจนะที่คุณเห็นด้วย”
โจชัวถอนหายใจแล้วดึงเธอมานั่งบนตักแล้วกอดไว้แน่น “คุณช่างใจดีเหมือนเคยเลย”
เขาจำได้ว่าลูน่าเป็นคนใจดีและอ่อนโยน เหมือนอย่างที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้
เมื่อวานตอนที่เห็นเธอบีบคอลูน่าและยืนกรานที่จะกำจัดลูน่า เขาเองก็อึ้งไป
เขาคิดว่าเธอเปลี่ยนไป
แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขารู้สึกราวกับก้อนหินที่ทับอกของเขาได้รับการยกออก ลูน่า กิบสันของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
“เรียกฉันว่าอลิซเถอะค่ะ”
เธอพิงอกของเขาแล้วกล่าวเตือนเขาเบา ๆ “ฉันไม่อยากใช้ชื่อนั้นอีกแล้วค่ะ”
โจชัวพยักหน้าแล้วสางผมให้เธออย่างแผ่วเบา “อลิซ”
เขากอดเธอไว้แน่น หลังจากนั้นพักใหญ่เขาก็ถอนหายใจ “มีอีกหนึ่งอย่าง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...