“เนลลี่”
ในตอนที่เด็กหญิงตัวน้อยกำลังตีโพยตีพาย นีลก็จับมือเธอไว้
“ขอโทษด้วยครับ เธอใจร้อนไปหน่อย”
เด็กชายตัวน้อยจับเนลลี่ไว้แน่น จากนั้นเขาก็หันไปมองโจชัวอย่างเย็นชา “ในเมื่อคุณตัดสินใจแบบนี้แล้ว เราก็ไม่มีสิทธิจะต่อต้านคุณ ยังไงคำพูดของเด็กไม่ได้มีค่าอะไรอยู่แล้ว แต่คุณต้องสัญญานะว่าออร่าจะไม่โผล่มาหาเราอีกตลอดชีวิตของพวกเรา ไม่อย่างนั้น เราก็จะไม่นับคุณเป็นพ่อด้วยเหมือนกัน”
จากนั้นเขาก็ดึงมือเนลลี่ไปยังชั้นบน
อลิซหรี่ตามองแผ่นหลังของสองพี่น้องที่เดินจากไป จากนั้นก็ยิ้มแห้ง ๆ “เด็กคนนี้”
โจชัวถอนหายใจ “คุณวางแผนที่จะ...ส่งออร่าไปยุโรปจริง ๆ เหรอ?”
“ค่ะ” อลิซยิ้มจาง ๆ “ออร่าถูกพ่อแม่ตามใจมาตลอด เธอหยุดเรียนไปตั้งแต่จบชั้นมัธยมต้น ฉันอยากจะส่งเธอไปเรียนต่อที่โรงเรียนประจำ เธอจะได้รู้จักกาลเทศะมากกว่านี้ค่ะ”
โจชัวถอนหายใจ “แผนของคุณรอบคอบจริง ๆ”
นอกจากพวกเขาจะไม่ทำให้ความสัมพันธ์ทางครอบครัวต้องกระทบกระเทือนแล้ว พวกเขาก็ยังทำให้ออร่าได้สัมผัสกับชีวิตที่ไม่แตกต่างจากการถูกคุมขัง แถมยังหยุดเธอจากการก่อปัญหาในอนาคตได้อีกด้วย
นี่เป็นแผนการอันไร้ที่ติ
แต่...
นี่ไม่สามารถชดเชยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานของเนลลี่และนีลได้เลย
…
“นีล ทำไมพี่ต้องห้ามหนูด้วย!”
ในห้องของเด็ก ๆ เนลลี่กำลังโกรธจนร้องไห้ “เธอจงใจนะ เธออยากปล่อยออร่าออกมา! หนูต้องขู่เธอ เธอจะได้เปลี่ยนใจ!”
“เนลลี่!”
เด็กชายตัวน้อยขมวดคิ้วแน่น “เราขู่เธอไปแล้วให้เธอปล่อยคุณแม่ออกมา! ตอนนี้คุณแม่อยู่ในกำมือของเธอ เราไม่มีทางเลือกมากหรอกนะ!”
เนลลี่ร้องไห้เสียงดังพลางกัดปากตัวเอง “แล้วเราจะปล่อยออร่าไปแบบนี้เหรอ?”
“ไม่ใช่”
นีลหรี่ตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...