ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 260

โจชัวหันไปเมื่อได้ยินเสียงของธีโอ เมื่อสายตาของเขามองไปเห็นลูน่าและธีโอ สีหน้าของเขาก็บูดบึ้งในทันที

อลิซเองก็เห็นพวกเขา เธอเม้มปากอย่างขุ่นเคืองและพูดชี้ชวนโจชัว “ดูสิคะ ลูน่ากับธีโอ อัลเลนเพิ่งเจอกันเมื่อวาน แต่ตอนนี้มากินมื้อเช้าด้วยกันแล้ว”

โจชัวอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วกับน้ำเสียงของอลิซ หลังจากนั้น เขาก็เดินไปยังที่ที่คนทั้งสองนั้งอยู่แล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ว่างข้าง ๆ ลูน่า “นั่งโต๊ะเดียวกันดีกว่า”

อลิซไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรีบตามมา แต่เธอพบว่ามีที่นั่งเหลือเพียงฝั่งที่ใกล้กับธีโอ เธอจึงนั่งลงอย่างไม่เต็มใจ

ในทันทีที่นั่งลง อลิซก็พบว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ร้านกาแฟขณะนี้ไม่ได้มีคนเยอะเลย และมีโต๊ะว่างอยู่เต็มไปหมด พวกเขาไม่จำเป็นต้องร่วมโต๊ะกับลูน่าและธีโอเลย และถ้าต้องร่วมโต๊ะกันจริง ๆ คนที่โจชัวควรจะนั่งข้าง ๆ คือเธอไม่ใช่ลูน่า!

ธีโอหยิบแก้วน้ำนมข้าวโอ๊ตของตัวเองขึ้นมาจิบ “โต๊ะนี้เป็นการรวมกลุ่มที่น่าสนใจดีนะ” เขาพูดอย่างมีนัยยะ

ลูน่าทนให้โจชัวอยู่ใกล้ชิดแบบห่างไปไม่กี่คืบอย่างนี้ไม่ไหว ดังนั้นเธอจึงรีบกินข้าวโอ๊ตบดในถ้วยของตัวเองจนหมดเกลี้ยง “ฉันกินเสร็จแล้ว คุณลินช์ ขอตัวนะคะ”

“ทำไมรีบไปล่ะ?” โจชัวถามขณะที่เหลือบมองเธอ “ยังมีเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง อีกอย่างถึงจะสาย แต่อย่างน้อยเจ้านายก็อยู่ที่นี่ด้วย แล้วทำไมเธอต้องรีบร้อนด้วยล่ะ?”

บริกรเสิร์ฟอาหารให้โจชัวและอลิซ โจชัวทานอาหารอย่างเชื่องช้าและงดงาม

ลูน่ากระตุกยิ้มเย้ยหยันแล้วมองเขาเคี้ยวอาหาร “คุณลินช์ สิ่งที่คุณพูดคือฉันควรนั่งตรงนี้แล้วดูคุณกินข้าว แล้วหลังจากที่คุณกินเสร็จฉันถึงจะได้รับอนุญาตให้ไปทำงานอย่างนั้นเหรอคะ?”

“ก็ประมาณนั้น”

“คุณ...!”

“ลูน่า” ธีโอแทรกขึ้นด้วยรอยยิ้มสุภาพ “คุณลินช์เขาก็พูดแล้ว ถึงคุณจะไปทำงานสาย ยังไงคุณก็ไม่มีทางมีปัญหา แล้วทำไมคุณต้องรีบด้วยล่ะครับ?”

ธีโอยกมือขึ้นมาเท้าคางแล้วมองลูน่าอย่างอ่อนโยน “ในอนาคตตอนที่คุณย้ายมาแล้ว เราก็ไม่ต้องออกมากินข้าวแบบนี้อีกแล้วล่ะ ผมทำอาหารค่อนข้างเก่งนะ อยากลองชิมฝีมือผมไหมล่ะครับ?”