ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 266

เขายังจำสิ่งที่ลูน่าเคยพูดกับเขาในอดีตได้

‘ถ้าเรามีลูก ฉันจะสอนให้พวกเขาเป็นตัวของตัวเอง พวกเขาจะต้องสุภาพเมื่ออยู่ในที่สาธารณะ แต่ในตอนที่พวกเขาอยู่บ้าน พวกเขาอยากทำอะไรก็ทำ’

เห็นได้ชัดว่าอลิซลืมสัญญาเหล่านั้นไปแล้ว ดูเหมือนว่าเวลาหกปีเปลี่ยนคนไปแล้วจริง ๆ เปลี่ยนไปมากจนโจชัวไม่สามารถจำเธอได้อีกแล้ว

เขาถอนหายใจแล้วนำอลิซเข้าไปในบ้าน

“คุณพ่อคะ!”

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะคุณพ่อ! วันนี้ก็ทำงานหนักเลยนะคะ!” ในทันทีที่เท้าของพวกเขาแตะพื้นบ้าน พวกเขาก็เผชิญหน้ากับนีลและเนลลี่ที่ยืนอยู่สองข้างของประตูและค้อมศีรษะทักทายโจชัวด้วยรอยยิ้ม

โจชัวหน้าบึ้งในทันทีที่เห็นอย่างนั้น เขามองเด็กทั้งสองโดยละเอียด ใบหน้าของเนลลี่เป็นสีแดงและน้ำตาคลอ ในขณะที่ใบหน้าของนีลก็สลักไปด้วยความไม่เต็มใจ เห็นได้ชัดว่าเด็กทั้งสองถูกบังคับให้ฝืนทำในสิ่งที่เขาไม่ต้องการ

โจชัวปล่อยมือจากอลิซและมองอย่างเย็นชา “นี่คือมารยาทที่คุณพยายามสอนพวกเขาเหรอ?”

อลิซตัวแข็งทื่อ เธอบอกได้เลยว่าโจชัวไม่พอใจ

เธอหรี่ตาลงอย่างหงุดหงิด เธอสั่งให้เด็ก ๆ กล่าวชมเชยพ่อของพวกเขาตอนที่กลับมาจากที่ทำงาน แต่เธอไม่ได้สั่งให้พวกเขามายืนรอที่ประตูแล้วค้อมตัวทักทายเลย!

สีหน้าของนีลและเนลลี่สื่อให้โจชัวเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาเศร้าโศก และอลิซคือคนที่ทำให้พวกเขาทำเช่นนี้

อลิซยิ้มด้วยความกังวล “ไม่นะคะ ไม่เลยค่ะ พวกเขาต้องเรียนพวกนี้มาจากทีวีแน่เลยค่ะ พวกเขาคงคิดว่าคุณน่าจะชอบการต้อนรับกลับบ้านแบบนี้”