ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 267

ในทันทีที่อลิซเริ่มร้องไห้ โจชัวก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ เขาถอนหายใจและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน “อย่าคิดแบบนั้นสิครับ ช่วงนี้ผมแค่...วุ่นกับงานมากจริง ๆ”

เขายกมือเช็ดน้ำตาจากใต้ดวงตาของเธอ “ไม่เป็นไรนะ ตอนนี้ผมกลับบ้านแล้วไง”

ขณะที่ก้มหน้าแววตาแห่งชัยชนะได้ฉายวาบผ่านดวงตาของอลิซ เธอพยักหน้าอย่างว่าง่ายและพูดว่า “คุณยุ่งก็ไม่เป็นไรค่ะ คุณต้องทำงาน ฉันแค่อยากรู้ว่าคุณไม่ได้เกลียดเด็ก ๆ หรือฉันก็พอ”

โจชัวลูบหลังปลอบโยนเธอ “ผมจะไปเกลียดคุณได้ยังไง”

เขาปล่อยมือจากอลิซแล้วก้มลงอุ้มเนลลี่ขึ้นมาในอ้อมแขน “มาเร็ว เราไปกินข้าวกันเถอะ”

“โอเคค่ะ!” อลิซตอบ เธอมองดูโจชัวที่เดินเข้าไปยังห้องอาหารโดยมีเนลลี่อยู่ในอ้อมแขนก่อนจะหันมาถลึงตาใส่นีล “เธอบันทึกเสียงของฉันเหรอ? ฉลาดดีนี่”

นีลยิ้มกว้างให้เธอ “อืม ก็ผมเรียนมาจากคนที่เก่งที่สุดอะนะ ถึงแม้สุดท้ายคุณจะเอาชนะพวกเราได้ก็ตาม ผมคงจะประเมินคุณต่ำไป” พูดจบเขาก็หันหลังเดินไปยังทางที่พ่อของเขาเดินไป

อลิซหรี่ตาลง เธออยากจะลงโทษสองตัวแสบนั่นมาก แต่เธอก็กลัวว่าจะไปกระตุ้นต่อมความสงสัยของโจชัวเข้า พวกเขากล้าปั่นหัวเธอได้ยังไง!

“นีล เนลลี่” โจชัวเรียก “ต่อไปอยากกินมื้อเย็นตอนไหนก็กินนะ ไม่ต้องรอพ่อ” เขามองพวกเขาก่อนจะกล่าวเพิ่ม “เด็ก ๆ ไม่ต้องคอยเอาใจพวกผู้ใหญ่หรอก”

“ค่ะ!” เนลลี่ก้มหน้าแล้วเริ่มยัดอาหารเข้าปาก เธอกลืนลงไปโดยที่ยังไม่เคี้ยวให้ละเอียดด้วยซ้ำ

โจชัวสงสารกับสิ่งที่เห็น ดูเหมือนเธอจะหิวมาก ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจและพูดว่า “ถ้ายังไม่ถึงเวลาอาหารเย็น ลูกสามารถขอผลไม้หรือของหวานจากแม่บ้านได้นะ ตอนนี้พวกลูกกำลังโต ต้องกินมากขึ้นหน่อยจะได้โตไปแข็งแรงและมีสุขภาพดี”