ลูน่ายักไหล่และส่งโทรศัพท์คืนให้แชนน่อน “กลับไปทำงานเถอะ พวกคุณไม่ควรดูอะไรแบบนี้ตอนทำงานนะ”
แชนน่อนอ้าปากค้าง “หัวหน้าลูน่า คุณไม่อยาก...อธิบายอะไรหน่อยเลยเหรอ?”
ลูน่าชำเลืองมองเธอ “ทำไมฉันต้องอธิบายอะไรด้วยล่ะ? ฉันคงต้องพูดว่าไม่มีใครในพวกคุณจะเชื่อที่ฉันอธิบายสักคน แล้วทำไมฉันต้องเสียแรงด้วยล่ะ?” พูดจบเธอก็หมุนตัวแล้วเดินกลับเข้าห้องของเธอไปด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ
ด้วยความสัตย์จริงแล้ว ลูน่าไม่ได้สนใจเรื่องที่อลิซเอาไปบอกสื่อ เธอไม่สนใจที่ทุกคนเห็นข่าวนี้แล้วเข้าใจผิดกันไปว่าเธอเป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัวแล้วก็ขี้หึง ลูน่าที่ใส่ใจความคิดเห็นของผู้อื่นและพยายามทำให้ทุกคนที่เธอพบเจอพอใจได้จากไปนานแล้ว
สิ่งที่เธอต้องการทำคือการวาดแบบร่างให้เสร็จตามเวลา แบบนั้นเธอจะได้พานีลและเนลลี่ไปเที่ยวด้วยกันตามคำสัญญาของโจชัว
เป็นวันที่ยุ่งวุ่นวายอีกวัน ในตอนที่ถึงเวลาเลิกงาน ผู้ช่วยของลูน่าก็เคาะประตูห้อง “หัวหน้าลูน่าคะ มีคนมารอพบคุณค่ะ”
ลูน่าเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้ 5 โมงเย็น เธอยิ้มและคิดว่าธีโอมารับเธอกลับ เธอจึงบอกผู้ช่วยว่า “โอเคค่ะ ให้เขาเข้ามาเลย”
หลังจากนั้นก็มีคนผลักประตูเปิดออก แต่ไม่ใช่ธีโอตามที่ลูน่าคิด
เป็นคุณย่าลินช์ เธอเดินเข้ามาในห้องโดยมีคนรับใช้สองคนคอยพยุงและนั่งลงบนโซฟาอย่างหงุดหงิด เธอมีสีหน้าไม่เป็นมิตรและดูเหมือนกำลังโกรธเคืองกับเรื่องบางอย่าง “แหม แหม ถ้าฉันไม่ได้เห็นข่าววันนี้ ฉันคงไม่รู้เลยว่าเธอทำงานอยู่ที่นี่!”
มุมปากของลูน่ากระตุกเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ “คุณผู้หญิงคะ คุณไล่ฉันออกจากงานที่บลูเบย์วิลล่า เพราะว่าออร่ามอบของบางอย่างให้คุณ หรือตอนนี้คุณพยายามจะไล่ฉันออกจากลินช์กรุ๊ปอีกเหรอคะ? คราวนี้ใครให้ของขวัญคุณอีกล่ะคะ อลิซงั้นเหรอ?”
คุณย่าลินช์โกรธจนหน้าดำหน้าแดงเมื่อได้ยินเธอพูดถึงชื่อของอลิซ “กล้าดียังไงมาพูดถึงหลานสะใภ้ฉัน! เธอคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องที่เธอทำเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...