ลูน่าก้มหน้าและมองอลิซที่อยู่บนพื้น
“คุณนายลินช์นี่แสดงเก่งจังเลยนะคะ”
อลิซเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายทั้งน้ำตา “คุณยังไม่เต็มใจจะยกโทษให้ฉันอีกเหรอคะ?”
“เธอแค่ผลักคุณเอง! มันก็แค่รูปวาดนะ!”
“สามีเธอจ่ายเงินค่ารูปให้แล้ว ไม่ใช่เงินคุณด้วย ทำไมถึงยกโทษให้เธอไม่ได้ล่ะ?”
“อีกอย่างผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนจะไปทำงานกับสามีคนอื่นจนดึกจนดื่น คุณกำลังหลอกใครอยู่?”
“เมียหลวงก็แค่สั่งสอนเมียน้อย ตอนนี้ภรรยาตัวจริงกำลังขอให้เธอยกโทษให้ แต่เมียน้อยปฏิเสธงั้นสิ โลกนี้เป็นอะไรกันไปหมดแล้ว”
“ก่อนที่คุณนายลินช์จะกลับมา พวกเขาไม่ได้ประกาศความสัมพันธ์กันหรอกเหรอ? ฉันว่าพวกเขาก็คงถูกใจกันมาตั้งแต่แรกแล้ว”
อลิซหันไปมองคนที่ปากพล่อยเรื่องโจชัวทั้งน้ำตา “อย่าพูดอะไรไร้สาระได้ไหมคะ สามีของฉันดีกับฉันมาก ฉันรู้ดีว่าเขารักฉันมากแค่ไหน เขาแค่เคลิบเคลิ้มไปช่วงหนึ่งก็เท่านั้น”
ลูน่ายืนนิ่งอยู่ที่เดิม เธอมองภาพตรงหน้าแล้วหัวเราะออกมา
อลิซไม่ได้มาแต่เช้าเพื่อขอโทษ เธอมาเพื่อสร้างปัญหาเพิ่มต่างหาก
“คุณนายลินช์คะ ถ้าคุณชอบการแสดงมากนักก็เชิญอยู่แสดงต่อไปเถอะนะคะ”
ลูน่ากำลังจะเดินผ่านผู้คนเพื่อจากไป แต่ทุกคนกลับขวางทางเธอไว้
“เมียน้อยที่ไม่มีจิตสำนึก! เธอพยายามจะหนี!”
“อย่าให้เธอไป!”
“เธอจะไปได้ก็ต่อเมื่อเธอยอมยกโทษให้คุณนายลินช์!”
ฝูงชนที่ไม่รู้เรื่องต่างก็พูดอะไรที่ไม่เป็นเหตุเป็นผลใส่ลูน่า
เธอไม่สามารถเดินผ่านฝูงชนไปได้
มีบางอย่างไม่ถูกต้อง คนพวกนี้ต้องมาที่นี่...ด้วยฝีมือของอลิซ
ลูน่าหันไปมองอลิซโดยไม่รู้ตัว
อลิซยังคงคุกเข่าอยู่ แต่มีความมุ่งร้ายปรากฏอยู่ในรอยยิ้มของเธอ “ลูน่า ยกโทษให้ฉันเถอะนะ”
ลูน่าหรี่ตาลง เห็นได้ชัดว่าถ้าเธอไม่ยกโทษให้อลิซ เธอจะไม่สามารถเดินผ่านฝูงชนไปได้
ถึงอย่างนั้นถ้าเธอยกโทษให้อลิซ เธอก็ถูกบังคับให้ยอมรับว่าเป็นเมียน้อยที่แทรกกลางระหว่างโจชัวและอลิซ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...