“นังเมียน้อยหน้าไม่อาย! กล้ามาทำตัวเป็นคุณแม่ซื้อของเข้าบ้านแบบนี้ได้ยังไง?”
“ไปซะ!”
กลุ่มคนเริ่มดุด่าและเตะเธอ บางคนถึงกับโยนผักเน่า ๆ ใส่เธอด้วยซ้ำ
แชนน่อนยกมือขึ้นสองข้างในทันที “ฉันไม่เกี่ยวค่ะ!”
จากนั้นเธอก็มองลูน่าอย่างเย็นชา “หัวหน้าแผนกลูน่า ฉันไปก่อนนะ คุณก็...จัดการเอาเองแล้วกัน”
พูดจบแชนน่อนก็เดินผ่านผู้คนและจากไปทันที
ลูน่าตกเป็นเป้าหมายหนึ่งเดียวของกลุ่มคน
เธอก้มลงพยายามปกป้องของที่ซื้อมาขณะที่หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรหาตำรวจ
ก่อนที่เธอจะได้กดโทรออก โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเสียก่อน
เธอกำลังโดนผลักไปมา ดังนั้น เธอจึงยืนตัวตรงไม่ได้ นิ้วของเธอเองก็ควบคุมไม่ได้ด้วยเช่นกัน เธอกดรับสายในทันที
“เธออยู่ไหน?” โจชัวยืนอยู่หน้าบ้านของลูน่า เขาอยู่กับนีลและเนลลี่ เขาถามผ่านโทรศัพท์อย่างใจเย็น
สิ่งที่ตอบกลับมากลับเป็นเสียงของคนผลักกันไปมาและตะโกนด่าทอกัน
“เมียน้อยควรตายไปซะ!”
“ทำครอบครัวคนอื่นแตกแยก ต้องโดนจับขังลืม!”
“เธอก็สวยนะ แต่ทำไมต้องไปเป็นเมียน้อยด้วยล่ะ!”
โจชัวขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดคำจาพวกนั้น
บรรยากาศรอบตัวของเขาเย็นยะเยือก “เธออยู่ที่ไหน?”
ลูน่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ ที่ทำงาน ตรงถนนควินน์ค่ะ”
“ฉันจะไปถึงในไม่ช้า”
โจชัววางสายและสูดลมหายใจเข้าลึก เขารีบกดปุ่มลิฟต์ในทันที “ลูน่าโดนล้อมไว้ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เนลลี่กับนีลก็มองหน้ากัน จากนั้นก็รีบตามเขาไปที่ลิฟต์ทันที
เมื่อลิฟต์มาถึงชั้นล่าง โจชัวก็อุ้มเนลลี่เดินไปข้างหน้าโดยมีนีลที่หยิบมือถือออกมาโทรออกขณวิ่งตามมา
เมื่อพวกเขาขึ้นรถ โจชัวก็สูดลมหายใจเข้ายาว “คาดเข็มขัดนิรภัยกันด้วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...