“คุณซิมเมอร์”
ลูน่าขยิบตาให้แอนน์ จงใจทักทายเธอเหมือนกับว่าเป็นเพียงแค่คนรู้จักกัน “ออกมาซื้อของเหมือนกันเหรอคะ?”
แอนน์ขมวดคิ้วกำลังจะเอ่ยปากตอบ ในตอนที่โจชัวซึ่งยืนอยู่ตรงข้ามเธอเหลือบมองนีลเล็กน้อย “เราเจอกันอีกแล้วนะ”
ต่อหน้าลูน่า นีลไม่กล้าพูดอะไร และทำได้แค่เพียงยิ้มให้เขาอย่างเขินอาย “... ครับ เจอกันอีกแล้ว”
แอนน์ช็อคจนพูดไม่ออก
เกิดอะไรขึ้น?
ลูน่าดูสนิทสนมกับคนที่ดูเหมือนจะเป็นโจชัว ลินช์?
แถมนีลยังรู้จักกับโจชัวอีก?
เธอยิ้มเจื่อน “แหม ดูเหมือนทุกคนจะรู้จักกันหมดเลยนะคะ...”
“สวัสดีครับ”
โจชัวเพิ่งสังเกตเห็นผู้หญิงที่กำลังเข็นนีลอยู่ “คุณคือแม่ของเด็กคนนี้เหรอ?”
แอนน์ “???”
แม่ของเด็กก็อยู่ข้าง ๆ เขาไง!
“นี่ไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของผม น้าแอนน์เป็นแม่ทูนหัว”
นีลพูดแทรกขึ้น “แม่ของผมเธอยุ่งอยู่กับการทำงานพาร์ตไทม์และไม่มีเวลามาดูแล ผมเลยต้องมาอยู่กับแม่ทูนหัวนี่แหละครับ”
คำพูดของเด็กน้อยทำให้แอนน์กลืนคำพูดที่จะเอ่ยกลับเข้าไปจนหมด
เธอกระแอมไอเล็กน้อย พูดคุยเล่นกับลูน่าอีกนิดหน่อยและรีบเข็นนีลออกไป
โจชัวคอยมองแอนน์และนีลจนกระทั่งพวกเขาเดินไปจนลับสายตาก่อนที่จะหันหลังกลับ
“คุณไปเจอเด็กคนนั้นได้ยังไง?”
ลูน่าออกแรงเข็นรถซื้อของต่อ แสร้งทำเหมือนไม่ใส่ใจสองคนนั้น
“เด็กคนนั้นช่วยคุณกับเนลลี่ไว้เมื่อวานนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...