ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 37

ลูน่ายิ้มให้โจชัวอย่างอ่อนโยนและส่งชามกระเบื้องให้เขา

“ตีไข่ค่ะ”

โจชัวเม้มริมฝีปากเบา ๆ และรับไข่มาจากเธอ

ในขณะที่เขากำลังรับไข่เหล่านั้นมา นิ้วของเขาก็โดนเข้าที่หลังมือของเธอ ลูน่ารีบดึงมือตัวเองออกทันที

“คุณลินช์ ฉันคิดว่าฉันควรจะวางส่วนผสมไว้บนเคาน์เตอร์นี้ดีกว่า คุณจะได้หยิบพวกมันได้สะดวกหน่อย”

ลูน่ายิ้ม “ยังไงคุณก็มีคู่หมั้นแล้ว มันคงไม่เหมาะสมที่เราจะโดนตัวกันมากเกินไป”

โจชัวขมวดคิ้วและมองมาที่เธอ วันนี้ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรของเธอ?

โดนตัวกันเหรอ? พวกเขาแทบจะไม่เคยโดนตัวกันสักหน่อย?

เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองที่เต็มไปด้วยความงุนงงของเขา ลูน่าก็เพียงแต่ยิ้มให้ จากนั้นเธอก็สอนขั้นตอนอื่น ๆ ให้เขาต่อ ทว่าเธอยังคงตั้งใจรักษาระยะห่างจากเขา

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เนลลี่ก็ลงมาที่ชั้นล่างและประหลาดใจ “ว้าว! คุณพ่อทำอาหารให้หนูด้วย! หนูจะทานเยอะ ๆ เลยค่ะ!”

รอยยิ้มไร้เดียงสาของเนลลี่ทำให้โจชัวรู้สึกอัศจรรย์มาก เมื่อเขาตักอาหารให้เนลลี่ เขาก็ทำแบบเดียวกันให้ลูน่าด้วย “ลองชิมดูสิ”

ลูน่ายิ้มเล็กน้อย เธอตักอาหารที่โจชัวนำมาให้เธอใส่ชามของเนลลี่ จากนั้นเธอก็ตักบางส่วนกลับมาให้ตัวเองอีกครั้ง

การกระทำของเธอทำให้โจชัวรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เนลลี่เองก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีบางอย่างผิดปกติกับลูน่าเช่นกัน

บรรยากาศที่โต๊ะอาหารเปลี่ยนไปอย่างน่าอึดอัดและแปลกประหลาดในทันใด

ไม่นานนัก มื้อกลางวันก็สิ้นสุดลง เนลลี่ตื้อให้ลูน่าไปงีบกับเธอในขณะที่โจชัวมุ่งหน้าไปที่ออฟฟิศ

ออร่ายืนอยู่ข้างหลังคุณย่าด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

โจชัวยิ้มบาง ๆ “คุณย่า มีธุระอะไรเหรอครับ?” แม้ว่าโจชัวจะเหินห่างกับคนนอกมาโดยตลอด แต่คุณย่าลินช์เป็นคุณย่าแท้ ๆ ของเขา เธอเป็นคนที่คอยเฝ้าดูเขาเติบโต ดังนั้นเขาจึงสุภาพและเคารพท่านเสมอ

“อย่าคิดว่าฉันเต็มใจมาที่นี่นะ!” คุณย่าลินช์พูดเสียงดัง “หลังจากที่เกิดเหตุการณ์แบบนั้น ถ้าฉันไม่มาหาแกด้วยตัวเอง แกก็คงไม่มายอมรับความผิดพลาดกับฉันเองหรอก! เรื่องบนโลกออนไลน์และวิดีโอนั่นมันอะไรกัน? ออร่าหมั้นกับแกมาห้าปีเต็ม ๆ แล้วนะ! แล้วเธอยังเป็นคนของสาธารณชน! เรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอจะถูกพูดถึงเสมอ! แกเป็นคู่หมั้นของเธอ แค่แกไม่ช่วยเธอก็ว่าแย่แล้ว แต่นี่แกยังกล้าไปชอปปิงกับผู้หญิงคนอื่นอีกเนี่ยนะ? แกไม่รู้เหรอว่าสิ่งนี้จะส่งผลเสียต่อออร่ามากแค่ไหน?”

โจชัวรับถ้วยชาจากเลขาของเขาและวางมันลงต่อหน้าคุณย่าลินช์ “เธอเป็นแค่สาวใช้ที่ไปช่วยผมเลือกซื้อของเท่านั้นเองครับ”

“ซื้อของเหรอ?”

คุณย่าลินช์กระแทกไม้เท้าของเธอลงบนพื้นอย่างแรง “แกสนใจเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? เลิกแก้ตัวสักที! ตั้งแต่ที่ลูน่าจากไป แกก็ไม่เคยมีสาวใช้อายุน้อยในบ้านเลย แล้วทำไมจู่ ๆ เธอถึงได้โผล่มาล่ะ? แล้วนี่แกยังไปซื้อของกับเธออีก!”

จากนั้นคุณย่าลินช์ก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “ถ้าเธอเป็นแค่สาวใช้จริง แกก็ต้องไล่เธอออกทันที!”