ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 50

อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรให้ไนเจลขอโทษในเรื่องนี้ได้มากนัก

ท้ายที่สุดเขาก็แค่พยายามช่วยเร่งกระบวนการที่เธอต้องการทำให้โจชัวและออร่าเลิกกันก็เท่านั้น

แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าโจชัวจะลำเอียงและเข้าข้างออร่าได้มากขนาดนี้

เมื่อคิดเช่นนั้นลูน่าก็ถอนหายใจยาว เธอตอบไนเจลว่า [แม่ไม่โทษลูกหรอก ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ]

อันที่จริงนี่เป็นครั้งแรกที่ไนเจลส่งข้อความถึงลูน่านับตั้งแต่ที่เธอกลับมาประเทศนี้

ก่อนหน้านี้บนชิงช้าสวรรค์นั้น ไนเจลได้ติดต่อลูน่าผ่านสร้อยคอของเนลลี่ แต่นั่นเป็นเพราะว่ามีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้น

ไนเจลไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของเธอที่ต้องการกลับมาที่ประเทศนี้ ด้วยเหตุนี้ไนเจลจึงได้เมินเฉยต่อเธอ

“คุณแม่ครับ อย่ากลับไปได้ไหม? เราค่อย ๆ หาวิธีที่ดีกว่านี้ก็ได้ เราไม่ต้องการผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว”

“ผมไม่ต้องการให้คุณแม่กลับไปหาเขา ผมไม่ต้องการให้คุณแม่มีลูกให้เขาอีก”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นผมยอมตายดีกว่าปล่อยให้คุณแม่ต้องทนทุกข์ อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นอีกเลยนะครับผมขอร้อง...”

“ผมยอมตายดีกว่าที่จะใช้เวลาช่วงสุดท้ายของชีวิตเห็นคุณแม่ถูกเขาทรมาน ผมไม่อยากเห็นคุณแม่ต้องทรมาน…” ไนเจลพูดคำเหล่านั้นกับเธอก่อนที่เธอจะจากมา

ลูน่าหลับตาลงด้วยความเจ็บปวดในขณะนี้ที่คำพูดเหล่านั้นดังก้องอยู่ในหัวของเธออีกครั้ง

อาจเป็นเพราะว่าเธออ่อนแอเกินไปในช่วงแรกที่เธอเพิ่งตั้งครรภ์ เมื่อเธอให้กำเนิดลูกทั้งสามคนแล้ว เนลลี่จึงอ่อนแอและป่วยตั้งแต่เกิด ส่วนไนเจลก็ถูกวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวเมื่อตอนอายุได้ 5 ขวบ และไขกระดูกของนีลก็เข้ากับไขกระดูกของไนเจลไม่ได้ ส่วนเนลลี่ก็มักจะต้องกินยาเพราะร่างกายที่อ่อนแอของเธออยู่เสมอ ดังนั้นไขกระดูกของเธอจึงไม่แข็งแรงเช่นกัน

มัลคอล์มได้ค้นหาทั่วทุกแห่งหน แต่ก็ไม่พบคนที่มีไขกระดูกที่เข้ากับไนเจลได้เลย

ในท้ายที่สุด การกลับมาหาโจชัวเป็นทางเลือกเดียวของลูน่า

[ผมจะดูแลตัวเองดี ๆ ครับ] หลังจากนั้นไม่นาน ไนเจลก็ตอบกลับมาอีกว่า [คุณแม่ครับ ดูแลนีลกับเนลลี่ให้ดี ๆ ด้วยนะครับ และที่สำคัญคุณแม่จะต้องดูแลตัวเองด้วย ถ้ามันเกินความอดทนของคุณแม่ คุณแม่ก็กลับมานะครับ ผมไม่ได้ต้องการรักษาโรคของตัวเองขนาดนั้น]

ลูน่าแทบจะร้องไห้ให้กับความเป็นผู้ใหญ่ของไนเจล ตอนนี้เธอกลับมาที่ประเทศนี้ได้เกือบหนึ่งสัปดาห์แล้ว