ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 92

“ฉันแค่ชอบเนลลี่”

“แค่ชอบเหรอ?” คุณย่าลินช์กล่าวเสียงต่ำอย่างเย็นชา “คงชอบพ่อมากกว่ามั้ง! ตอนที่ฉันไม่รู้ว่ามีเนลลี่อยู่ ฉันไม่รู้เลยว่าเธอชักจูงเก่งขนาดไหน เธอใช้ความรักและความผูกพันของเนลลี่มาอาศัยอยู่ในบลูเบย์วิลล่าอย่างหน้าไม่อาย เธอปลอบเนลลี่ไปด้วย อ่อยโจชัวไปด้วยน่ะสิ ถึงเธอจะมีหน้าสวย ๆ แต่จิตใจโสมมสิ้นดี!”

ลูน่าคิดไว้แล้วว่าคุณย่าลินช์จะต้องพูดอย่างนั้น เธอหัวเราะเบา ๆ “คุณย่าลินช์ การคาดเดาของคุณย่าค่อนข้างมีตรรกะนะคะ แต่น่าเสียดายที่มันผิดหมดเลย”

จากนั้นสายตาของลูน่าก็สะดุดเข้ากับสร้อยคอของคุณย่าลินช์ “คุณกิบสันมอบของขวัญให้คุณอีกแล้วเหรอคะ?”

สร้อยคอครั้งนี้ก็มาจากชุดเดียวกันกับครั้งก่อน และแน่นอนว่าเป็นของปลอมอย่างไม่ต้องสงสัย

คุณย่าลินช์กลอกตาอย่างเย็นชาใส่ลูน่า “ออร่าให้ฉันมา หล่อนตาถึงเรื่องพวกนี้มากกว่าเธอ! และที่สำคัญ ออร่าเป็นน้าแท้ ๆ ของเนลลี่ด้วย! เธอเอาชนะเรื่องนี้ไม่ได้หรอก! ถ้าให้ฉันเลือกระหว่างเธอกับออร่า ฉันก็ต้องเลือกออร่าเป็นหลานสะใภ้โดยไม่ลังเลใจแน่!”

จากนั้นคุณย่าลินช์ก็ครางเสียงทุ้มต่ำ “สำหรับเธอ เธอควรรู้จักที่ต่ำที่สูง ที่เธอไปบลูเบย์วิลล่าก็เพื่อจงใจเข้าหาเนลลี่กับโจชัวก็เพราะเงินใช่ไหมล่ะ? ถ้าสิบล้านไม่พอก็บอกมา แต่อย่าโลภให้มากนักนะ”

ลูน่าที่นอนอยู่บนเตียงมองสร้อยคุณย่าลินช์และหัวเราะเบา ๆ “ค่ะ คนเราไม่ควรโลภมากเกินไป ก็เหมือนกับสร้อยราคาหลายสิบล้านที่คุณมี ยิ่งมากก็ไม่ได้ยิ่งดีไปกว่ากัน ใช่ไหมคะ?”

คุณย่าลินช์ขมวดคิ้วและทนกับน้ำเสียงเยาะเย้ยของลูน่าไม่ไหวจนต้องซ่อนสร้อยไว้ใต้เสื้อของเธอ “อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! เท่าไหร่เธอถึงจะยอมไป?”

ลูน่าหลับตาและถอนหายใจ จากนั้นเธอก็ลืมตา