ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 93

เมื่อคุณย่าลินช์จากไป เนลลี่ก็รีบวิ่งไปที่ห้องพักผู้ป่วยของลูน่า เธอล็อกประตูและฝังตัวเองไว้ในอ้อมแขนของลูน่าพลางร้องไห้อย่างเศร้าโศก

“คุณแม่ หนูไม่อยากแยกจากคุณแม่เลยค่ะ อย่ายอมตกลงกับคุณย่าทวดนะคะ หนูจะหาทางให้คุณแม่อยู่ต่อให้ได้!”

ลูน่าส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “อย่าเสียแรงเปล่าเลย”

เธอลูบแก้มของเนลลี่เบา ๆ “สุดท้ายลูกก็ต้องโตขึ้นใช่ไหม?”

เนลลี่ร้องไห้โดยไม่พูดอะไร

“ไม่ต้องห่วง แม่จะไม่ยอมให้ลูกตกอยู่ในอันตราย อีกไม่กี่วันหลังจากนี้พอเรื่องต่าง ๆ เข้ารูปเข้ารอย ลูกจะได้อยู่กับตระกูลลินช์ได้อย่างปลอดภัย ถึงพ่อของลูกจะมีข้อเสียเยอะ แต่เขาก็ทำดีกับลูก คุณย่าทวดของลูกก็เหมือนกัน แม่เห็นนะว่าท่านรักลูกมาก”

เนลลี่กัดปากอย่างไม่พอใจ “ท่านไม่ได้รักหนู! ถ้าท่านรัก ทำไมท่านถึงไม่ยอมให้แม่อยู่กับหนู”

“เพราะว่าท่านเป็นผู้ใหญ่ เพราะอย่างนั้นท่านเลยมีเรื่องให้เป็นห่วงเยอะ”

ที่จริงลูน่าเข้าใจว่าคุณย่าลินช์คิดอย่างไร ยังไงเนลลี่ก็เป็นลูกรักตระกูลลินช์ ถ้าเธอมายึดติดกับสาวใช้เอามาก ๆ เข้า คนในตระกูลลินช์คงไม่มีใครรับได้

“หนูไม่สน หนูแค่ไม่ชอบ” เนลลี่เบ้ปากอย่างไม่พอใจ “ถ้าคุณย่าจะกำจัดแม่ คราวหน้าหนูจะไม่ทำดีด้วยแล้ว!”

เมื่อเห็นความดื้อดึงของเนลลี่ ลูน่าก็ถอนหายใจออกมา เธอทำได้เพียงปลอบเนลลี่และพยายามโน้มน้าวให้เด็กหญิงกลับไป

เมื่อเนลลี่กลับออกไปก็เป็นเวลามืดแล้ว

พยาบาลนำอาหารเย็นมาให้ หลังจากวางอาหารลงตรงหน้าลูน่า พยาบาลก็หยิบรีโมตออกมาเปิดโทรทัศน์ “อยู่ที่นี่เบื่อไหมคะ?”

ลูน่าไม่ตอบและยิ้มออกมา เธอเงยหน้ามองใบหน้าเสแสร้งของออร่าที่ฉายอยู่ในหน้าจอ

ออร่ากำลังยิ้มให้กล้อง

“มีข่าวลือว่าคู่หมั้นของฉัน โจชัว ลินช์ ไม่ได้สติ ฉันขอประกาศตรงนี้เลยนะคะว่าข่าวลือนั่นไม่จริงเลย เขาเป็นคนลึกลับและมีธุระยุ่งตลอดต่างหาก ข่าวลือที่บอกว่าเขาเข้าโรงพยาบาลไม่เหมาะสมเลยนะคะ ใช่ค่ะ ความสัมพันธ์ของเราก็ดีเหมือนตลอดมา งานแต่งกำลังดำเนินการค่ะ”