ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 28

"เจ้าๆๆ......เจ้ายังเป็นผู้หญิงหรือไม่!"

เซียวอวิ๋นเซิงทนไม่ไหวเกาผื่นแดงที่หลังมือของตัวเอง ผื่นแดงลุกลามอย่างรวดเร็ว จนได้ลามไปถึงข้อมือของเขา

กู้ชิวเหลิ่งไม่มีความรู้สึกผิดเลยสักนิด กลับยิ้มและกล่าวว่า:"ขอบคุณคำชมจากเซียวโหวเย๋น้อย เจ้ามีเวลามาพูด ไม่สู้คิดดูล่ะว่าจะรักษามันอย่างไร หากไม่มียาถอนพิษ เจ้าก็ต้องทนทุกข์ทรมานเป็นเวลาสองชั่วยาม"

เซียวอวิ๋นเซิงกัดฟัน หยิบเครื่องเคลือบขวดสีขาวออกมาจากแขนเสื้อ เทยาออกมาจากข้างในหนึ่งเม็ด แล้วนำมันเข้าปาก

กู้ชิวเหลิ่งจ้องยาในมือของเซียวอวิ๋นเซิง กล่าวว่า:"ต่างก็กล่าวกันว่าความสัมพันธ์ของเซียวโหวเย๋น้อยกับหมอเทวดาไป๋อู๋เฉินไม่ธรรมดา คงจะเป็นเรื่องจริง เขายินดีที่จะมอบยาแก้พิษร้อยพิษให้กับเจ้า"

เซียวอวิ๋นเซิงส่งเสียงหึ กล่าว:"คุณหนูรองกู้ดูถูกข้ามากเกินไปแล้ว! ว่าแต่เจ้าเถอะเป็นหญิงสาวแท้ๆ กลับพกของเช่นนี้ติดตัว? ผงคัน? คิดดีจริง!"

กู้ชิวเหลิ่งกล่าวนิ่งๆว่า:"ข้าเตือนเจ้าแล้ว เป็นเจ้าที่ไม่ฟังเอง ครั้งนี้เป็นผงคัน ครั้งต่อไปจะเป็นเฮ่อติ่งหงที่มีพิษร้ายแรงอย่างมาก เซียวโหวเย๋น้อยเคารพตัวเองดีกว่า อย่ามายุ่งกับข้า"

"สมแล้วที่เจ้าเป็นผู้หญิงของฉู่สวิน แต่นิสัยของฉู่สวินอ่อนโยน เหตุใดเจ้าถึงได้โหดเหี้ยมเช่นนี้!"

สายตาของกู้ชิวเหลิ่งมืดมนลง ชายที่นางและเซียวอวิ๋นเซิงกำลังเอ่ยถึงคือฉู่สวิน ชายลึกลับที่เป็นดั่งปริศนา นางไม่เคยเจอมาก่อน เพียงแค่จำได้ว่ามีคนแบบนี้อยู่ในความทรงจำ ฉู่สวินราวกับเป็นสิ่งที่ทำให้ร่างกายนี้สบายใจ เป็นที่พึ่งพิงทั้งหมด

เซียวอวิ๋นเซิงหรี่ตาลงเล็กน้อย กล่าวว่า:"ข้าเดาถูกแล้ว! ว่าแล้วเชียว หลายปีมานี้ฉู่สวินอยู่ไกลถึงแคว้นเป่ยแต่กลับรักษาตัวให้พ้นจากปัญหายุ่งยาก ไม่เข้าใกล้ผู้หญิง ที่แท้แล้วก็เพราะ......"

"เซียวโหวเย๋น้อยชอบเดาเช่นนี้เสมอมาเลยหรือ?"

กู้ชิวเหลิ่งเอ่ยขัดคำพูดของเซียวอวิ๋นเซิง นางมีความทรงจำส่วนหนึ่งของกู้ชิวเหลิ่ง ฉู่สวินเป็นบุตรที่เหลือเพียงคนเดียวเของราชวงศ์ก่อนต้าเยียน เมื่อสิบปีก่อนได้ถูกส่งตัวไปเป็นตัวประกันที่แคว้นเป่ย หลายปีมานี้ไม่เคยกลับมาเลยสักครั้ง กู้ชิวเหลิ่งจินตนาการถึงความสัมพันธ์ของร่างกายนี้กับฉู่สวินไม่ได้ เช่นเดียวกับที่นางไม่สามารถจินตนาการความสัมพันธ์ของร่างกายนี้กับท่านอ๋องรอง เดิมทีตัวกู้ชิวเหลิ่งเองก็เป็นปริศนา เป็นเพียงบุตรีของอนุตัวเล็กๆของจวนโหวแต่กลับมีความสัมพันธ์ที่นับไม่ถ้วนกับท่านอ๋องที่มีฐานะสูงส่งทั้งสองคน

เซียวอวิ๋นเซิงกล่าว:"คุณหนูรองพูดอะไรกัน? ข้ากลับรู้สึกว่าการเดาของข้าไม่ได้เดาออกมาเปล่าๆ ฉู่สวินห่วงใยเจ้ามากขนาดนี้ พวกเจ้าสองคนจะต้องมีความลับที่ไม่สามารถบอกผู้อื่นได้แน่นอน!"

กู้ชิวเหลิ่งเหลือบมองเซียวอวิ๋นเซิงอย่างเย็นชา กล่าวว่า:"ข้าไม่มีเวลามาพูดจาไร้สาระกับเจ้า หอจูชุ่ยของเจ้าเปิดร้านทำการค้าขาย คงจะไม่ให้แขกไม่เห็นชุดหรอกใช่หรือไม่?"

เซียวอวิ๋นเซิงมองกู้ชิวเหลิ่งอย่างละเอียด กล่าวว่า:"ชุดสีเขียวอ่อนตัวนี้เป็นวัสดุธรรมดา เมื่อสวมใส่บนตัวเจ้าแล้วก็ไม่ได้ดูน่าเกลียด ทำไม? ซื้อชุดให้คนรักใส่หรือ?"

"ดูเหมือนว่าเซียวโหวเย๋น้อยจะเคยชินกับการใช้ชีวิตสุขสบายข้างนอก ความคิดถึงได้สกปรกเหมือนคนพื้นๆ ของที่หอจูชุ่ยแห่งนี้ คงจะไม่ได้ดีกว่าที่อื่นมากนัก ข้าไม่รบกวนล่ะ"

เซียวอวิ๋นเซิงใช้พัดรั้งกู้ชิวเหลิ่งเอาไว้ กล่าวว่า:"เอาล่ะ! ข้าเพียงแค่หยอกเล่น คุณหนูรองอยากได้อะไร ข้าจัดให้! ไม่พูดถึงอย่างอื่น ของที่อยู่บนชั้นสองของหอจูชุ่ย แม้จะเป็นคนที่จู้จี้จุกจิก ก็อดไม่ได้ที่จะซื้อมัน!"