ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 40

เกากงกงเป็นคนโปรดที่รับใช้ข้างกายฮ่องเต้ การให้เกากงกงมามอบราชโองการด้วยตนเองนั่นแสดงว่าเป็นเรื่องที่ดีมากอย่างแน่นอน

เกากงกงพยักหน้าเบาๆ พูดว่า "คุณหนูรองเกรงใจมากไปแล้ว รีบรับราชโองการเถอะ"

ปากพูดเช่นนั้นก็จริง แต่เกากงกงก็ยังคงรู้สึกตะลึงเล็กน้อยกับท่าทีของกู้ชิวเหลิ่ง ที่ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเลย กลับรู้สึกมีความสบายๆอยู่หลายส่วน

กู้หนานเฉิงกับฮูหยินใหญ่คุกเข่าอยู่ที่พื้น จากนั้นกู้ชิวเหลิ่งก็คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด ฟังราชโองการที่เกากงกงอ่าน "มีราชโองการให้คุณหนูรองแห่งตระกูลกู้กู้ชิวเหลิ่งเข้าร่วมงานเลี้ยงในวันขึ้นสองค่ำเดือนห้า และประทานกระโปรงเขียวครามลายไผ่หนึ่งชุด พร้อมผ้าแพรไหมสิบผืน"

กู้ชิวเหลิ่งเอ่ยอย่างนอบน้อมว่า "หม่อมฉันกู้ชิวเหลิ่งรับราชโองการ"

ฮูหยินใหญ่ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นบิดผ้าเช็ดหน้าไปมา เกากงกงมาส่งราชโองการด้วยตนเอง เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้ทรงให้ความสำคัญกับกู้ชิวเหลิ่ง ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องที่ท่านอ๋องหกอวี่เหวินหวายถอนหมั้นหรือไม่ ฉะนั้นจึงอยากจะปลอบใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรหากข่าวนี้แพร่ออกไป คนในเมืองหลวงต้องวิจารณ์กันไปต่างๆนานาแน่

กู้ชิวเหลิ่งรับราชโองการมาถือไว้ในมือ กู้หนานเฉิงมองกู้ชิวเหลิ่งด้วยสายตาที่มีความหมายแอบแฝง จากนั้นก็ไปส่งเกากงกง ในห้องโถงเหลือแค่ฮูหยินใหญ่และกู้ชิวเหลิ่งสองคนเท่านั้น

ฮูหยินใหญ่ฝืนยิ้มออกมา พูดขึ้นว่า "เหลิ่งเอ๋อร์ช่างมีวาสนาจริงๆ นี่เพิ่งจะถอนหมั้น ฮ่องเต้ก็มีราชโองการ เป็นนัยว่าจะประทานงานแต่งให้เจ้านะ"

กู้ชิวเหลิ่งยิ้มบางๆ พูดว่า "ท่านแม่พูดอะไรกัน ครั้งที่แล้วฮ่องเต้ทรงประธานให้ลูกได้มีอำนาจในการตัดสินใจเรื่องแต่งงานอย่างอิสระ แล้วจะจงใจประทานงานแต่งงานให้ลูกได้อย่างไร คำพูดของฮ่องเต้นั้นศักดิ์สิทธิ์เชื่อถือได้ ย่อมไม่มีเหตุผลที่จะคืนคำ หรือที่ท่านแม่พูดถึงจะหมายความว่าฮ่องเต้องค์ปัจจุบันนั้นไร้ซึ่งวาจาสัตย์"

ฮูหยินใหญ่สีหน้าเย็นชาลงทันที เห็นว่ากู้หนานเฉิงยังคงคุยกับเกากงกงอยู่ที่ประตูจวน จึงทำสีหน้าเคร่งขรึมและบอกว่า "กู้ชิวเหลิ่ง เจ้าอย่ามาทำเสแสร้งกับข้า ข้ารู้ตั้งนานแล้วว่าเจ้ามันมีใจคิดไม่ซื่อ รอให้ข้าจับจุดอ่อนของเจ้าได้ ต้อง......"

"ถ้าหากลูกไม่ลืมละก็ เซียวโหวเย๋น้อยเคยพูดไว้ว่า ถ้าหากเกิดเหตุที่ไม่คาดคิดขึ้นกับข้าในจวนนี้ ท่านแม่ก็หนีความผิดไม่พ้นเช่นกัน นี่จึงเป็นสาเหตุที่ท่านแม่ไม่ได้ลงมือกับข้าในช่วงนี้กระมัง ถ้าหากท่านคิดว่าข้ายังคงเป็นกู้ชิวเหลิ่งคนนั้นที่ปล่อยให้ท่านรังแกได้ตามใจ เช่นนั้นท่านก็คิดผิดแล้ว ท่านแม่ มีความสุขกับชีวิตในตอนนี้ดีกว่า เพราะหลังจากนี้ ข้าจะทำให้ท่านทรมานจนอยู่ไม่สู้ตาย"

กู้ชิวเหลิ่งไม่ได้ปิดบังความคิดที่อยู่ในใจของตนเองเลยสักนิด ถ้าหากเมื่อก่อนตอนที่นางยังไร้ความสามารถ จำเป็นต้องแสร้งเป็นคนอ่อนแอเพื่อให้คนอื่นตายใจ แต่ว่าตอนนี้ฮูหยินใหญ่ได้เผยตัวตนที่แท้จริงของนางออกมาตรงหน้าด้วยตนเอง เรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว รวดเร็วกว่าที่กู้ชิวเหลิ่งคิดเอาไว้ แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีความสามารถที่เพียงพอ ได้แต่ใช้สิ่งที่มีอยู่ในมือเดิมพันไปก่อนเท่านั้น

ความจองหองของกู้ชิวเหลิ่งมีไม่น้อยไปกว่าฮูหยินใหญ่เลย แม้ว่าฮูหยินใหญ่จะมีตระกูลฉินคอยช่วยเหลือสนับสนุน แต่เมื่อมองเห็นแววตาที่ดำสนิทและลึกล้ำของกู้ชิวเหลิ่งคู่นั้น นางรู้สึกราวกับว่าตนเองได้กลายเป็นลูกไก่ในกำมือแล้ว

กู้หนานเฉิงส่งเกากงกงกลับไปแล้ว ตอนที่เดินกลับมาใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย ถามว่า "ฮ่องเต้นึกอย่างไร จึงได้ให้เจ้าเข้าร่วมงานเลี้ยงของแคว้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเช่นนี้ "

สีหน้าของฮูหยินใหญ่ได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว พูดยิ้มๆว่า "ก็ลูกเราเพิ่งจะถอนหมั้นกับท่านอ๋องหก อายุก็ยังน้อย ฮ่องเต้ทรงมีเมตตา ต้องทำการเลือกสามีที่ดีให้กับลูกของเราในงานเลี้ยงของแคว้นอย่างแน่นอน"