ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 41

เมื่อถึงช่วงเย็น คนในเมืองหลวงไม่รู้เป็นอะไรไป ต่างก็กำลังพูดคุยถึงเรื่องเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือเรื่องที่เกี่ยวกับคุณหนูรองของตระกูลกู้ที่ได้รับพระมหากรุณาจากฮ่องเต้ ไม่เพียงแต่สามารถเลือกการแต่งงานได้เองอย่างอิสระ ยังถูกฮ่องเต้เชิญไปร่วมงานเลี้ยงเป็นการพิเศษอีกด้วย ต้องมีอะไรอยู่เบื้องลึกแน่ๆ

ไม่รู้ว่าเป็นข่าวคราวที่แพร่ออกไปจากที่ใด บอกว่าฮ่องเต้มีความคิดที่จะแต่งตั้งกู้ชิวเหลิ่งเป็นจวิ้นจู่ เพราะตั้งแต่สมัยโบราณจนกระทั่งตอนนี้ หญิงสาวที่สามารถเลือกการแต่งงานได้เองนั้นจำเป็นต้องมีสถานะสูงส่งมาก แม้จะเป็นถึงองค์หญิงในรัชสมัยนั้นก็ไม่แน่ว่าจะมีอภิสิทธิ์เช่นนี้ แต่กู้ชิวเหลิ่งมีฐานะเป็นแค่บุตรีของอนุคนหนึ่ง ถึงกับสามารถถอนหมั้นก่อน จากนั้นก็มีอภิสิทธิ์เช่นนี้ ถ้าหากฮ่องเต้ไม่ได้มีความคิดที่จะแต่งตั้งกู้ชิวเหลิ่งเป็นจวิ้นจู่ พูดไปใครจะเชื่อ

ตอนที่จูเอ๋อร์นำข่าวนี้มาเล่าให้กู้ชิวเหลิ่งฟัง กู้ชิวเหลิ่งได้แต่ยิ้มเรียบๆ อวี้ฉือจ้านคนนี้ทำงานได้เฉียบขาดจริงๆ เดิมทีนางแค่ต้องการจะไปร่วมงานเลี้ยงของแคว้นเท่านั้น แต่อวี้ฉือจ้านกลับพายเรือตามน้ำปล่อยข่าวลือออกไปทั่วเมืองหลวง

"ตอนนี้ ฮูหยินใหญ่กับกู้ชิวเซียงคงจะร้อนใจน่าดูแล้วกระมัง"

กู้ชิวเหลิ่งพูดไม่ผิด เมื่อข่าวนี้รู้ไปถึงหูของกู้ชิวเซียงกับฮูหยินใหญ่ แม้แต่ฮูหยินใหญ่ก็นั่งไม่ติดที่

กู้ชิวเซียงสวมชุดกระโปรงยาวสีฟ้าที่เนื้อผ้าบางเบา แนบสนิทกับหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลง ใบหน้าเห็นเค้าลางของความโมโห แต่ที่มีมากกว่าคือความน้อยใจและร้อนใจ

"ทำไมจึงได้มีข่าวลือเช่นนี้ กู้ชิวเหลิ่งนางเป็นกระสอบทราบรองรับอารมณ์มาตั้งหลายปี ทำไมจู่ๆจึงมีคนบอกว่านางจะถูกแต่งตั้งเป็นจวิ้นจู่ คนเหล่านี้มีตากันบ้างหรือไม่"

ฮูหยินใหญ่ตบที่หลังมือของกู้ชิวเซียงเบาๆ พูดว่า "อย่าร้อนใจไปเลย นี่เป็นเพียงเรื่องภายในที่คนภายนอกไม่รู้ เป็นข่าวลือที่พูดกันไปเช่นนั้นเอง กู้ชิวเหลิ่งนางก็เป็นแค่บุตรีของอนุที่ไม่ได้รับความรักความเอาใจใส่คนหนึ่ง ยังยกเลิกการแต่งงานกับท่านอ๋องหก เรื่องนี้ทำให้ราชวงศ์เสียหน้ามาก ฮ่องเต้จะแต่งตั้งนางเป็นจวิ้นจู่ได้อย่างไร"

กู้ชิวเซียงเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า "แล้วถ้าหากเป็นเรื่องจริงเล่า......เช่นนั้นวันหน้าหากข้าพบนาง ก็ต้องคำนับนางอย่างนั้นหรือ เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด "

สีหน้าของฮูหยินใหญ่ไม่พอใจมากพูดว่า "ก็แค่บุตรีของอนุ ไม่ว่าข้างนอกจะว่าอย่างไร ฐานะของนางก็ต่ำต้อยอยู่ดี เจ้าเป็นลูกสาวคนโตของจวนโหว เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ไม่จำเป็นต้องใส่ใจด้วยซ้ำ"

"ท่านแม่ ท่านแม่ต้องคิดหาวิธีนะเจ้าคะ อย่าให้กู้ชิวเหลิ่งไปเข้าร่วมงานเลี้ยงของแคว้นอย่างเด็ดขาด"

ดวงตาของฮูหยินใหญ่มีแววอำมหิตวาบผ่าน "กู้ชิวเหลิ่งตอนนี้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก เมื่อครู่ตอนอยู่ที่ห้องโถง นางใช้ชื่อของเซียวอวิ๋นเซิงกับฮ่องเต้มาขู่ข้า ทำให้ลงมือกับนางไม่ได้เป็นการชั่วคราว งานเลี้ยงของแคว้นเดิมทีจัดขึ้นเพื่อหาชายาให้กับเหล่าลูกหลานของราชวงศ์ เจ้าลองคิดดู กู้ชิวเหลิ่งร่ายรำก็ไม่เป็น เล่นดนตรีร้องเพลงก็ไม่ได้ ก็แค่แจกันที่ใช้ประดับงานเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องกลัวเลย ถึงตอนนั้น ......ให้ลูกผู้พี่ของเจ้าจัดการ ทุกอย่างก็เรียบร้อย "

"ลูกผู้พี่ ท่านหมายถึงพี่ฉิน ลูกชายของท่านลุงใหญ่คนนั้นน่ะหรือ"

ฮูหยินใหญ่พยักหน้า รอยยิ้มบนใบหน้าราวกับแพร่กระจายเชื้อไปยังกู้ชิวเซียงด้วย รอยยิ้มของกู้ชิวเซียงเข้มข้นขึ้น พูดว่า "ความคิดของท่านแม่ยาวไกลนัก ลูกเข้าใจแล้ว"

ฉินจง เป็นลูกชายสุดที่รักของตระกูลฉิน ไม่เพียงแต่เป็นบุตรเมียหลวง ยังเป็นลูกชายคนโตของเจ้าใหญ่แห่งตระกูลฉิน ตอนนี้อายุยี่สิบสามปีแล้ว แม้ว่าอายุจะไม่มาก แต่ก็มีภรรยาและอนุครบครันแล้ว

ทุกครั้งที่กู้ชิวเซียงเห็นพี่ชายของตระกูลฉินคนนี้ ก็รู้สึกรังเกียจอยู่ในใจลึกๆ

ถ้าหากคนเช่นนี้เห็นหน้าตาของกู้ชิวเหลิ่ง จะเกิดความคิดอะไรขึ้นในใจ

กู้ชิวเซียงแทบจะอดใจรอดูความอเนจอนาถของ กู้ชิวเหลิ่งไม่ไหว แต่งงานกับผู้ชายที่มีเมียมีอนุครบแล้ว และมองหญิงสาวเป็นเพียงของเล่นเท่านั้น ความรู้สึกนั้นคงจะทรมานน่าดู

และการได้เห็นกู้ชิวเหลิ่งทุกข์ทรมาน นางก็ยิ่งรู้สึกสบายใจ

จวินฉีเซิ่งดึงคอเสื้อ น้ำเสียงเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดใจ "กลัวอะไร เจ้าเป็นชายาของข้า นางไม่ใช่ฮองเฮาเสียหน่อย ทำไมเจ้าต้องกลัวด้วย"

หยินซวงซวงเอ่ยอย่างโมโหว่า "กุ้ยเฟยเหนียงเหนียงเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของแคว้นฉี หม่อมฉันอ่อนด้อยมาก จะแย่งชิงความรักกับกุ้ยเฟยเหนียงเหนียงได้อย่างไร อีกทั้งกุ้ยเฟยเหนียงเหนียงก็มีฐานะสูงส่ง หม่อมฉันไม่กล้าล่วงเกินจริงๆ"

จวินฉีเซิ่งลูบเส้นผมที่ข้างหูของหยินซวงซวงเบาๆ เข้าครอบครองปากที่ดูน่ารักนั้น และพูดว่า "ใครบอกว่านางเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของแคว้นฉี ข้าคิดว่า ซวงซวงต่างหากที่เป็นหญิงงามที่สุดในโลกนี้"

ปากของหยินซวงซวงส่งเสียงครางเบาๆออกมา จวินฉีเซิ่งได้ขึ้นคร่อมบนร่างนางแล้ว

ในรถม้ามีเสียงร้อนแรงดังขึ้นอีกหนึ่งระลอก ส่วนคนที่อยู่รอบรถม้าราวกับไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นภายในรถม้า

ในเวลาเดียวกัน ที่จวนเซ่อเจิ้งหวางเต็มไปด้วยความเงียบงัน

ฝู้จื่อโม่นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน พูดว่า "จวินฉีเซิ่งได้ค้างอยู่ที่นอกเมืองหลวงมาหลายวันแล้ว แต่ไม่ยอมเข้ามาในเมืองหลวงเสียที สายสืบของเรามารายงานว่า จวินฉีเซิ่งกำลังวางแผนอย่างลับๆว่าจะลงมือกับเจ้าในลานล่าสัตว์"

อวี้ฉือจ้านวางถ้วยชาในมือลง น้ำเสียงไร้ซึ่งคลื่นลมใดๆ "อยากจะพูดอะไรก็พูดมา อย่าเอาแต่อมพะนำอยู่เลย"

ฝู้จื่อโม่ลุกขึ้นยืน พูดว่า "เจ้าไม่รู้สึกว่ากู้ชิวเหลิ่งเหมือนเทพหรอกหรือ ก่อนหน้านี้ข้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ว่าวันนี้ตอนที่ได้ยินสายสืบของเรามารายงาน นี่มันเป็นการยืนยันคำพูดของกู้ชิวเหลิ่งชัดๆ ข้าสงสัยจริงๆว่านางจะเป็นคนที่จวินฉีเซิ่งจงใจส่งมาปั่นหัวพวกเรา"