ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 75

หลิวเหล่าฮูหยินมือหนึ่งจูงมือกู้ชิวเซียง อีกมือหนึ่งจูงฉินโม่เอ๋อร์ รอยยิ้มอันเมตตาทั้งใบหน้า ตอนที่ฉินเจิ้งเป่าและนางหลิวลงจากรถ ต่างก็สังเกตเห็นกู้ชิวเซียงแล้ว

ยังคงเป็นฉินเจิ้งเป่าเดินเข้ามาก่อนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พูดว่า "นี่ก็คือเซียงเอ๋อร์? โตแล้วจริงๆ"

นางหลิวเป็นหญิงอายุสามสิบกว่า ดูแลได้เป็นอย่างดี หางตาไม่มีตีนกาเลย เหมือนดั่งหญิงสาวอายุยี่สิบกว่า ฉินเจิ้งเป่าอายุสี่สิบแล้ว น่าตาหล่ออยู่บ้าง ไม่ได้อ้วนจนเกินไป

ฉินจงก้มหน้าโดยจิตใต้สำนึก ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเป็นเพราะหลิวเหล่าฮูหยิน กู้หนานเฉิงคงไม่ฟ้องร้อง แต่พอฉินจงคิดถึงตัวเองหลับนอนผู้หญิงของพี่น้องตัวเอง ในใจก็อดหนาวสั่นไม่ได้

ฉินเจิ้งเป่าหน้าตาบึ้งตึง มองดูลูกชายที่ไม่เอาไหนคนนี้ของตน พูดว่า "ทำไมถึงก้มหน้า? ทำเรื่องอะไรอีกแล้วใช่หรือ......."

หลิวเหล่าฮูหยินไอไปทีหนึ่ง ฉินเจิ้งเป่าถึงกลั้นเอาไว้ เปลี่ยนสีหน้ายิ้มแย้ม พูดต่อหลิวเหล่าฮูหยินอย่างเคารพ "ลูกกลับมาสายไป ลำบากท่านแม่ที่ต้องเหน็ดเหนื่อยดูแลบ้าน"

หลิวเหล่าฮูหยินตบมือของกู้ชิวเซียง พูดว่า "ยังไม่รับทักทายลุงและป้าสะใภ้ของเจ้า?"

กู้ชิวเซียงก็ไม่ใช่คุณหนูตระกูลเล็กๆอะไร ทันใดนั้นก็แสดงท่าทางอย่างเหมาะสม โน้มตัวคำนับ พูดว่า "เซียงเอ๋อร์คำนับท่านลุง ป้าสะใภ้"

"ดีดีดี เติบโตได้หน้าตาสวยงามจริงๆ"

นางหลิวกอดแขนของกู้ชิวเซียง มองสำรวจหัวจรวดเท้าไปหลายที พูดว่า "สวยกว่าโม่เอ๋อร์ของบ้านเราอีก ไม่เสียชื่อที่เป็นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง ลูกสาวที่เกิดจากน้องเซียงเหลียน ช่างทำให้ข้าอิจฉาจริงๆ"

ฉินโม่เอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างเหมือนอายเล็กน้อย ผ่านผ้าขาวบางๆ กู้ชิวเซียงเหมือนมองเห็นความแดงบนใบหน้า

กู้ชิวเซียงทำหน้าตายิ้มแย้ม พูดว่า "ป้าสะใภ้ก็ล้อเล่นกับเซียงเอ๋อร์ น้องโม่เอ๋อร์ต่างหากหน้าตาสวยงาม เพียงแค่น้องโม่เอ๋อร์ร่างกายอ่อนแอ เลี้ยงอยู่ในห้องนอนเท่านั้น หากได้เดินออกไป ฉายาสาวงามอันดับหนึ่งของเซียงเอ๋อร์นี้ต้องเป็นของน้องโม่เอ๋อร์แน่นอน"

ความจริงนางหลิวก็แค่พูดเป็นพิธีรีตองเท่านั้น แต่พอได้ยินกู้ชิวเซียงพูดแบบนี้ ในใจก็รู้สึกพอใจบ้าง ร่างกายฉินโม่เอ๋อร์ไม่ดีจริง เพราะฉะนั้นไม่ค่อยได้ออกจากจวน แต่จะพูดถึงหน้าตา ก็ไม่ได้ขาดอะไร

ตอนนางหลิวยังสาวก็เป็นสาวงามที่ไม่น้อยกว่าใครคนหนึ่งเลย ส่วนหลิวเหล่าฮูหยินทั้งตระกูลต่างก็เป็นหญิงสาวงดงามละเอียดอ่อน ให้กำเนิดหนุ่มหล่อสาวงามกับตระกูลฉินไม่น้อย แค่ดูเซียงเหลียนกับนางหลิวก็รู้กว่าครึ่งแล้ว แต่ว่าภายหลังฉินจงมอมเมาในเหล้าและสตรี เปลี่ยนเป็นเซื่องซึมไปบ้าง

ฉินโม่เอ๋อร์เข้าไปใกล้กู้ชิวเซียงอย่างสนิทสนม พูดว่า "เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นสาวงามอย่างพี่สาวแบบนี้ ในตำหนักไม่มีพี่สาวน้องสาวแท้ๆ ตอนนี้พี่เซียงเอ๋อร์มาแล้ว จากนี้ไปอยู่ตำหนักเดียวกับโม่เอ๋อร์ได้ไหม?"

กู้ชิวเซียงเห็นฉินโม่เอ๋อร์น่ารักเชื่อฟังขนาดนี้ ในใจก็มีความคิดที่อยากสร้างสัมพันธ์ให้ตัวเองในกระกูลฉิน ได้ยินฉินโม่เอ๋อร์พูดเช่นนี้ ก็ต้องรู้สึกดีแน่นอน ดังนั้นจึงพูดอย่างธรรมชาติ "น้องพูดเช่นนี้ พี่ก็ต้องดีใจแน่นอน ในบ้านก็มีพี่สาวน้องสาวอยู่กี่คน แต่ก็ไม่ได้ใกล้ชิดอย่างพวกเรา"

หลิวเหล่าฮูหยินมองดูฉินโม่เอ๋อร์กับกู้ชิวเซียง พยักหน้าอย่างพอใจ

ฉินเจิ้งเป่าพูดว่า "ทุกคนก็อย่ายืนตากลมอยู่ข้างนอกเลยนะ ท่านแม่ร่างกายไม่ดี โม่เอ๋อร์ร่างกายก็อ่อนเพลีย พวกเราเข้าบ้านเถิด"

กู้ชิวเซียงดึงแขนของฉินโม่เอ๋อร์ ส่วนฉินโม่เอ๋อร์เดินอยู่ข้างหลัง ฉินโม่เอ๋อร์ในสถานการณ์ที่ไม่มีใครเห็น ดึงคิ้วตาลงมา ในสายตาประกายไปด้วยความเย็นชา