ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 101

เช้าวันพุธของต้นเดือนแทนคุณเดินจูงมือนันทิชาเข้ามายังบริษัท เขาพาเธอมานั่งตากแอร์อยู่ในห้องทำงาน โดยหลอกให้หญิงสาวนั่งพิมพ์เอกสารหลอกๆ เพื่อที่เขาไม่ต้องตอบคำถามเวลาเธออยู่ว่างๆ แทนคุณหลุดยิ้มทุกครั้งที่เหลือบมองหญิงสาวที่ตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์งานไร้ความหมายพวกนั้น ใบหน้าสวยหวานจดจ้องอยู่ที่จอคอมอย่างตั้งใจ

“ทำไมหรือคะ” ดวงตากลมโตวาดมาถามอย่างแปลกใจ เมื่อจับได้ว่าเขากำลังจับจ้องเธออยู่

“คือ...” ชายหนุ่มอ้ำอึ้ง

“คุณแทนมีอะไรจะให้ทิชาช่วยอีกไหมคะ”

“ไม่มี แต่ว่าเย็นนี้คุณกลับไปเตรียมเสื้อผ้านะ สำหรับสองคืนที่เขาใหญ่”

“เราจะไปเขาใหญ่กันหรือคะ” หญิงสาวเอียงศีรษะถาม ด้วยสีหน้าตื่นเต้น เรียวปากสวยยกขึ้นมองตรงมายังแทนคุณอย่างมีความหวัง

“ใช่ ผมจะไปตรวจงานสาขาที่นั่น” หญิงสาวเผยดวงตาเป็นประกายส่งยิ้มอย่างอิ่มใจมาให้เขา ก่อนจะหันไปตั้งใจทำงานต่อ แทนคุณหมุนปากกาในมือพลางอมยิ้มที่มุมปาก คำว่าเราของนันทิชาเธอรวมถึงทีภพและพริมด้วย หากแต่คำว่าเราของแทนคุณ มีเพียงเขาและนันทิชาเท่านั้นที่จะเดินทางไปเขาใหญ่ในเย็นวันนี้

นันทิชาเตรียมตัวเก็บเสื้อผ้าตามคำสั่งของเจ้านาย โดยยกมาวางกองรวมกันบริเวณหน้าบ้านพร้อมยกขึ้นรถได้ทันที หากแต่เธอพยายามมองหารถของทีภพกลับไม่พบ

“สงสัยจะเดินทางกันไปก่อนสินะ” หญิงสาวพึมพำ ก่อนที่แทนคุณจะขับรถเข้ามาแล้วลงมาช่วยยกกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นรถ จากนั้นจึงเดินทางออกจากกรุงเทพฯ ทันที ตลอดการเดินทางทีภพโทรหาแทนคุณนับสายไม่ถ้วนหากแต่ชายหนุ่มปิดเสียงรบกวนเอาไว้ แสงสว่างวาบๆ รอดผ่านเข้ามากระทบตาก่อนที่แทนคุณจะหยิบมือถือขึ้นมาตั้งใจกดปิดเครื่องไปในที่สุด

“ทิชา ผมขอมือถือคุณหน่อยสิ” แทนคุณหันไปหาหญิงสาวที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับธรรมชาติสองข้างทาง เขารู้ดีว่าทีภพต้องให้พริมโทรหานันทิชาในไม่ช้านี้อย่างแน่นอน จึงทำการตัดไฟเสียแต่ต้นลม

“ได้ค่ะ” หญิงสาวหยิบส่งให้อย่างว่าง่าย เพราะเธอไม่ได้สนใจคนข้างกายเท่ากับบรรยากาศรอบข้าง แทนคุณใช้โอกาสนี้กดปิดมือถือแล้ววางรวมไว้กับมือถือของเขา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มแสดงเด่นชัดขึ้นมา ก่อนจะลดกระจกด้านให้หญิงสาวได้ชื่นชมกับธรรมชาติอย่างเต็มที่