ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 102

“สงสัยผมจะไม่สบาย รู้สึกปวดหัวแล้วก็ไอด้วย” ชายหนุ่มทำเสียงอ่อย พลางเหลือบตามองหญิงสาว

“แต่ตัวคุณแทนก็ไม่ร้อนนี่คะ กินยาดักไว้ดีไหมคะ ทิชามียาติดกระเป๋ามาด้วยนะ”

“ใกล้จะถึงบ้านแล้ว เดี๋ยวรอกินยาแล้วนอนพักทีเดียวเลยแล้วกัน ตอนนี้ผมยังไหว” แทนคุณอ้างทั้งที่ตัวเองแข็งแรงดีทุกอย่าง มารยาที่แสดงออกมานั้น เป็นเพียงสัญชาตญาณของเสือน้อยที่กำลังวางแผนครุบเหยื่อเท่านั้น ระหว่างทางเขาและเธอพักทานอาหารมื้อเย็นและแวะซื้อของกินจากร้านสะดวกซื้อติดมือมาด้วย เมื่อเดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศของแทนคุณ ซึ่งเป็นเวลามืด หมดแสงที่จะมองเห็นธรรมชาติอันสวยงามจากด้านนอก นันทิชาดูตื่นเต้นจนออกนอกหน้า สูดอากาศหายใจเข้าเต็มปอดครู่หนึ่งจึงเดินตามเจ้านายเข้ามาภายในบ้าน

“แล้วพริมกับคุณทียังเดินทางมาไม่ถึงอีกหรือคะ” หญิงสาววาดสายตามมองหาทุกคนอย่างผิดหวัง

“พริมกับนายทีไม่มาหรอก คุณไม่ต้องคอยให้เสียเวลา ตอนนี้มีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น” แทนคุณอธิบายพร้อมกับยอมพูดความจริง

“อะไรนะคะ” หญิงสาวหันกลับมาถามย้ำอย่างไม่เข้าใจ

“เรามากันแค่สองคน ผมบอกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าสองคนนั้นจะมากับเราด้วย”

“ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าทิชากับคุณแทนต้องอยู่บ้านนี้กันสองคนหรือคะ” ดวงตาเบิกกว้างสบตาชายหนุ่ม

“ใช่ ก็ทำตัวเหมือนกับอยู่บ้านผมที่กรุงเทพนั่นแหละ”

“แต่ที่นั่นมีป้านากับน้อย ไม่เหมือนกันนี่คะ”

“เวลาผมลงโทษคุณ สองคนนั้นเคยรู้เรื่องไหม และถ้าผมจะทำอะไรคุณ สองคนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน ดังนั้นถ้าผมจะทำ ผมทำไปตั้งนานแล้ว ไม่เกี่ยวหรอกว่าจะอยู่ที่ไหน” เธอจนใจที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเจ้านายเพราะไม่ว่าอย่างไรเสีย ก็ไม่ทางชนะเขาได้ พลางหันหลังให้ชายหนุ่มอย่างไม่สนใจ ก่อนที่หญิงสาวกวาดสายตาสำรวจตัวบ้านอย่างพึงใจ

“แค๊กๆ” แทนคุณแสร้งแสดงละครตบตา หญิงสาวหันขวับเดินเข้ามาดูอาการเจ้านายด้วยความเป็นห่วง