ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 38
สรุปบท บทที่ 38 หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ: ลิขิตรัก ในกรงแค้น
สรุปเนื้อหา บทที่ 38 หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ – ลิขิตรัก ในกรงแค้น โดย ทีปสิขา
บท บทที่ 38 หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ ของ ลิขิตรัก ในกรงแค้น ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ทีปสิขา อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
แทนคุณเหยียบคันเร่งยาวออกไปโดยไม่ผ่อน สองมือกำพวงมาลัย ดวงตาคมกริบจับจ้องยังถนน ไม่หันมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้าง นันทิชากลัวความเร็วของรถที่เร็วกว่ากฎหมายกำหนดอย่างแน่นอน สองมือยกขึ้นมากุมกันเอาไว้แน่น หลับตาภาวนาขอให้ผ่านช่วงนี้ไปโดยเร็ว เสี้ยววินาทีหญิงสาวหันไปมองหน้าชายหนุ่ม เธอเห็นน้ำตาของเขาไหลออกเป็นทาง ผ่านไฟข้างถนนสีส้มอ่อนที่ลอดเข้ามาเป็นระยะ หรือว่าเราตาฝาดกันแน่นะ หากแต่เธอไม่กล้าหันกลับไปมองให้แน่ชัดอีกครั้ง คนอารมณ์แปรปรวนอย่างเขาอาจเล่นงานเธอได้ตลอดเวลา
“คุณแทนคะ” เมื่อความเร็วรถไม่มีท่าทีว่าจะลดลง เธอจึงตัดสินใจอ้าปากเรียกเขา
“...” ไม่มีเสียงตอบจากคนด้านข้าง ที่ในเวลานี้อยู่ในอารมณ์น่ากลัว
“คุณแทนคะ คุณขับรถเร็วไปนะคะ ทิชากลัวค่ะ มันอันตรายนะคะ” หญิงสาวรวบรวมความกล้า หันไปหาแทนคุณอีกครั้ง คราวนี้เธอเห็นน้ำตาของเขาอย่างชัดเจน ดวงตาเล็กเบิกกว้างเล็กน้อยอย่างแปลกใจ แต่ในเสี้ยววินาทีกลับรู้สึกถึงความเจ็บปวดบางอย่างจากเขา ที่พยายามปล่อยมันออกมาพร้อมกับคราบน้ำตา
“คุณร้องไห้...” หญิงสาวลืมความกลัวที่มีจนหมดสิ้น ความรู้สึกที่มีอยู่ในจิตใต้สำนึกของเธอแผ่ถามออกไปด้วยความเป็นห่วง ดวงตาเล็กมองชายหนุ่มอย่างสงสัย หน้าตาคมคายของเขาไม่ควรมีคราบน้ำตา ชายหนุ่มเหลือบมองเด็กสาวจอมจุ้น ก่อนเริ่มชะลอความเร็วเพื่อหาที่จอดรถ
“จอดรถทำไมคะ”
“คุณนี่มันช่างถาม ทำไมหรือ ชื่อผมนี่มันน่าเรียกขนาดนั้นเลยหรือไง เรียกอยู่ได้ เรียกได้ตลอดเวลาน่ารำคาญชะมัด” คนน่าสงสารเมื่อครู่หันกลับมาต่อว่าหญิงสาวอย่างไม่พอใจ
“.....” หญิงสาวมองน้ำตาของแทนคุณที่ไหลลงมาขณะต่อว่าเธอ ด้วยสายตาบางอย่างของนันทิชา ทำให้แทนคุณเผลอจับจ้องใบหน้าหวานนั้นไม่ละ ก่อนที่หญิงสาวจะค่อยๆ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋าของตัวเอง แล้วหันมาซับน้ำตาที่หน้าของเขาช้าๆ ดวงตาเล็กมองตรงไปยังใบหน้าของเขา แม้ไม่รู้ว่าแทนคุณเสียใจด้วยเรื่องอะไร แต่เวลานี้เขาดูน่าสงสารจนบอกไม่ถูก แทนคุณจับมือของเด็กสาวที่กำลังซับน้ำตาให้เขาช้าๆ จนหญิงสาวรู้สึกตัว ได้แต่กะพริบตาถี่ๆ พยายามถอนมือออกจากใบหน้าคมนั้น หากแต่มือหนาของแทนคุณดึงรั้งเอาไว้ ดวงตาคมกริบยังจ้องมองนันทิชา หากแต่ใบหน้าของนายดินแล่นเข้ามาในสมอง
“พรึบ” เขาเลื่อนมือไปดึงผ้าเช็ดหน้าของนันทิชาโยนทิ้งออกไปนอกหน้าต่างรถ หญิงสาวดวงตาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง เจ้านายนิสัยเสียเริ่มกลับมาแผลงฤทธิ์
“คุณแทน”
“จะเรียกทำไมอีก”
“คุณทิ้งผ้าเช็ดหน้าของทิชาทำไมคะ”
“ทำไมผมจะทิ้งไม่ได้ ผ้าขยะแบบนั้น คุณเอามาถูกหน้าผม ผมโยนทิ้ง มันก็ถูกแล้วไม่ใช่หรือ หรือจะให้ผมโยนคุณทิ้งแทน”
“คุณแทน คุณนี่มัน...” หญิงสาวพูดไม่จบ เธอพยายามหลับตาลงเพื่อใช้สติระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง แทนคุณเป็นเจ้านายนิสัยร้าย ชนิดที่เรียกได้ว่าเป็นผู้บริหารนิสัยเกเรที่สุดเท่าที่เคยเจอ นันทิชาถอนหายใจแล้วหันไปมองหน้าต่างรถด้านข้างแทน เธอไม่อยากใส่ใจเจ้านายนิสัยเสียแบบเขาอีก แทนคุณเหลือบมองนันทิชาก่อนจะเผลอยิ้มออกมา
“คืนนี้คุณนอนห้องผมก่อนแล้วกัน” แทนคุณพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องใหญ่ของตัวเอง แล้วหันไปมองหญิงสาวที่หอบหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้า ยืนอยู่ด้านหลังของเขา ชายหนุ่มรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างบอกไม่ถูก
“ทิชา ได้ยินผมไหม หยิบผ้าเช็ดตัวให้ผมที” ดวงตาหญิงสาวเบิกโพลง รีบเอามือปิดปาก หันซ้ายขวากระวนกระวายใจ
“เฮ้..หูหนวกหรือไง หรืออยากให้ผมออกไปตอนนี้เลยไหม” หญิงสาวหลับตาปี๋ พยายามอ้าปากรีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“ดะ ดะ ได้ยินค่ะ เดี๋ยวทิชาหาให้ สักครู่ค่ะ” หญิงสาวตะโกนตอบกลับ พลันหันกลับไปค้นหาในตู้ และที่ราวแขวนผ้าหวังว่ารีบหยิบไปให้เจ้านายโดยเร็วที่สุด มือไม้พัลวันสั่นไม่เป็นท่า “อยู่ไหน ๆ ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนๆ” คนตัวเล็กวนหาทั่วห้องด้วยท่าทางตระหนกตกใจ “เจอแล้วๆ”
“นี่คุณ ทำไมนานขนาดนี้ จะให้ผมออกไปหาเองใช่ไหม” เสียงคนอารมณ์เสียยังตะโกนลั่นออกมาเป็นระยะ นันทิชารีบวิ่งเข้าไปยังหน้าห้องน้ำ สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อรวบรวมความกล้า ค่อยๆ ยกมือขึ้นมาเคาะประตู ก่อนที่เสียงประตูเปิดออกช้าๆ หญิงสาวจึงยื่นผ้าเช็ดตัวให้เขา ก่อนจะหันหน้าหนีหลับตาปี๋ไปทางอื่น เพราะไม่อยากเห็นภาพอุจาดตา
แทนคุณขมวดคิ้วมองท่าทางแปลกประหลาดของหญิงสาวอย่างไม่สบอารมณ์ พลางยื่นมือมารับผ้าเช็ดตัว รู้สึกหมั่นไส้เล็กๆ จึงปัดมือเธอออกให้พ้นประตู แล้วปิดเสียงดังสนั่น หญิงสาวหันกลับไปมองอย่างไม่สบอารมณ์เช่นเดียวกัน นี่เขาเป็นคนแบบไหนกันถึงได้กระทำนิสัยแย่ๆ ออกมาได้ขนาดนี้ คำขอบคุณไม่มี แถมยังใช้แรงผลักมือเธอออกอย่างคนเสียมารยาท
“ผมเสียเวลากับคุณมามากแล้ว นี่แค่ผ้าเช็ดตัวยังต้องให้ยืนคอย” คำพูดเขาทำให้นันทิชาอยากเอามือบีบคอให้ตายเสียตรงนั้น
“ใครใช้ให้เสนอความคิดพวกนั้นกันล่ะ ช่างวุ่นวายกับชีวิตของทิชาเหลือเกิน เป็นเหตุให้พ่อบังคับทิชาออกมาอยู่ที่นี่ ใครอยากจะมาอยู่บ้านหลังเดียวกับคนนิสัยเสียอย่างคุณกันเล่า หากไม่ติดว่าในอนาคตจะเงินเดือนเยอะขนาดนั้น อย่าหวังทิชาจะมาทนอยู่ที่นี่กับเจ้านายที่เป็นไบโพล่าร์แบบนี้เลย” ทั้งหมดทั้งมวลเธอคิดได้เพียงในใจเท่านั้น หากเผลอลั่นปากออกมามีหวังโดนเขาจับกินเป็นแน่แท้ หญิงสาวถอนหายใจแล้วเดินออกมาจากประตูห้องน้ำก่อนที่ประสาทจะเสีย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลิขิตรัก ในกรงแค้น