ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 39

“คุณพ่อโทรตามมุกมามีอะไรหรือเปล่า” คนถูกเรียกตามตัวแต่เช้า เดินทางเข้ามาหาบิดา โดยเข้าใจว่ามีเรื่องด่วนสำคัญ ความใจร้อนทำให้เธอออกมาโดยสวมแค่เสื้อผ้าธรรมดาไม่ได้พิถีพิถันอะไรมาก

“นั่งสิ” ผู้เป็นบิดากล่าวด้วยน้ำเสียงตึงเครียด

“ตอนนี้ที่บริษัทพ่อมีปัญหา ลูกพอจะคุยกับสามีลูกได้ไหม พ่อ...ขอเช็คเพิ่มอีก ตอนนี้บริษัทเรามีปัญหามากมาย พ่อ..แค่อยากให้เขาช่วยเราอีกหน่อย พ่อหวังว่าคงไม่ลำบากสามีลูกเกินไปใช่ไหม” แม้ดนัยทำท่าทางลำบากใจอยู่บ้าง หากแต่เขาเชื่อว่าสามีของเธอจะยอมเซ็นเช็คให้ แต่โดยดีเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

“อะไรนะ” มุกหรี่ตาถามเน้น เธอไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง การที่เธอรีบร้อนเข้ามานั้น ไม่ได้เตรียมใจเข้ามาฟังการเอาเปรียบสามีตัวเองจากบิดา มุกส่ายศีรษะไปมาอย่างคนหมดความอดทน

“พ่อคะ” เธอหลับตาลงพยายามรวบรวมสติ

“เรื่องโซนสินค้าของเรา สามีมุกเขาก็ช่วยเต็มที่ทั้งที่มีหุ้นส่วนไม่เห็นด้วย เขาก็พยายามช่วยทั้งที่ลำบากใจ ส่วนเช็คล่าสุดพ่อก็ยังไม่คืนเขา และตอนนี้จะให้มุกไปบอกเขาว่ายังไงอีก” แววตาสั่นระริกของหญิงสาว ส่องประกายไปหาดนัย หวังให้บิดาเห็นใจคนกลางอย่างเธอบ้าง

“ลูกพูดแบบนี้แสดงว่าเห็นคนอื่นดีกว่าพ่อใช่ไหม”

“ไม่มีใครเป็นคนอื่นทั้งนั้น ทุกคนคือคนที่มุกรัก พ่อช่วยเข้าใจมุกหน่อยได้ไหม” หญิงสาวเริ่มน้ำตาปริ่ม หากแต่พยายามกลั้นมันเอาไว้

“หึ...นี่พ่อไม่นึกเลยนะว่า ลูกสาวที่เลี้ยงดูมาแต่เล็กแต่น้อย จะเห็นผู้ชายดีกว่าพ่อของตัวเอง”

“พ่อเป็นคนยัดเหยียดมุกให้เขาเองนะ พ่อจำไม่ได้หรือ” เสียงสั่นนั้นเพิ่มระดับขึ้น หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นยืน จ้องมองไปที่ดนัยด้วยความอัดอั้น

“พ่อเป็นพ่อแก ดูแลแก รักแก ทะนุถนอม บุญคุณพ่อยังไม่เท่าสามีแกใช่ไหม แกถึงกล้าเถียงพ่อขนาดนี้” น้ำตาของหญิงสาวไหลอาบแก้มไม่หยุด พลางส่ายหน้าไปมา คำพูดของบิดานั้นสุดแสนจะเจ็บปวด เสมือนมีมีดหลายร้อยเล่มเกวียนทิ่มแทงเข้ามาที่หัวใจ

“คราวนี้เท่าไหร่” เสียงสั่นเครือออกจากปากของหญิงสาว พยายามฝืนขยับถาม

“ห้าสิบล้าน” ดนัยจ้องมองหน้าลูกสาวอย่างเอาจริงเอาจัง

“พ่อรู้ไหม เงินจำนวนนี้ถ้าสามีมุกให้พ่อยืม นั่นหมายถึงความมั่นคงของเขากับบริษัท พ่อจะให้มุกทำให้เขาลำบากใจไปถึงไหน”