ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 40

“นั่งรออยู่นี่นะ” แทนคุณใช้คำสั่งก่อนจะรีบลุกไปหายามาทาให้ หญิงสาวนั่งมองดูมือของตัวเอง รู้สึกปวดแสบปวดร้อนจนต้องเป่าลมไปที่แผลเพื่อบรรเทาอาการ ไม่นานนักชายหนุ่มกลับมาพร้อมกับกล่องยา เขาเปิดมันออกและรื้อหายามาทาให้ทันทีด้วยความรีบร้อน หญิงสาวเผลอมองดูแทนคุณอย่างเงียบๆ เหตุการณ์นี้ทำให้นันทิชาได้เรียนรู้ว่าแทนคุณอาจจะไม่ใช่คนใจร้าย อันที่จริงผู้ชายตรงหน้ากลับมีความอ่อนโยนกว่าที่เธอคิด

“เจ็บมากไหม ผมขอโทษนะ” แทนคุณใช้มือปัดไปมาบริเวณเหนือแผลหลังจากทายาเสร็จ ก่อนจะเผลอเงยหน้ามาสบตาหญิงสาว หากแต่ต้องพบกับดวงตากลมโตเป็นประกายกำลังมองเขาด้วยแววตาชื่นชม ทำให้จังหวะการเต้นของหัวใจแทนคุณเปลี่ยนไป อาจจะเพราะเขารู้สึกผิดหรือเพราะอะไรก็ช่าง เป็นเหตุให้แทนคุณได้สติกลับคืนมา

“คราวหลังเวลาทำอาหาร ต้องมีสติกว่านี้ จะได้ไม่เจ็บตัว” แทนคุณผละมือออก จากมือเรียวเล็กอย่างรวดเร็ว เสียงแข็งนั้นทำให้หญิงสาวต้องขมวดคิ้ว ท่าทางกังวลของเขาเมื่อครู่เกือบทำให้นันทิชาหลงเชื่อ

“ค่ะ” นันทิชาตอบเจ้านายสั้นๆ ด้วยความเจ็บเธอจึงไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเจ้านายนิสัยเสียอย่างเขา

“ส่วนอาหารคุณไม่ต้องทำต่อแล้ว เดี๋ยวผมจัดการเอง” น้ำเสียงนั้นยังคงแข็งกระด้าง

“ทิชาขอโทษนะคะ ที่ทำให้คุณต้องเสียเวลา” คำขอโทษของเธอช่างแสลงหูยิ่งนัก มันกลับเพิ่มความรู้สึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม ต้นเหตุที่หญิงสาวต้องเจ็บตัวนั้น เป็นเพราะเขาแท้ๆ หากแต่ความคิดด้านมืดอีกฝั่งกลับผลักภาพของนายดินให้ลอยเข้ามากลบความรู้สึกผิดจนมิด เขามองหญิงสาวที่มีภาพซ้อนของนายดินซ่อนอยู่ จนต้องสะบัดหน้าเพื่อเรียกสติตัวเองกลับมา

“แล้วนี่อะไร ผมเคยบอกคุณเรื่องชุดนี้แล้วไม่ใช่หรือ ว่าชุดนักศึกษาไม่เหมาะ ทำไมไม่เปลี่ยนก่อนทำงาน” แทนคุณพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด หลายอย่างผสมปนเปกันไปหมด ยิ่งเห็นชุดนักศึกษาที่เคยปรามนักหนาเด็กดื้อก็ยังไม่ฟัง

“วันนี้ทิชากลับจากมหาลัยช้า เลยไม่ทันได้เปลี่ยน ทิชาขอโทษค่ะ คราวหลังจะระวังให้มากกว่านี้” นันทิชาก้มหน้าขอโทษด้วยท่าทางสำนึกผิด

“นี่เลิกขอโทษสักทีเถอะ ผมรำคาญคำนี้จะแย่” แทนคุณกระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะหันเดินเข้าห้องครัวไป หญิงสาวมองตามหลังชายหนุ่ม ไม่ได้แปลกใจอะไรมากนัก เพราะเขาเป็นเจ้านายไบโพล่า ที่เธอควรเรียนรู้นิสัยใจคออีกมาก เป็นการยากหากทำงานร่วมกันกับเจ้านายที่ดูเหมือนจะไม่ชอบหน้าเธอเสียเท่าไหร่ หญิงสาวถอนหายใจพลางก้มมองดูชุดนักศึกษา ต่อไปเธอต้องปรับปรุงและพยายามไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีก

ใช้เวลาไม่นานนักแทนคุณเดินออกมาพร้อมอาหารที่นันทิชาทำค้างไว้ แม้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะทำให้เลยเวลาอาหารเย็นของเขาไปบ้าง แต่ก็ไม่นานเกินไป

“อันนี้ของคุณ” แทนคุณวางอาหารลงตรงหน้าหญิงสาว ก่อนจะเดินถืออาหารของตัวเองมานั่งที่ประจำอย่างเงียบๆ หญิงสาวมองหน้าอันเงียบขรึมของเขา ก่อนจะตักอาหารเข้าปากอย่างช้าๆ ด้วยรสสัมผัสแรกทำให้เธอต้องตักอาหารอีกเป็นคำที่สอง เธอรับรู้ได้ทันทีว่าฝีมือการทำอาหารของเจ้านายนั้นไม่ธรรมดาทีเดียว สายตาหลุกหลิกของเธอนั้นยังคงจับจ้องไปยังเจ้านายอีกครั้ง

“คุณแทนทำอาหารอร่อยมากเลยนะคะ” ลูกจ้างสาวพยายามรวบรวมความกล้าเอ่ยชม และเป็นไปตามที่คาดไว้ ไม่มี

เสียงตอบรับใดออกจากปากเขา นอกจากสายตาที่เมินเฉย

“หยุดกังวลได้แล้วม่าน ผมจะไปกับคุณและจัดการทุกอย่าง ผมขอไปเตรียมตัวก่อน คุณรออยู่นี่นะ” แทนคุณเลื่อนมาจับมือเพื่อนสาวแล้วพูดปลอบอีกครั้ง ก่อนที่จะรีบรุดขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า สายตากลมโตนั้นยังคงเฝ้ามองพฤติกรรมของทั้งสอง อย่างเงียบๆ อยู่ที่โต๊ะอาหาร แทนคุณเมื่ออยู่กับม่านฟ้าแทบเปลี่ยนเป็นคนละคน จากคนสายตาแข็งกระด้างเหมือนไม่มีชีวิตจิตใจ กลับมีพลังเต็มเปี่ยมเมื่อหญิงสาวผู้นี้เดินเข้ามาหาเขาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น นันทิชาหลุบตาลงมองอาหาร เธอเริ่มไม่แน่ใจนัก ว่าแทนคุณเดิมแท้นั้นเป็นคนอย่างไรกันแน่ แต่แล้วภาพเงินเดือนในสัญญาฉบับนั้น ทำให้เธอมีแรงฮึดสู้อีกครั้ง ดวงตากลมนั้นเลื่อนมองดูแผลที่มือ

“นั่นมือคุณไปโดนอะไรมาคะ” คำถามของม่านฟ้าทำให้นันทิชาหลุดจากความคิด หันกลับมามองต้นเสียงอย่างแปลกใจ

“เอ่อ.. ทิชาซุ่มซ่าม โดนหม้อต้มซุปลวกค่ะ”

“แทนบอกฉันว่าคุณเป็นพนักงานของเขาหรือคะ” นันทิชาพยักหน้าเบาๆ ด้วยกลัวจะตอบผิดตอบถูก

“คุณทำงานที่นี่หรือคะ” ม่านฟ้าแกล้งถามทั้งที่รู้ความจริงเกือบทั้งหมดจากปากของทีภพ

“ทิชาทำพาร์ทไทม์ค่ะ ปกติทำที่ร้านแต่คุณแทนให้ทิชามาเรียนรู้งานเลขาค่ะ” ม่านฟ้าพยักหน้ายิ้มตอบรับ เธอไม่ได้หวังในคำตอบของนันทิชา เพราะพอจะทราบอยู่บ้างแล้ว ก่อนจะปลีกตัวออกมานั่งรอแทนคุณที่โซฟา แค่เพียงแวบเดียวที่ผ่านสายตาของม่านฟ้า เธอพอจะประเมินได้ว่านันทิชาไม่ใช่รสนิยมผู้หญิงในแบบของแทนคุณแม้สักนิด ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ หากแต่เรื่องราวที่ลำบากใจ กำลังรอให้เธอกับแทนคุณต้องไปเผชิญนั้นสำคัญกว่ามาก ใช้เวลาครู่ใหญ่ทั้งสองจึงพากันออกจากบ้านหรูหลังใหญ่ไป