ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 47

เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือฝ่าความมืดมิดภายในห้องดังก้องออกมา ก่อนร่างหนาที่นอนหลับสนิทจะค่อยๆ ขยับและเอื้อมมาจับโทรศัพท์ ที่กำลังระงมส่งเสียงปลุกไม่หยุด ชายหนุ่มขยี้ตาดูเวลาแล้วกดปิดมันไป จำต้องฝืนใจลุกขึ้นทั้งที่ร่างกายยังไม่พร้อม เจ้าของบ้านหลังงามตื่นเช้าเป็นพิเศษวันนี้มีภารกิจมากมายที่รอให้เขาจัดการ อีกทั้งยังมีนัดกับจีนรา แน่นอนว่าหนุ่มเจ้าชู้อย่างแทนคุณจะไม่มีทางปล่อยให้เวลาที่เหลืออยู่อีกไม่นานก่อนจะถึงงานหมั้น ต้องเสียเวลาโดยไร้ประโยชน์เขาจะตักตวงและกอบโกยช่วงเวลานี้เอาไว้ให้ได้มากที่สุด ก่อนจะหมดอิสรภาพ พลันนึกได้ว่าควรเล่นอะไรสนุกเสียหน่อย จากนั้นหันไปหยิบมือถือกดโทรหานันทิชาทันทีไม่รอช้า

“คุณเตรียมตัวออกไปบริษัทกับผมเช้านี้ ผมให้เวลาครึ่งชั่วโมง แล้วไปรับอาหารเช้าพร้อมกัน” ชายหนุ่มออกคำสั่งรวดเดียวจบ โดยไม่ฟังคำตอบจากหญิงสาว ก่อนจะกดวางสายแล้วหันเข้าห้องน้ำทำภารกิจส่วนตัว เมื่อเดินลงมาจากชั้นบนก็พบกับหญิงสาวนั่งรอยู่ที่โซฟา เธอใช้เวลาครึ่งชั่วโมงตามคำสั่งของเขาทุกประการ ดวงตากลมโตนั้นมองมายังแทนคุณด้วยความผ่องใส ในที่สุดเขายอมพาเธอไปยังบริษัทเสียที หลังจากได้ทำงานในตำแหน่งแม่บ้านมานาน แทนคุณเผลอมองนันทิชา ทำให้เขาเห็นเค้าโครงความสวยน่ารักของหญิงสาวอย่างเต็มที่ รอยยิ้มในใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางนั้นช่วยทำให้เธอดูโดดเด่นกว่าทุกวัน แต่นั่นยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของม่านฟ้าหรือจีนราด้วยซ้ำ สีหน้าเบื่อหน่ายของแทนคุณหลังจากสบตาเธอทำให้นันทิชาเสียความมั่นใจลงในทันที เธอช่างโชคดีที่มีเจ้านายให้เงินเดือนไม่อั้น แต่ที่มาพร้อมกันนั้นคือโชคร้ายที่เขาดันมีนิสัยแปลกประหลาดเหมือนคนเป็นไบโพล่าร์ นี่สินะที่เขาเรียก “ทุกขลาภ”

“ทิชาแต่งตัวแล้วดูสวยจังเลย อย่างนี้ไม่ขึ้นคานแน่นอนว่าไหมคะป้านา” น้อยยกอาหารเข้ามาวางไว้บนโต๊ะพร้อมกับหันไปคุยกับแม่ป้า คนโดนชมทำตาแป๋วหันมองป้านาและน้อยพูดคุยกันโดยไม่กล่าวเสริมอะไรต่อ

“เอ่อ...ป้านาครับพอดีวันนี้ผมรีบ ขอไม่รับอาหารเช้านะ เดี๋ยวผมไปทานที่บริษัท”

“เอาอย่างนั้นหรือคะ” ป้านาหันมองนันทิชาด้วยความเป็นห่วง เธอยังไม่แตะอาหารเช้าเช่นกัน

“ไปกันได้แล้ว” เขาหันไปสั่งหญิงสาวที่ยังคงนั่งหน้าตาจิ้มลิ้มอยู่ ก่อนจะเดินจ้ำอ้าวนำออกไป

ผู้บริหารของบริษัททำให้ทุกคนแตกตื่นอีกครั้ง เมื่อเขาพานันทิชาฝ่าฝูงพนักงานเข้าไปยังห้องของผู้บริหาร สายตาของพนักงานทุกฝ่ายจับจ้องมายังนันทิชาไม่กะพริบ คราวนี้ขาประจำเริ่มจับกลุ่มคุยกันอีกครั้งเมื่อท่านประทานเดินลับเข้าห้องส่วนตัว ทำให้เป็นเวลาของมหกรรมการนินทาประจำสัปดาห์เกิดขึ้นทันที

“เห็นไหมเธอ ผู้หญิงคนก่อนกระเด็นไปแล้ว ตามปากฉันว่าไหมเล่า”

“นี่อย่าบอกนะว่านี่คือผู้หญิงคนใหม่ของท่าน” พนักงานอีกคนกล่าวเสริม

“ถ้าเป็นคนนี้จริง ท่านประทานคงผีเข้าแล้วล่ะ ผู้หญิงของท่านมีเบาๆ แบบนี้ที่ไหน” กลุ่มพนักงานขาประจำเริ่มรวมกันใหญ่ขึ้น เสียงซุบซิบดังไปถึงเลขาหน้าห้อง แพรวาได้แต่ส่ายหน้าไปมากับความสอดรู้สอดเห็นของพนักงานพวกนั้น แต่จนปัญญาขนาดท่านประธานยังไม่ถือสา เธอคงทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้

“อย่าว่าไปเธอ กินแต่ของเดิมๆ ก็เบื่อพอดี นี่ท่านประธานคงอยากเปลี่ยนบ้างแปลกตรงไหน เหมือนหล่อนไงทุกวันนี้ผัวรู้ไหมว่าหล่อนมีกิ๊กอายุยี่สิบ”