ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 5

ชายหนุ่มรูปร่างสูงสมส่วนเหยียดขายาวพาดไปกับโซฟาอีกตัวหนึ่ง ปลายเท้ากระดิกไปมาอย่างคนอารมณ์ดี ในมือถือกดวนดูรูปนางแบบสาวๆ ที่มีโพไฟล์ชั้นเลิศไร้ที่ติ ดวงตาคมเข้มมองหน้าจอมือถือ ด้วยสายตาเป็นประกายแวววาวเมื่อเจอรูปหญิงสาวที่ประทับใจ นิ้วโป้งไม่รีรอรีบกดเซฟรูปลงมือถือในทันที ไม่กี่นาทีถัดมาหญิงสาวผมยาวในชุดกระโปรงสั้นแสดงให้เห็นเรียวขาสวยได้รูปเดินเข้ามาหา ชายหนุ่มขยับตัวนั่งแล้วค่อยๆ บรรจงมองม่านฟ้าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ถึงแม้จะเป็นเพื่อนกัน แต่กระนั้นเขาก็คือผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบมองสิ่งสวยงามเฉกเช่นเดียวกับชายทั่วๆ ไป เพราะถ้าไม่นับม่านฟ้าแล้ว ผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตเขามากมายล้วนแล้วแต่หวังในตัวเขาทั้งสิ้น แทนคุณเกือบจะเป็นเสือผู้หญิง โชคยังดีที่เขาไม่ถือใครไว้ข้างตัว เพราะเมื่อมีปฏิสัมพันธ์ลึกซึ้งเขาก็ทิ้งเรี่ยราด เอ..หรืออย่างนี้เรียกว่า...

“นั่งสิ” ชายหนุ่มวางแท็บเล็ตที่ดูค้างไว้ลง หันมาผายมือเป็นนัยเชิญให้หญิงสาวผู้เลอโฉมนั่งลงข้างๆ

“แทนคะ อาทิตย์หน้าคุณพ่อจัดงานวันเกิดให้พี่มุกแทนว่างไหม” ม่านฟ้าชิงพูดถึงธุระของตัวเองพลางหยิบเมนูอาหารที่วางไว้อยู่ด้านข้างขึ้นมา ค่อยๆ บรรจงเปิดเลือกทีละหน้า

“จะให้ผมไปเป็นไม้กันหมาใช่ไหม” ชายหนุ่มดูเหมือนจะรู้ทันความคิดหญิงสาว เขาพูดด้วยสายตาที่มั่นใจ

“งานนี้คุณกฤษณะ ต้องมาตามคำชวนของคุณพ่อเป็นแน่ ม่านไม่อยากถูกจู่โจม ครั้นจะขัดใจคุณพ่อ ม่านก็ไม่อยากจะทะเลาะกับท่าน” ม่านฟ้าสบตาเขาอย่างแน่วแน่เช่นเดียวกัน แววตาบ่งบอกว่ามีเพียงเขาผู้เดียวที่จะช่วยเธอได้

“คุณผิดเองนะม่าน ถ้าคุณมีแฟนสักคน คงไม่ต้องมานั่งขอร้องผมแบบนี้” แววตาประกายระยิบของหญิงสาวที่แสดงออกมานั้นเขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี ชายหนุ่มก้มลง พลางจดออเดอร์อาหารให้เพื่อนสาว เมื่อเห็นเธอเปิดวนไปวนมาหลายรอบ และดูเหมือนยังไม่มีอาหารที่ถูกใจเธอ