ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 50

แทนคุณรีบหยิบมือถือขึ้นมา กดเบอร์ของนายดินแล้วส่งภาพของนันทิชาที่มีสภาพเหนื่อยหอบ ถือของเต็มสองมือ มีสภาพอิดโรยอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกับข้อความ “นี่คือส่วนหนึ่งของดอกเบี้ยความแค้นที่ผมคิดกับคุณ” ชายชรากดมือถือบรรจงเลื่อนดูภาพของลูกสาวที่ละภาพอย่างช้าๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด “พ่อขอโทษ” คำพูดนั้นออกมาจากปากที่สั่นระริกด้วยความรู้สึกผิดสุดหัวใจ

“คุณยิ้มอะไรหรือคะ” จีนราจ้องมองเขาอย่างแปลกใจ

“ไม่มีอะไร ผมแค่รู้สึกมีความสุข” หญิงสาวเบื้องหน้ายิ้มกว้าง เข้าใจว่าความสุขของแทนคุณนั้นคือ” ตัวเธอเอง”

“แทนคะคุณนึกยังไงวันนี้ถึงชวนจีนมาได้” เนื่องจากระยะหลังมาเขามักอ้างเรื่องงานเสมอ ทำให้หาเวลาเจอกันยากพอสมควร หากแต่เมื่อเขาโทรหา เธอรีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว กุรีกุจอออกมาโดยเร็วที่สุด

“อยากเจอก็เลยชวน ต้องมีเหตุผลมากกว่านั้นด้วยหรือครับ” รอยยิ้มของเขายังคงเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ชวนหลงใหล หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่ม ด้วยแววตาหวานเยิ้ม กี่ครั้งที่เขาทำไม่ดีกับเธอ แทบลืมสิ้นเพียงเพราะชายหนุ่มปลีกเวลาโทรหาเพียงครั้งเดียว

“ไม่หรอกค่ะ จีนแค่ดีใจ ที่คุณยังนึกถึงจีน วันนี้จีนขอ...กลับพร้อมคุณได้ไหมคะ พอดีจีนไม่ได้เอารถมา” สายตายั่วยวนพร้อมมือที่ลูบไล้มาจับที่มือหนาของเขานั้น ทำให้แทนคุณเอื้อมมืออีกข้างไปจับมือบางนั้นไว้ สายตาเจ้าเล่ห์แสดงออกมาไม่แพ้กัน พลางพยักหน้าตอบรับ

“แล้วลูกจ้างคุณล่ะคะ นั่งอยู่นั่น” จีนราปรายตามอง แกล้งทำเชิงลำบากใจ

“ไปกันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง” แทนคุณจ่ายเงินเสร็จสรรพ พลางเดินโอบเอวจีนราออกจากร้านเดินตรงเข้าไปหานันทิชา

“ส่งของทั้งหมดมาให้ผม” ก่อนที่หญิงสาวจะทำท่าทางเงอะงะอยู่ครู่หนึ่ง พลางยื่นของให้ตามคำสั่งแทนคุณอย่างว่าง่าย

“จีนช่วยคุณถือดีกว่าค่ะ” หญิงที่ยืนอยู่ข้างกายเขา ช่วยแบ่งของจากแทนคุณมาถือ

“คุณกลับไปได้แล้ว หมดหน้าที่คุณแล้ว”

“หมดหน้าที่แล้ว นี่หรือคะงานด่วน” นันทิชาขมวดคิ้วทำหน้าไม่เข้าใจ เขาอ้างเรื่องงานด่วนนักหนา แต่เธอยังไม่เห็นมีงานไหนที่พอจะเรียกได้ว่าเป็นงานด่วนเลยแม้สักนิด และหากนี่คืองานด่วนตามที่เขาอ้าง มันก็คืองานที่ไร้สาระสิ้นดีสำหรับเธอ