ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 51

“คุณรู้ตัวไหม ว่าคุณกำลังมองผม แบบที่พริมชอบมอง” ใบหน้าแสนใจดีนั้น ทำให้นันทิชาเผลอยิ้มตามคำพูดของเขา

“เปล่านะคะ ทิชาแค่รู้สึกขอบคุณจากใจจริงๆ ค่ะ” หญิงสาวชิงปฏิเสธ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเข้าใจผิด ฉับพลันภาพสายตาหยาดเยิ้มของพริมที่เคยมองทีภพก็แล่นเข้ามาในมโนภาพ ทำให้นันทิชาอดอมยิ้มกับความเพี้ยนของเพื่อนไม่ได้ หากแต่รู้สึกชื่นชมทีภพอย่างสุดหัวใจ เขาดูเป็นมนุษย์ที่มีหัวใจมากกว่าแทนคุณเพื่อนสนิทของเขามากโข

“ถ้าอย่างนั้น พริมก็คงรู้สึกขอบคุณผมตลอดเวลา” ประโยคบอกเล่า ของเขาทำให้นันทิชาหันไปอมยิ้ม พลันชายหนุ่มสบตาเธอ แล้วยิ้มตอบกลับอย่างคนขี้เล่น หลังจากนั้นทีภพได้ขับรถพานันทิชาแวะเข้ามาทานอาหารที่ร้านสาขาหนึ่งของบริษัท ที่ตั้งอยู่ไม่ห่างกันนัก เป็นร้านที่ตั้งอยู่ในสวนไม้ประดับ ตั้งใจตบแต่งให้ออกมาเป็นแนวธรรมชาติ มีน้ำตกน้อยจำลองอยู่ด้านหน้า มองแล้วรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก

“คุณทีพาทิชามาทำไมที่นี่คะ” นันทิชาขยับตัวมองบรรยากาศรอบๆ ขณะรถแล่นเข้ามาจอด

“พาคุณมาทานข้าวไง คุณยังไม่ทานอะไรเลยไม่ใช่หรือ ถึงเป็นลมแบบนั้น”

“เอ่อ...คือ...” หญิงสาวทำตาแป๋ว ไม่กล้าปฏิเสธหรือตอบรับ

“เอาน่า ทานอาหารที่นี่ก่อน แล้วผมจะพาคุณไปหาพริม หลังจากนั้นผมจะแวะไปส่งคุณที่บ้านแทนเอง นายนั่นไม่กล้าดุคุณหรอก หากคุณกลับพร้อมกับผม ผมจะช่วยพูดเอง”

“คือ...” ด้วยความเกรงใจเธอจึงไม่กล้าปฏิเสธ แทนคุณปลดเข็มขัดนิรภัยออก แล้วเดินไปเปิดประตูรถให้นันทิชา

“ขอบคุณค่ะ” นันทิชาก้มหน้ากล่าวขอบคุณทีภพด้วยความเกรงใจ ทีภพยิ้มรับแล้วหันเดินนำหน้าหญิงสาวเข้าไปในร้านอาหารทันที

“สวัสดีค่ะคุณทีภพ” พนักงานต้อนรับยิ้มยกมือไหว้อย่างคนสนิท ทีภพยิ้มรับก่อนเดินนำนันทิชาไปยังโต๊ะอาหารด้านริมสุด เขาจัดการสั่งอาหารทันทีไม่รอช้า

“คุณจะทานอะไร” เขาหันมาถามหญิงสาว

“คุณทีเลือกเลยค่ะ ทิชาทานได้หมด”