ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 52

แทนคุณเปิดประตูคอนโดเข้ามาพร้อมกับจีนรา เดินตรงไปยังตู้เย็นหยิบน้ำเย็นเทให้หญิงสาวพร้อมกับของตัวเองอีกหนึ่งแก้ว ยกดื่มจนหมดพร้อมกับสีหน้าครุ่นคิด ก่อนโดนโอบเอวด้วยมือเรียวเล็กสองข้างจากหญิงสาว เธอเลื่อนมือค่อยๆ ไต่ไล่ระดับมารัดต้นคอของแทนคุณเอาไว้ พลางส่งสายตาสุดเย้ายวน ก่อนจะเริ่มซุกไซร้ชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่งก่อนที่เขาจะตอบสนองด้วยการอุ้มร่างบางนั้นไปจบบนเตียงนอนนุ่มๆ เช่นเคย

“เมื่อไหร่ จีนจะได้เป็นตัวจริงของคุณเสียทีคะ จีนรอคุณนานไปแล้วนะคะ” หลังจากเสร็จกิจ หญิงสาวซบอยู่บนอกหนาของแทนคุณ เธอกำลังพูดถึงความอัดอั้นที่อยู่ภายในใจ แทนคุณค่อยๆ เลื่อนสายตามอง พลันนิ่งเงียบไร้คำตอบ ก่อนที่ภาพของนันทิชาประทับเข้ามาในสมอง แล้วหันตัวเดินเข้าห้องน้ำ

“ผมขอตัวกลับก่อนนะจีน” หลังออกมาจากห้องน้ำ แทนคุณรีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ เตรียมตัวกลับอย่างกะทันหัน

“นี่มันอะไรกันคะ คุณทิ้งจีนอีกแล้วนะ” หญิงสาวลุกขึ้นมานั่งมองพฤติกรรมของแทนคุณอย่างไม่พอใจ เขาทิ้งเธอกลางอากาศเป็นรอบที่ร้อย ดวงหน้าสวยหมดจดมองแทนคุณอย่างไม่เข้าใจ พลางส่ายหน้าไปมาด้วยความสับสน

“จีนว่าจีนเหมือนที่ระบายของคุณมากกว่าเป็นคนรัก...” ยังไม่ทันที่จีนราพูดจบ แทนคุณรีบพุ่งตัวเข้ามากอดลาเธออย่างอ่อนโยน

“ผมมีธุระ เดี๋ยวผมโทรหานะคนดี” ชายหนุ่มพยายามฝืนยิ้มแล้วก้มลงไปหอมแก้มหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะคว้ากุญแจรถแล้วรีบออกมา

แทนคุณขับรถมุ่งตรงไปยังบ้านของนายดินทันที ด้วยเพราะนึกสนุกอยากเห็นหน้าของชายชราในวันเกิดของเขา ที่ไร้การเหลียวแลจากลูกสาวสุดที่รัก หน้าตาของคนผิดหวังคงทุกข์ระทมน่าดู เท้ากดเหยียบคันเร่งเพื่อให้ถึงจุดหมายโดยเร็ว

ชายชรานั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างตั้งแต่เช้าเขายังไม่กระดิกตัวออกไปไหน ผมเผ้าได้ขาวโพลนไปทั่วศีรษะ เพราะไม่มีกะจิตกะใจดูแลตัวเอง ดวงตาเลื่อนลอยหาจุดหมายปลายทางไม่เจอ ก่อนที่จะขยับตัวฟังเสียงฝีเท้าปริศนาที่พึ่งเดินกระทบพื้นบ้านเข้ามาเบาๆ

“แทนคุณ” ดวงตาเหี่ยวย่นมองชายหนุ่มอย่างตกใจ พลางพยายามขยับกายลุกจากเก้าอี้ไม้ มองหาลูกสาวของตนเอง หวังว่าเธอจะเดินตามเข้ามา

“ผมมาคนเดียว ยายนั่นไม่ได้มาหรอก ไม่ต้องมองหา” สายตาเหี่ยวย่นของชายชรา กลับมาจับจ้องหน้าคมของแทนคุณอีกครั้ง พร้อมกันกับร่างของคนหนุ่มเดินตรงมานั่งที่เก้าอี้ด้านข้างอีกตัวอย่างสบายอารมณ์

“มาทำไม” เสียงแข็งของคนชรานั้นทำให้แทนคุณหัวเราะในลำคอเล็กๆ พลางยกขาขึ้นนั่งไขว้ห่าง หางตามองชายชราตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าทวนซ้ำอยู่สองสามครั้ง

“ปากเก่งดีนะ แต่ดูเหมือนเก่งแต่ปาก ดูสภาพคุณสิ คิดถึงลูกสาวมากจนอยากตายเลยใช่ไหมล่ะ” ชายชราจุกอยู่ในอก ดวงตาเริ่มแดงก่ำอีกครั้ง แทนคุณเหมือนนั่งอยู่ในหัวใจของเขา ชายชราเหม่อลอยแบบนี้ในทุกๆ วัน เขาแทบอยากตายให้รู้แล้วรู้รอดไป ความคิดถึง ความห่วงหา ถาโถมเข้ามาจนยากจะรับมือไหว ก่อนพยายามจะกลั้นน้ำตาและความหวั่นไหวเอาไว้ไม่ให้ชายหนุ่มซ้ำเติมเขาไปมากกว่าเดิม แทนคุณนั่งกระดิกเท้าอย่างคนอารมณ์ดี จ้องมองนายดินด้วยสีหน้าเยาะเย้ยสุดกำลัง ก่อนจะกวาดสายตาไปพบกับถุงอาหารวางเรียงรายเต็มพื้นไปหมด

“อ่อ...นี่อย่าบอกนะว่าซื้อไว้ เพราะคิดว่ายัยนั่นจะมาหาในวันเกิด” ชายชราก้มหน้าเงียบพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ก่อนเสียงหัวเราะของแทนคุณดังลั่นเย้ยหยันออกมา

“เป็นห่วงยัยนั่นมาก เพราะเธออยู่ในกำมือผมใช่ไหม หึหึ ดูสภาพคุณสิ น่าสมเพชเป็นบ้า” ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินเข้าไปประจันหน้ากับชายชรา พร้อมกับดวงตาที่มองอย่างซ้ำเติม เขารู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้เห็น สภาพของฆาตกร

“อยากตายใช่ไหม อยากตายวันละหลายๆ ครั้งใช่หรือเปล่า ผมขอให้คุณรู้ไว้เลยนะ ว่ามันยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของผมเลยด้วยซ้ำ” เขาตะโกนสุดเสียง ใส่หน้าเหี่ยวย่นนั้นด้วยความคับแค้นที่อัดอั้นมาเป็นเวลานาน น้ำตาของนายดินหยดลงพื้นก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นปาดออก และเบี่ยงหน้าไปทางอื่น