ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 54

“คุณแทน นี่มันอะไรกันคะ” หญิงสาวเบิกตาโพลงเมื่อร่างหนานั้นถลาเข้าจู่โจมเธอ พร้อมกับเสียงสั้นจนเกือบร้องไห้พลางจ้องมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ มือเรียวเล็กอีกข้างยังคงพยายามแกะมือหนาออกจากแขนตัวเอง เพราะรู้สึกเจ็บด้วยแรงบีบมหาศาลจากมือของเขา

“พวกคุณมันเป็นฆาตกร” เขากำแขนหญิงสาวไว้แน่นไม่มีท่าทีจะผ่อนแรงปล่อยแม้แต่น้อย คนเจ็บถึงกับน้ำตาร่วง หัวใจเต้นเร็วจนเกือบจะทะลุอกออกมา ทั้งเจ็บทั้งกลัวบอกไม่ถูก หญิงสาวพยายามมองหาสิ่งของรอบกายที่พอจะหยุดเขาได้แต่กลับหาไม่เจอ คนตัวใหญ่พูดจบพลางเอามืออีกข้างผลักปิดประตูห้องนอนของเธอจนดังสนั่น เสียงกรีดร้องของเธอทำให้เขาหันมายิ้มเหมือนคนวิกลจริต

“คุณแทนคะ” นันทิชาพยายามเรียกสติแทนคุณอีกครั้งด้วยเสียงสั่นเครือ เขายังคงหันมองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มสะใจ ไม่เพียงไม่ฟังเธอ ซ้ำยังกระชากร่างเล็กให้เดินตามกลับไปยังห้องนอนใหญ่ ในขณะที่หญิงสาวพยายามใช้แรงยื้อรั้งตัวเองเอาไว้ ภาพของบิดาปรากฏขึ้นมาทำให้เธอยิ่งน้ำตาไหลนอง เธอมองหน้าชายหนุ่มด้วยความผิดหวังเพราะกำลังเอาชีวิตมาทิ้งไว้ในบ้านใหญ่หลังนี้ หากแต่เพราะความโกรธผสมกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้แทนคุณไม่อยากควบคุมสติของตัวเอง มีแต่ภาพของนายดินที่คิดอยากเอาคืน ความบอบซ้ำของหญิงสาวจะทำให้นายดินทุกข์ทรมานจนอยากตาย มันคือความสะใจของเขาล้วนๆ ไม่มีสิ่งใดอื่นเจือปน

“คุณแทนคะ คุณเมามากแล้วนะคะ ปล่อยค่ะ” หญิงสาวใช้แรงที่มีสลัดแทนคุณออกแล้วรีบวิ่งหนีลงบันได ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าเต็มปวด แล้วมองตามร่างเล็กที่เร่งฝีเท้าออกไปโดยไม่หันมามอง มันทำให้คนตัวใหญ่โกรธจนพูดไม่ออก ก่อนจะก้าวเท้าวิ่งตามไปติดๆ สองเท้าของหญิงสาวเกือบจะแตะบันไดขั้นสุดท้าย แต่ถูกร่างสูงวิ่งมาตะครุบตัวได้ทันควันเช่นกัน ร่างหนาโอบกอดหญิงสาวไว้จนแน่น ลมหายใจหอบรดต้นคอของเธอเป็นระยะ ในขณะที่เธอพยายามกรีดร้องให้คนช่วย มือหนารีบเอามาปิดปากเธอไว้แน่น

“จะหนีผมงั้นหรือ จะไม่ชดใช้งั้นหรือ” ร่างสูงขยับปากถามด้วยเสียงหอบ ในขณะที่คนตัวเล็กพยายามดิ้นสุดชีวิต น้ำตาของหญิงสาวหยดลงบนมือของเขาจนรู้สึกได้ ก่อนเขาจะค่อยๆ ลดมือลงช้าๆ จึงได้เห็นดวงตาเล็กกลอกกลิ้งไปมาด้วยความกลัวสุดขีด พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อนองหน้า

“คุณพูดบ้าอะไร ชดใช้อะไร ฆาตกรอะไร คุณเมามากแล้วนะคะ” หญิงสาวพูดพลางสะบัดตัวออกจากแทนคุณไม่หยุด พร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น มองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ แทนคุณมองร่างบางของหญิงสาวที่ทิ้งน้ำหนักลงนั่งอย่างคนอ่อนแรงอีกครั้ง ก่อนจะสูดหายใจลึกพยายามรวบรวมสติ