บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 259

"อ้า……"

เสียงกรีดร้องในค่ำคืนที่ดูสยดสยองในเกาะแห่งนี้ ทำลายความเงียบแล้วรู้สึกขนลุกมาก

เวินหนิงเจ็บมากจนรู้สึกชาไปแล้ว เวลายิ่งผ่านไป ก็ไม่รู้สึกขนาดนั้นแล้ว แต่ว่า เธอยังไม่หลุดพ้น……

ความเจ็บปวดมาเยือนอีกครั้ง เวินหนิงก็กัดฟันอดทนไว้

หมอพวกนี้จงใจจะให้เธอคลอดเอง เธอเลยไม่ได้เอ่ยปากขอร้องอีก

ในเมื่อ เธอจะเป็นแม่ที่อยู่ดูแลลูกตัวเองไม่ได้ ก็คงทำได้แค่รับความเจ็บปวดนี้แทน

"คุณหนูเวิน เบ่งค่ะ! หายใจเข้าลึกๆ!"

ขณะที่เวินหนิงกำลังจะหมดสติ เธอก็ใช้แรงเสี่ยวสุดท้ายที่มีแล้วเบ่ง สุดท้าย ก็มีเสียงร้องไห้ของเด็กดังขึ้น

หลังจากนั้น เวินหนิงก็ได้ยินเสียงที่ดีใจของคุณหมอ "เด็กคลอดแล้ว!"

"ดีมากเลย รับไปส่งข่าวดีให้คุณหญิงลู่!"

"เป็นเด็กผู้ชาย รีบตรวจเช็คร่างกายเร็ว รีบส่งเข้าตู้อบ"

ลูกคลอดแล้ว ความเจ็บปวดก็บรรเทาไปไม่น้อย เธอยังไม่ได้ดูลูก พวกเขาบอกว่าเป็นเด็กผู้ชาย ไม่รู้ว่าหน้าตาเหมือนเธอหรือเปล่า

ด้วยความทะเยอทะยาน เวินหนิงกัดฟันแน่น บังคับให้ตัวเองพยุงสติไว้ เธอยื่นมือโบกไปทางคุณหมอ "ลูกของฉัน ให้ฉัน……ให้ฉันดูหน่อย……"

คุณหมอมองสบตากัน จากนั้นก็มีคนเดินมาแล้วอุ้มเด็กออกไป "ขอโทษค่ะคุณหนูเวิน เราให้คุณดูเด็กไม่ได้"

ให้ดูไม่ได้?

เวินหนิงหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่แล้ว ทรมานมาตั้งกี่ชั่วโมง ตอนนี้ยังมีสติอยู่ นี่เธอก็ฝืนมากแล้ว คำพูดที่ว่าไม่ให้ดูหน้าเด็กก็ทำให้เธอโมโหกว่าเดิม

"นั่นเป็นลูกของฉัน ทำไม……ทำไมให้ฉันดูเขาหน่อยไม่ได้!"

เวินหนิงรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า นั่นเป็นลูกที่เธอใช้ชีวิตแลกมา ทำไมพวกเขาถึงใจดำขนาดนี้?

แต่ว่า เธอได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ไกลออกไปเรื่อยๆ เหมือนว่าเด็กคนนี้กำลังจะพลัดพรากจากเธอที่เป็นแม่ เสียงร้องไห้นั้นก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดใจมาก

เวินหนิงไม่สนว่าร่างกายตัวเองจะอ่อนแรงมากแค่ไหน พยายามดิ้นรนจะออกไปดูหน้าเด็กที่ถูกอุ้มไป

"คุณหนูเวิน คุณใจเย็นหน่อย!"

"ที่ไม่ให้คุณดูลูก ก็เพื่อคุณกับคุณชายน้อยนะคะ……"

เมื่อเห็นเวินหนิงเสียสติไปแล้ว ก็มีคนรีบมากดตัวเธอไว้ แต่ว่าคำพูดที่พูดออกมา ก็ทำให้อารมณ์ของเวินหนิงบ้าไปกว่าเดิม

ทำเพื่อเธอ……

นี่เป็นลูกที่เธอแลกมาด้วยชีวิต แม้แต่มองสักแว็บเดียวก็ไม่ได้ ก็ถูกอุ้มไปแบบนี้ พวกเขายังมีหน้ามาพูดอะไรแบบนี้อีก?

"อีกหน่อยคุณชายน้อยต้องมีชีวิตที่ดีในตระกูลลู่ ส่วนคุณหนูเวิน……ลืมเขาไปเถอะค่ะ"

คำพูดนี้ ทำให้เวินหนิงจับมือคนคนนั้นไว้แน่น "ฉันไม่ยอม ฉัน……ไม่ยอม……"

เสียงของเวินหนิงแหบแห้งมาก ตอนนี้ เธออยากตะโกน แต่ก็ไม่มีเสียงเลย

เธอเป็นอะไร เป็นแค่เครื่องมือที่ใช้คลอดลูก? เธอไม่ได้ขายลูกตัวเอง!

เวินหนิงหายใจเสียงดัง ตอนนี้ เธอก็ได้กลิ่นคาวเลือดรอบจมูก เสียงเด็กร้องไห้ก็เบาไปกว่าเดิม จนเธอเกือบจะไม่ได้ยินอยู่แล้ว สติของเธอก็กำลังจะหายไปด้วย

ทุกอย่างตรงหน้าเอาแต่หมุนไม่หยุด หมุนจนเธอเวียนหัวอยากจะอ้วก

สุดท้ายร่างกายเวินหนิงก็อ่อนแอจนสลบไป คุณหมอแค่จัดการทำความสะอาดผ่านๆ ก็ออกไปจากที่นี่ ออกไปดูแลเด็กที่เพิ่งคลอดกันหมด

นั่นเป็นทายาทของตระกูลลู่ เย่หวานจิ้งสั่งมาว่าต้องทำคลอดคุณชายน้อยออกมาอย่างปลอดภัย