Love Engineerเมียวิศวะ นิยาย บท 2

สนามบินนานาชาติ

หลังจากแยกย้ายกับเฮียต้าร์ที่ทำท่าทางเร่งรีบ ฉันก็ขับรถมาที่สนามบินทันทีด้วยความเร็วตามมาตรฐานบนท้องถนน เพราะถ้าขับตามกฎหมายกำหนดมีหวังโดนคันหลังด่าตายเลย

การขับขี่ที่ไทยจะขับช้าได้ไงเนอะ...

ฉันมองซ้ายมองขวาหาจุดผู้โดยสารขาเข้าแล้วรีบเดินไปยังโซนนั้นเพื่อรอรับเพื่อนสาวคนสนิท ทั้งที่ที่บ้านมีเครื่องบินเจ็ตแต่เมื่อเพื่อนอยากมาเซอร์ไพรส์ฉันก็ไม่ขัด แต่อยากบอกซีมากว่าไม่รู้ใครจะโดนเซอร์ไพรส์มากกว่ากัน เพราะที่บ้านไม่มีคนอยู่เลย

“ซี! ทางนี้ ๆ”

เพียงไม่นานร่างบางสัดส่วนสุดเย้ายวน ในชุดกางเกงสีดำรัดรูปกับเสื้อครอปสีขาวก็เดินตรงมาที่ฉัน พร้อมกางแขนออกกว้าง

หมับ!

“คิดถึงจัง” ฉันโถมตัวกอดไซซีเต็มแรงโดยที่คนตัวบางพอกันเซเล็กน้อย

“คิดถึงเหมือนกันกว่าจะขอแม่ได้” ไซซีตอบเสียงอู้อี้พลางซบหน้ากับไหล่ของฉัน แหงแหละลูกสาวที่ดูแลมาอย่างดีจะขอย้ายมาเรียนที่ต่างประเทศ ถึงจะมาอยู่บ้านตัวเองก็อดห่วงไม่ได้หรอก

“อาซาร่าคงเป็นห่วงแกแหละ” ฉันผละออกจากอ้อมกอดก่อนจะช่วยถือกระเป๋าสะพายหนึ่งใบ พร้อมกับสำรวจเพื่อนไปด้วยทั่วทั้งร่างมีกระเป๋ามาแค่สองใบ

“แม่ก็ห่วงเกินไง ฉันโตแล้วนะ”

“ในสายตาผู้ใหญ่เรายังเด็กต่างหาก...แล้วนี่ทั้งตัวมีกระเป๋าแค่สองใบเหรอ”

“อือ...จะถือมาทำไมเยอะ ค่อยมาซื้อเอาใหม่ที่นี่ก็ได้ ยังต้องใช้ชีวิตอยู่อีกนาน”

“เออจริงด้วย งั้นกลับไปพักที่บ้านเลยไหม หรืออยากไปไหน”

“ไปห้างก่อนไหม อยากได้ชุดมาไว้ใส่”

“โอเคงั้นไปที่รถกัน” ฉันกอดแขนไซซีแน่นก่อนจะเดินควงแขนกันไปยังลานจอดรถที่อยู่ไม่ไกลนัก และขับรถออกจากสนามบินโดยจุดมุ่งหมายคือห้างสรรพสินค้าสุดหรูแถวบ้านของฉันเอง

ห้างสรรพสินค้า

ร่างบางทั้งสองเดินคุยกันกะหนุงกะหนิงเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแบรนด์หรู โดยมีผู้จัดการออกมาต้อนรับเมื่อเห็นหนึ่งในนั้นคือหลานสาวตระกูลดัง และเป็นลูกค้าประจำของร้าน

“คุณซินเซียสวัสดีค่ะ...วันนี้สนใจแบบไหนดีคะ เมื่อวานมีเดรสเข้าใหม่อยู่อีกโซน ถ้าสนใจเอ๋จะพาไปดูค่ะ” ผู้จัดการสาวสวยออกมาต้อนรับอย่างเป็นกันเอง ทำให้ซินเซียยกยิ้มและหันไปถามไซซี

“สนใจไหมคุณหนูไซซี” เพราะว่าเธอไม่ค่อยถนัดกับการใส่เดรสเท่าไร อยู่บ้านจะชอบใส่กางเกงมากกว่า แต่ไม่ใช่ไม่มีชุดเดรสนะ ก็มีติดตู้ไว้บ้าง ต่างกับไซซีรายนี้ชอบใส่เสื้อผ้าหลากหลายแบบ

“เอาสิ อยากดูคอลเลกชันใหม่พอดี” สาวสวยเรือนผมสีดำตรงยาวเอ่ยตอบซินเซีย

“ค่ะ พี่เอ๋พาซินไปดูหน่อยนะคะ”

“ได้ค่ะเชิญทางนี้เลยค่ะ”

ร่างบางเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนจูงมือเพื่อนสนิทอย่างไซซีไปยังโซนที่มีชุดเดรสเข้าใหม่ เมื่อมีเพื่อนเลือกทั้งสองก็สนุกสนานกับการลองชุดมาก โดยเฉพาะไซซีที่จับชุดต่าง ๆ ยัดใส่มือซินเซียให้ไปลองและซื้อกลับ

“ส่งไปที่บ้านเลยนะคะพี่เอ๋” เมื่อรูดบัตรเสร็จสิ้นหลานสาวตระกูลดังก็เอ่ยกับผู้จัดการร้านและขอตัวออกไปเดินเล่นต่อ

“อยากไปเล็มหน้าม้าจังไปเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหม” สาวสวยเรือนผมสีดำอย่างไซซีหันมาเอ่ย เมื่อความยาวของผมหน้าม้าเริ่มทิ่มตาเธอ

“ไปร้านประจำฉันก็ได้ อยากทำผมด้วย”

“ทำผม...แกเหรอ ทำทรงไร?”

“อยากย้อมสีผม แต่ขอไปเทียบสีผมที่ร้านดูก่อน ว่าจะเข้ากับสีไหน”

“อ๋อ...โอเค”

เมื่อไปถึงร้านทำผมเจ้าประจำฉันก็จัดการส่งเพื่อนให้กับพี่บีช่างทำผมคนสวยทันที ส่วนตัวเองก็มาเลือกสีผมกับเจ๊แมนสาวสองที่เป็นเจ้าของร้าน เมื่อเลือกสีได้ฉันก็เดินไปบอกไซซีไว้เพราะคงใช้เวลาหลายชั่วโมง กลัวรอนานเลยจะให้เรียกคนขับรถมารับที่ห้าง

“ไม่เป็นไรฉันรอแกได้...ว่าแต่สีอะไร”

“ทำสีบลอนด์เทาน้ำตาล”

“สีอะไรนะ!”

“บลอนด์เทาน้ำตาล” ฉันเอ่ยย้ำอีกครั้งท่ามกลางสายตาสงสัยของเพื่อน

“คงกลับบ้านค่ะ” ไซซีตอบ

“เป็นเจ๊ไม่กลับค่ะ แวะผับเลย สวยแบบนี้ต้องออกไปเฉิดฉายนะลูก” เจ๊แมนจีบปากจีบคอต่อทำให้ฉันรู้สึกอยากไปขึ้นมา ทั้งที่เมื่อเช้ายังบ่นสายฟ้าอยู่เลย

“พูดแบบนี้อยากไปเลยค่ะ” ไซซีเริ่มละ ฉันมองท่าทางเบิกบานของเพื่อนแล้วคิดว่าคืนนี้ได้พากันหนีเที่ยวแน่

“แต่อายุไม่ถึงพี่แมน” ฉันหันไปตอบพี่สาวสอง แต่ความหมายคือมีที่แนะนำไหมคะ

“โอ๊ย สกายผับเลยลูกเจ้าของเส้นใหญ่” เจ๊แมนมองซ้ายมองขวาท่าทางแบบลับเฉพาะกิจมาก ก่อนจะโน้มหน้าลงมากระซิบ

“...”

“แล้วที่นี่การ์ดเยอะดูแลดี ที่สำคัญผู้หล่อ”

“จริงเหรอคะ” ไซซีหูผึ่งทันที

“ใช่ค่ะคนสวย ไปลองเลย แนะนำแล้วจะติดใจ”

“ไปไหมซิน?” ไซซีมองมาที่ฉันตาเป็นประกาย เห็นท่าทางแบบนี้ฉันจะปฏิเสธทำไม ไปก็ไปสิ ที่จริงฉันเป็นคนที่ดื้อคนหนึ่งเลยนะ แต่แค่ไม่มีเพื่อนดื้อน่ะ พอไซซีมาฉันก็พร้อมที่จะแหกตัวเองออกจากกรอบ

“ไปก็ไป”

“เย่ งั้นคืนนี้เราหนีเที่ยวกันเถอะ!!” เพื่อนสาวตัวแสบเอ่ยอย่างดีใจ ก่อนจะกดหน้าลงมาจุ๊บแก้มของฉันเบา ๆ ถ้ายัยนี่มีแฟนนะ ให้ตายแฟนก็ไปไหนไม่รอด

“งั้นขึ้นหน้าที่ร้านเลยนะ เดี๋ยวให้พนักงานมาดูแล”

“แหม ไม่ค่อยจะรีบเลยนะเจ๊ นี่เจ้าของร้านหรือแก๊งรีดไถ”

“รีดไถ...อุ๊ย ช่างทำผมค่ะ...นี่เด็ก ๆ มาช่วยแต่งหน้าให้สองสาวหน่อยเร็ววว”

ไม่นานบรรดาช่างที่กำลังเตรียมตัวเก็บร้านเป็นอันต้องสลายตัว เมื่อเจอเจ๊แมนสั่งให้มาช่วยแต่งหน้าให้ฉันและไซซี จนผ่านไปเป็นชั่วโมง ก่อนจะขึ้นไปเปลี่ยนชุดที่ชั้นบนของร้าน ดีนะที่แวะซื้อเสื้อผ้าก่อน เราสองคนเลยได้ชุดเดรสสวย ๆ ใส่ไปเที่ยว

สรุปวันนี้ทั้งวันยังไม่กลับบ้านแต่เที่ยวต่อ ฉันไม่เท่าไรนะ แต่ยอมใจยัยไซซีเลย พลังงานเยอะเหมือนหมาตัวโต!!