Love Engineerเมียวิศวะ นิยาย บท 3

Sky Pub

21.00 น.

“คนเยอะมาก”

ฉันกระซิบกับไซซี เราสองคนขับรถยนต์มาเอง คันนี้เป็นรถออดี้ของเฮียโซ่ เพราะฉันยังไม่มีรถส่วนตัว แต่ป๊าสัญญาแล้วว่าเข้ามหา’ลัยจะซื้อคันใหม่ให้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่ารุ่นไหนเหมือนกัน ฉันเป็นคนไม่เรื่องมาก อะไรก็ได้

“เยอะดิ นี่มาเที่ยวผับนะ”

“เอ้า จะรู้ไหมไม่เคยมา ทำอย่างกับตัวเองเคยไป” ฉันค่อนขอด

“ไม่เคยอะ ฮ่า ๆ”

“เออ แล้วเจ๊แมนแกบอกให้เดินไปหาการ์ดที่ใส่กำไลข้อมือสีแดงแล้วยัดทิปให้” ฉันหันไปบอกไซซีก่อนจะควักเงินใบเทาออกมาจากกระเป๋าแบรนด์หรูของตัวเอง

“แล้วใครจะยัด”

“ฉันเอง...ไปกันเถอะ”

มือบางคว้าแขนเพื่อนสาวเข้าไปกอด ก่อนจะเดินตรงดิ่งไปยังหน้าสถานบันเทิงที่เต็มไปด้วยผู้คน และเป้าหมายของเธอก็คือการ์ดที่มีกำไลข้อมือตามที่เจ้าของร้านทำผมบอก

“ขอบัตรด้วยครับ”

“นี่ค่ะ...”

ซินเซียยัดบัตรประชาชนของตัวเองและไซซีให้กับการ์ดพร้อมทิปที่พับเรียบร้อย ยัดเข้าด้านล่างบัตรไปอีกทีโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น เธอฉีกยิ้มสดใสให้กับการ์ดที่เหลือบตามามอง เมื่อสัมผัสถึงอะไรบางอย่างในอุ้งมือ ก่อนจะยื่นบัตรคืนให้สองสาวและพยักหน้าให้กับเพื่อน

ทั้งคู่เดินเข้ามาในผับด้วยท่าทีสบายใจ เพียงก้าวเท้าเข้าไปซินเซียก็หรี่ตาลงทันทีเพราะแสงสปอตไลต์ที่สาดส่องทั่วทั้งร้าน

ซินเซียในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำสั้นตัดกับเรือนผมสีบลอนด์ขับผิวขาว ใบหน้าสวยหวานและจมูกเชิดดูเป็นคนดื้อเงียบ เธอกวาดสายตามองหาโต๊ะว่างก่อนจะเห็นว่าที่บาร์ยังว่าง เลยคว้าแขนของไซซีที่อยู่ในเดรสสีดำปักเลื่อมทองเดินไปด้วยกัน

เพียงการปรากฏตัวของพวกเธอก็สามารถดึงดูดความสนใจของใครหลายคนให้หันมามองได้ไม่ยาก โดยเฉพาะสาวสวยผมสีดำขลับไว้หน้าม้าและดัดลอนผม เพราะมีเชื้อสายยุโรปทำให้รูปร่างสัดส่วนเย้ายวนใจ หน้าอกอวบอิ่มคัพดีรับกับเอวคอดและสะโพกผาย เป็นหุ่นที่ชวนฝันมากเลยทีเดียว

“รับอะไรดีครับ”

เมื่อมาถึงบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อก็เอ่ยถามสาวสวยทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ทำเอาซินเซียหันขวับไปมองเพื่อนอย่างไซซีทันที เธอไม่รู้ว่าต้องสั่งอะไรไม่เคยกิน แต่ไซซีก็ยิ้มหวานให้ทว่าสายตาคือไม่รู้เหมือนกัน ทำเอาสาวสวยผมบลอนด์แทบกุมขมับ ก่อนจะยิ้มให้บาร์เทนเดอร์และเอ่ยให้เขาแนะนำ

“ช่วยแนะนำหน่อยได้ไหมคะ...ที่นี่อะไรเด็ด พอดีพึ่งเคยมาครั้งแรก” แม้จะไม่เคยแต่ก็ต้องทำตัวให้ทันโลกเข้าไว้ ไม่อยากให้คนรู้ว่าไม่เคยดื่ม แต่บาร์เทนเดอร์หนุ่มกลับตีความไปอีกแบบ เขาแค่นหัวเราะก่อนจะเอ่ยตอบสาวสวย

“ถ้าถามว่าอะไรเด็ด คงต้องบอกว่าที่นี่ไม่มีอะไรเด็ดเท่าผมแล้วละครับ” เขาหยอดมุกไปหนึ่งทีก่อนจะขยิบตาให้กับสองสาว โดยที่ไซซีเห็นก่อนจึงเริ่มเมินหน้าหนีทำเป็นมองบรรยากาศ ส่วนซินเซียแข็งค้างไปแล้วก่อนจะตอบออกไปว่า

“ไวน์ดีกว่าค่ะ...อะไรเด็ด ๆ ท่าจะไม่มี” ซินเซียยิ้มแห้งก่อนจะตัดบทให้บาร์เทนเดอร์หนุ่ม เขาจึงเดินไปจัดการเตรียมเครื่องดื่มตามที่สั่ง แม้จะเก็บเศษหน้าแทบไม่ทันก็ตาม

เสือ สิงหราช อัศวเหมนนสกุล

อายุ 22 ปี คณะวิศวกรรมเครื่องกล ปี 4

เขานั่งหมุนแก้วไปมาอย่างเบื่อหน่าย มองบรรยากาศแสงสีที่ไม่ต่างไปจากเดิมมากนัก แต่ก่อนก็มากับเพื่อนบ่อยแต่หลังจากไปฝึกงาน นี่เป็นครั้งแรกที่นัดรวมตัวกัน เพียงแต่คนที่ควรมาถึงก่อนใครอย่างต้าร์ กลับไม่เห็นหัวรวมถึงโซ่กับนักรบด้วย

“สรุปพวกมันไปไหน”

หนุ่มหล่อเหลานัยน์ตาทรงเสน่ห์และมีออร่าเหมือนพระเอกซีรีส์ เอ่ยถามเพื่อนในกลุ่มอย่างสงสัย หลังจากชงเหล้าให้เพื่อนครบทุกคนแล้ว เขาคือ เพทาย หนุ่มฮอตอันดับสี่ของมหา’ลัยแอล และเรียนวิศวะเหมือนเสือแต่คนละสาขา

“ไม่รู้ อาจจะไปทำงานให้พวกเฮียมันเหมือนอย่างเคยนั่นแหละ”

ชายหนุ่มใบหน้าเรียบนิ่ง เรือนผมสีน้ำตาลทองและเจาะหูสองข้างพูดขึ้นมา พลางยกแก้วขึ้นจิบ เขาคือ ไฟ หนุ่มฮอตอันดับเจ็ดของมหา’ลัยแอล เรียนวิศวะเครื่องกลสาขาเดียวกับเสือ

“ไม่น่าใช่...”

เสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมาทำให้สายตาทุกคู่ในห้องหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง เรือนผมสีดำตัดกับใบหน้าเรียบเฉยทำให้ดูร้ายกาจ ยิ่งผสานกับการแต่งตัวและรอยสักที่แขนยิ่งเสริมให้ดิบเถื่อน เขาคือ ไนต์ หนุ่มฮอตอันดับแปดของมหา’ลัยแอล ชายผู้รักสงบไม่สนใจจะวุ่นวายกับใครเท่าไร แต่ถ้าเป็นเรื่องเพื่อนเขาพร้อมลงสนาม

“มึงรู้ได้ยังไง” เพทายขมวดคิ้วสงสัย

“ได้ยินไอ้ต้าร์บอกงานเสร็จแล้ว แต่เหมือนจะบินไปดูรถ”