ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1030

ในตอนเย็นของวันถัดไป งานเลี้ยงการกุศลก็ครื้นเครง​กันมาก

งานเลี้ยง​คืนนี้ไม่เพียงแต่จะเชิญดาราดังมามากมายเท่านั้น แต่ยังเชิญคนดังที่มีชื่อเสียงจากทุกสาขาอาชีพมาด้วย

จิ่งหลิวเยว่เดินบนพรมแดงพร้อมกับสาวสวย แม้ว่าแสงไฟรอบตัวยังคงกะพริบอยู่ก็ตาม ใบหน้าหล่อเหลาของเขายังคงยิ้มอย่างสุภาพอ่อนโยน​อยู่เสมอ

พอเดินไปที่สถานที่สัมภาษณ์ หลังจากที่พิธีกร​ถามคำถามสองสามข้อ จิ่งหลิวเยว่ก็ตอบคำถามทีละคำถาม ก่อนที่จะเดินพาสาวสวยเข้าสู่งานเลี้ยงภายใน

“จำได้แล้วใช่ไหมว่าพิเอร์สหน้าตาเป็นยังไง​” จิ่งหลิวเยว่ถามหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยเสียงต่ำ

หญิงสาวพยักหน้า “จำไว้ค่ะ”

จิ่งหลิวเยว่ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “รอดูฝีมือของคุณแล้วนะ”

“วางใจได้ค่ะ ฉันรับรอง​ว่าจะทำภารกิจ​ให้สำเร็จค่ะ”

จิ่งหลิวเยว่เดินนำหญิงสาวไปรอบงาน แต่น่าแปลกมาก ที่พวกเขาไม่เห็นพิเอร์สในงานเลย

เป็นไปได้ไหมว่าข้อมูลของเฟิงเฉินจะผิดพลาด​ ที่จริงแล้วพิเอร์สไม่ได้มางานนี้

ขณะที่จิ่งหลิวเยว่กำลังงุนงง ก็มีคนตะโกนว่า “ซ่างกวนเชียนกับซ่างกวนหยวนมาแล้ว​”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จิ่งหลิวเยว่ก็หันไปตามเสียง ดวงตาของเขาหรี่ลง พระเจ้า​ นั่นมันพิเอร์สใช่ไหมเหรอ

ซ่างกวนหยวนควงแขน​เข้ามาพร้อมกับซ่างกวนเชียน และมีชายต่างชาติร่างสูง ผมบลอนด์ และตาสีฟ้ายืนอยู่ข้างๆพวกเธอ

ไม่ใช่ใครอื่นพิเอร์สนั่นเอง

จิ่งหลิวเยว่บีบแก้วในมือของเขาแน่นโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเอียงศีรษะเล็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม​ “เดี๋ยว​โอกาสทำตามที่วางแผนกันไว้”

ผู้หญิงข้างๆ เขาจ้องไปที่พิเอร์สแล้วพยักหน้า “ได้ค่ะ”

“หยวนหยวน น้องพาคุณ​พิเอร์สไปเดินดูรอบ ๆงาน พี่จะไปหาเจ้าภาพงานเลี้ยงนี้ก่อน”

เสียงของซ่างกวนเชียนอ่อนโยนมาก แต่ซ่างกวนหยวนกลับยืนนิ่ง ปล่อยมือของเขาด้วยสีหน้าเย็นชา และหันไปมองที่​พิเอร์ส มุมปากของเธอก็ยกยิ้ม “คุณ​พิเอร์ส เชิญทางนี้ค่ะ”

พอเห็นพวกเขาเดินจากไป รอยยิ้มที่ขมขื่น​ก็ปรากฏ​อยู่​บน​สีหน้า​ของ​ซ่างกวนเชียน เขาถอนหายใจเบาๆ เมื่อไหร่หยวนหยวนจะปล่อยวางความเกลียดชังของเธอที่มีต่อเขาสักที

เมื่อเห็นพิเอร์สและซ่างกวนหยวนเดินมาทางนี้ จิ่งหลิวเยว่ก็รีบเดินตรงเข้าหาทันที “มาแล้ว​ เตรียมตัวให้พร้อม”

เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ควงแขน​เขาทันที และทั้งสองเดินตรงไปหาพวกพิเอร์สทันที

เมื่อซ่างกวนหยวนเห็นจิ่งหลิวเยว่ ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจทันที เธอเดินเข้าไปใกล้ ริมฝีปากสีแดงของเธอขยับ และเตรียมกล่าวทักทาย

จู่ๆ ผู้หญิงข้างๆ เขาจะร้อง “โอ้ย” แล้วเธอก็สะดุด​ล้มไปข้างหน้า​

ซ่างกวนหยวนขยับตัว​หลบโดยไม่รู้ตัว

แต่พิเอร์สช้าไปก้าวหนึ่ง ไวน์ในแก้วที่อยู่ในมือของหญิงสาว​ก็ราดลงบนบริเวณ​หน้าอกของเขาเต็ม​ๆ

แล้ว​ผู้หญิงคนนั้นก็ล้มมาทับตัวเขาด้วย

กลิ่นหอมยั่วยวนพุ่งเข้าใส่จมูกของเขาเต็ม​ๆ ทำให้พิเอร์สเริ่มร้อนรุ่ม​ขึ้นมา

เขาเอื้อมมือไปโอบเอวของหญิงสาวไว้ แล้วพยุงเธอลุกขึ้น แล้วถามขึ้นมาเป็นภาษาจีน “คุณโอเคไหมครับ”

ผู้หญิงคนนั้นทัดผมข้างหู และส่ายหัวอย่างเอียงอาย “ฉันไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“ยินดีครับ”

“คุณพิเอร์ส คุณ…” ซ่างกวนหยวนเห็นสภาพเลอะเทอะ​บนหน้าอกของเขาจึงหยุดพูดขึ้น​มา​กะทันหัน​

ผู้หญิงคนนั้นเห็นแล้ว สีหน้าของเธอก็ซีดเผือดด้วยความตกใจ แล้วก็รีบพูดว่า “ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษ ถ้าเป็นไปได้ ให้ฉันทำความสะอาดชุดให้คุณนะคะ”

พิเอร์สไม่โกรธ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น ด้วยประกายที่ชายหนุ่ม​ปรารถนาหญิงสาว​

คำเล่าลือ​ต่างว่ากันว่าผู้หญิงตะวันออกนั้นสวย

สมดังคำล่ำลือจริงๆ

ทั้งซ่างกวนหยวนและผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ช่างงดงามเหลือเกิน สวยจนทำให้ใจสั่น

จิ่งหลิวเยว่เหลือบมองที่พิเอร์ส ผู้ชายเหมือนกัน จึงรู้ทันทีว่าแผนของเขาประสบความสำเร็จแล้วครึ่งหนึ่ง

เขาทำหน้าบึ้งและจงใจตำหนิ “คุณทำอะไรของคุณ เดินไม่เป็นหรือไง ทำให้เสื้อผ้าของคุณผู้ชาย​คนนี้เปื้อนหมดแล้ว”

ตาของผู้หญิงคนนั้นแดงก่ำขึ้นมาทันที เธอพูดอย่างน่าสงสาร “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ”

“คุณ……”

ขอแค่เป็นผู้ชาย ก็ไม่สามารถปฏิเสธ​สาวสวยได้

เขาเหลือบมองไปที่ทิศทางของห้องน้ำ ก่อนที่มุมปากของเขาก็ยกขึ้นยิ้มอย่างควบคุมไม่ได้

ตอนนี้เขาแค่ต้องรอข่าวดีก็พอแล้ว​

……

ซ่างกวนหยวนเดินไปทั่วงานพร้อมกับซ่างกวนเชียน และเดินไปรอบงาน ปากของเธอแสร้งยิ้มจนจะเป็นตะคริวอยู่​แล้ว

เธอยกมือขึ้นนวดขมับที่ปวดมาก หันไปมองที่ซ่างกวนเชียนที่กำลังพูดคุยกับคนอื่นอย่างสนุกสนาน​ด้วยแววตาเกลียดชัง​

เขาชอบงานแบบนี้มาก เพราะที่นี่เขาสามารถอวดความสำเร็จของเขากับทุกคนได้อย่างภาคภูมิใจว่าภายใต้การบริหารของเขา บริษัทซ่างกวนได้ขยายแนวธุรกิจไปมากแค่ไหน

พอคิดได้แบบนี้ เธอก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้

จากหางตาของซ่างกวนเชียน เขาสังเกตเห็นว่าสีหน้า​ของ​เธอดูแย่มาก เขาหันไปมองและถามด้วยความเป็นห่วง “หยวนหยวน น้องไม่สบายหรือเปล่า”

“ฉันอยากกลับไปพักผ่อน” ซ่างกวนหยวนพูดอย่างเย็นชา

ซ่างกวนเชียนตั้งใจที่จะให้เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดทั้งคืน เหมือนเป็นภรรยาของเขา แต่เธอดูสีหน้า​แย่มาก จึงทำใจให้เธอเหนื่อย​ไม่ได้

“น้องอยู่ต่อไม่ไหวแล้วจริงๆ​เหรอ” ซ่างกวนเชียนนถาม

เมื่อได้ยินแบบนี้ ซ่างกวนหยวนก็อดที่จะยิ้มเยาะไม่ได้ “ซ่างกวนเชียน ในสายตา​ของคุณ หน้าตาทางสังคมของคุณสำคัญกว่าฉันใช่ไหม”

“ไม่ หยวนหยวน พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ซ่างกวนเชียนรีบแก้ตัว

ซ่างกวนหยวนสูดหายใจเข้าลึกๆ “ช่างเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันรู้แล้วว่าคุณคิดอะไรอยู่”

หลังจากพูดจบ เธอก็หันหลังเดินไปยังมุมที่เงียบสงบ

เมื่อเห็นแบบนี้ ซ่างกวนเชียนก็รีบเดินตามเธอ และคว้าแขนของเธอมาจับไว้ “หยวนหยวน อย่าโกรธเลยนะ พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”

“ปล่อย” ซ่างกวนหยวนถลึงตามองเขาอย่างไม่ชอบใจ

ด้วยความจนใจ เขาทำได้เพียงปล่อยมือของเธอไป