ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1031

ฟางยู่เชินคิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับซ่างกวนหยวนที่งานเลี้ยง

ตอนที่เจอกับอีกฝ่าย ทั้งสองต่างอึ้งกันทั้งคู่

ฟางยู่เชินเป็นฝ่ายตั้งสติได้ก่อน เผยให้เห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน “บังเอิญจังเลย”

ซ่างกวนหยวนส่งยิ้มให้ “บังเอิญมากจริงๆ”

“คุณมาคนเดียวเหรอ” ฟางยู่เชินมองไม่เห็นคนอื่นข้างๆเธอ จึงถามออกมาแบบนี้

“เปล่า ฉันมาพร้อมกับพี่ชาย”

ฟางยู่เชินพยักหน้า เขานิ่งเงียบอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “พวกเราคุยกันสักสองสามประโยคได้ไหม”

อาจจะเพราะกลัวว่าเธอจะปฏิเสธ เขาจึงเสริมขึ้นว่า “งานเลี้ยงแบบนี้น่าเบื่อเกินไป วันนี้ผมเหนื่อยนิดหน่อย ไม่อยากจะสังสรรค์ ดังนั้น……”

เขาไม่ได้พูดจนจบประโยค แต่ซ่างกวนหยวนเข้าใจความหมายของเขา ก็คือต้องการเธอเป็นโล่กันกระสุน

พอดีกับซ่างกวนหยวนเองก็รู้สึกเบื่อ แม้ว่าเธอจะรู้จักคนทั้งหมดที่นี่ แต่ก็ไม่ได้สนิทสนม อีกทั้งเธอก็เหมือนกับฟางยู่เชิน ไม่อยากสังสรรค์

นานพักใหญ่เห็นเธอไม่ตอบ ฟางยู่เชินคิดว่าคงไม่มีหวังแล้ว ในใจก็เสียใจเล็กน้อย

เวลานี้เอง เธอพยักหน้า “ก็ได้”

ฟางยู่เชินแสดงสีหน้าดีอกดีใจ รีบพูดว่า　“อย่างนั้นเราไปคุยกันทางโน้น”

เขาชี้ไปที่มุมหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกล ทางนั้นเป็นมุมพักผ่อน มีโซฟา ขนมและผลไม้จัดวางไว้

“ไปเถอะ”

ซ่างกวนหยวนเดินนำไปก่อน

ฟางยู่เชินรีบเดินตามไป

ซ่างกวนหยวนมองเห็นพวกเขาเดินตามกันหน้าคนหลังคนไปทางหัวมุม คิ้วก็ขมวดแน่น พวกเขาสองคนกำลังทำอะไรกัน

ช่วงนี้ เขาได้ยินมาว่าฟางยู่เชินกำลังตามจีบหยวนหยวน

ทันใดนั้น รูม่านตาหดตัว หรือว่าหยวนหยวนจะตอบตกลงคบกับฟางยู่เชินแล้ว

พอคิดเช่นนี้ ภายในใจเขาก็กระวนกระวาย ก้าวขาจะเดินตามไปตามสัญชาตญาณ

“คุณซ่างกวน ไม่ได้พบกันนาน”

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาขัดขวางฝีเท้าเขาไว้ เขาหันกลับไปมอง เป็นคู่ค้าทางธุรกิจที่ไม่ได้เจอกันมานาน

เขาเหลือบมองไปทางซ่างกวนหยวนพวกเขาสองคนเดินไปอีก ด้วยสถานการณ์ที่อับจนหนทาง ได้แต่ดึงฝีเท้ากลับมา ฉีกยิ้มกว้างบนใบหน้าใหม่อีกครั้ง“ไม่ได้พบกันเสียนาน”

หลังจากฟางยู่เชินและซ่างกวนหยวนนั่งลงแล้ว พวกเขาสองคนก็ไม่ได้พูดอะไร เงียบมาก และก็อึดอัดเล็กน้อย เมื่อเทียบกับความครึกครื้นของงานเลี้ยง

“แฮ่ม” ฟางยู่เชินกระแอมเบาๆ กดความตื่นเต้นภายในใจ ทำลายความสงบเงียบอย่างเงียบสงบ “ผมนึกไม่ถึงเลยว่าวันนี้คุณจะมา”

นี่อยู่นอกเหนือจากการคาดเดาของเขาจริงๆ แต่ก็เป็นความประหลาดใจที่น่ายินดี

“จำเป็นต้องมา” ซ่างกวนหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

ถ้าไม่ใช่เพราะคำขอร้องของซ่างกวนเชียนเธอก็อยากที่จะทำงานนอกเวลาที่บริษัท

“ทำไม” ฟางยู่เชินถามอย่างสงสัย

“เพราะมีลูกค้า” ซ่างกวนหยวนหันไปมองเขา มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่จำใจ

ฟางยู่เชินยิ้ม “เข้าใจแล้ว”

หลังจากนั้น ก็นิ่งเงียบลง

ฟางยู่เชินดื่มเหล่าอึกหนึ่ง เอ่ยถามว่า “ทำไมช่วงหลายวันนี้คุณไม่ได้นัดสื้อสื้อออกไปเที่ยวเลย”

เมื่อเอ่ยถึงเจียงสื้อสื้อ นัยน์ตาของซ่างกวนหยวน ฉายแสงประหลาด เธอหัวเราะเบาๆ “หล่อนสุขภาพไม่ดี ฉันก็ไม่เลยไม่สะดวกที่จะนัดหล่อนออกมา”

“นี่ก็จริง” ฟางยู่เชินพยักหน้า “แต่ว่าหลายวันนี้น้องเขยฉันก็อยู่เป็นเพื่อนหล่อนตลอด ทั้งสองคนก็ออกไปเดินเล่นข้างนอกบ้าง ไม่งั้นด้วยนิสัยของสื้อสื้อแล้ว ต้องเบื่อตายแน่”

“ประธานจิ้นรักภรรยามากจริงๆ”　ซ่างกวนหยวนเงยหน้าดื่มเหล้า พร้อมกับกลืนความเฝื่อนที่พุ่งขึ้นมาในลำคอลงไป