ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1100
ความสัมพันธ์ของเธอและเบอร์เกนเป็นอย่างไร
ลี่ซาชะงักไปเล็กน้อย ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
เบอร์เกนไม่สนใจไยดีเธอมาแต่ไหนแต่ไร จะบอกว่าความสัมพันธ์ไม่ดี บางครั้งเขาก็ดีกับเธอมาก แต่ถ้าบอกว่ามีความสัมพันธ์ที่ดี ก็เหมือนจะเป็นการหลอกตัวเอง
กู้เนี่ยนเห็นเธอลังเล ก็ยิ้มด้วยความมั่นใจในตนเอง“คุณหญิง ถ้าคุณตอบไม่ได้ งั้นก็ให้ผมตอบ ได้มั้ยครับ”
“คุณรู้เหรอ” ลี่ซามองเขาอย่างสงสัย
“ผมรู้แน่นอน ถ้าเรื่องแค่นี้ไม่รู้ ผมจะมีสิทธิ์ดูดวงด้วยไพ่ทาโรต์ให้คุณได้ยังไง”
“อย่างนั้นก็ได้ คุณลองพูดดู ถ้าไม่ถูก……”ลี่ซายิ้ม “ฉันไม่ปล่อยคุณแน่”
ประโยคนี้เธอพูดพลางยิ้ม แต่ก็สัมผัสได้ถึงการเตือนที่แฝงอยู่ในนั้น
กู้เนี่ยนยิ้มอย่างไม่แยแส ค่อยๆพูดเนิบๆว่า “คุณน่าจะเกิดในตระกูลใหญ่ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานหลายร้อยปี อืม……สามีของคุณได้แต่งงานกับคุณ ถือว่าเป็นหนูตกถังข้าวสาร แต่ สามีของคุณมีความสามารถและก็มีหยิ่งยโสโอหัง ก็เลยทำให้เขารู้สึกว่าถูกควบคุมโดยคุณ เขาจึงปฏิบัติต่อคุณไม่ดีนัก”
พูดมาถึงตรงนี้ บนใบหน้าลี่ซาที่แต่งหน้าสวยงามเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
อาจจะนึกถึงความสัมพันธ์ฉาบฉวยของตนเองและเบอร์เกน เผยความไม่พอใจออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“แต่ว่าสภาพการณ์แบบนี้ใช่ว่าจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้” กู้เนี่ยนฉวยโอกาสตีเหล็กขณะที่กำลังร้อนพูดต่อว่า “ประเด็นคือต้องดูว่าคุณอยากจะเปลี่ยนแปลงหรือไม่”
ลี่ซาจ้องมองเขาตาไม่กะพริบ ริมฝีปากแดงขยับ “เปลี่ยนยังไง”
“ผมช่วยคุณได้”
ภายในรถ เงียบเสียงลง
พักใหญ่ ลี่ซาจึงเอ่ยปากว่า “คุณจะช่วยยังไง”
กู้เนี่ยนมองไพ่ทาโรต์ในมืออย่างตั้งใจ แล้วจึงพูดอย่างจริงจังว่า “คุณหญิง ช่วงนี้ที่บ้านของคุณมีผู้หญิงเพิ่มเข้ามาคนหนึ่งใช่หรือไม่”
ลี่ซาอึ้ง “คุณรู้ได้ยังไง”
“ดูดวงออกมา” กู้เนี่ยนพูด “เป็นไปได้มากว่าเธอมีผลกระทบกับความสัมพันธ์ของคุณและสามี”
พอได้ยินประโยคนี้ ลี่ซาสีหน้าตกตะลึงทันที “ที่แท้ก็เป็นอย่างที่ฉันคิด”
กู้เนี่ยนขมวดคิ้ว “คุณหญิง คุณรู้แต่แรกแล้วเหรอ”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนตะวันตก หน้าตาถือว่าพอใช้”
ได้ยินลี่ซาพูดว่าเจียงสื้อสื้อหน้าตาพอใช้ กู้เนี่ยนก็อดพึมพำในใจไม่ได้ว่า ถ้าอย่างคุณหญิงนั้นเรียกว่าพอใช้ ผู้หญิงบนโลกนี้ก็ไม่มีใครสวยแล้ว
แต่ว่า ภายนอกเขาไม่ได้แสดงออกชัดเจนอะไร ถามว่า “แล้วยังไงอีกครับ”
“ฉันรู้สึกว่าหล่อนเหมือนนังจิ้งจอก ยั่วยวนสามีฉัน” พูดถึงตรงนี้ ลี่ซาขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“เหรอครับ”
กู้เนี่ยนหัวเราะแห้งๆ นี่ถ้าเปลี่ยนเป็นตอนปกติมีคนมาบอกว่าคุณหญิงเหมือนนังจิ้งจอก เขาต้องจัดการให้ได้เห็นดีกันแน่นอน
แต่ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์พิเศษ ในใจจะไม่พอใจแค่ไหนก็ต้องอดทนไว้
“ใช่แน่นอน คุณ คุณบอกฉันได้มั้ยว่าฉันควรทำยังไงดี ถึงจะกำจัดผู้หญิงคนนั้นไปได้ หรืออย่างไร”
ลี่ซาถามอย่างร้อนใจ เธอรับไม่ได้ที่ผู้หญิงคนนั้นพักอยู่ในคฤหาสน์ของเบอร์เกนแม้เพียงนาทีเดียวจริง
“กำจัดทั้งเหรอครับ” กู้เนี่ยนขมวดคิ้ว “นี่คือหมายความว่าอะไร”
“ก็คือกำจัดทิ้ง”
กู้เนี่ยนเข้าใจแล้ว “คุณจะฆ่าเธอเหรอ”
ลี่ซายอมรับโดยปริยาย
“ทำแบบนี้ไม่ได้” กู้เนี่ยนตกใจ พยายามสะกดความตื่นตกใจ ทำน้ำเสียงให้มั่นคง “คุณห้ามทำร้ายเธอถึงชีวิต มิเช่นนั้นความสัมพันธ์ของคุณกับสามีจะยิ่งย่ำแย่”
ลี่ซากึ่งเชื่อกึ่งสงสัย “จริงเหรอ”
“นิสัยของสามีคุณ คุณน่าจะรู้ดี แน่นอนว่า ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ก็ช่างเถอะครับ คุณจะทำยังไงก็แล้วแต่คุณ” กู้เนี่ยนแกล้งทำเป็นจะเปิดประตูลงจากรถ ในใจกลับลุ้นระทึกอย่างตื่นเต้น
“เดี๋ยวก่อน” ลี่ซารีบดึงรั้งเขาไว้
กู้เนี่ยนดึงสติกลับ มองเธออย่างสงบนิ่ง “มีอะไรอีกครับ”
“ต้องทำยังไง” ลี่ซาถาม
เส้นประสาทตึงเครียดของกู้เนี่ยน ผ่อนคลายลงบ้าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！