ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1215

ฟางซื่อกรุ๊ปก็ได้หยุดการร่วมงานกับตระกูลซ่างกวนทั้งหมด พอพวกนักข่าวรู้เรื่องนี้เข้า ก็ได้ทำการรายงานเต็มไปหมด

ถึงขั้นได้ปล่อยข่าวลือเรื่องฟางยู่เชินกับซ่างกวนหยวน

แต่ละสำนักข่าวก็ได้ต่างพากันเดาว่าฟางยู่เชินตามจีบแต่ไม่สำเร็จ ขายหน้าจนเป็นโมโห ก็ได้ยุติการร่วมงานกับตระกูลซ่างกวน เอาเรื่องนี้มาข่มขู่ซ่างกวนหยวน

ในเวยป๋อก็ได้มีข่าวนี้เด้งขึ้นอัตโนมัติ เหลียงซินเวยที่กำลังทานมื้อเที่ยงก็ได้มองไปแวบหนึ่ง ตอนแรกก็คิดว่าเป็นแค่ข่าวน่าเบื่อ

ตอนที่เห็น “ฟางยู่เชิน” สามคำนี้นั้น ก็ได้รีบวางตะเกียบลง เอาโทรศัพท์

เปิดข่าว ดูเนื้อหาข่าวทั้งหมด

พอดูจบ ความรู้สึกของเหลียงซินเวยก็ได้สับสนเล็กน้อย

หญิงสาวในข่าวนั้น เธอเคยเห็นในคอลัมน์ข่าวเศรษฐกิจ

ที่เธอจำได้ นอกจากเพราะว่าอีกฝ่ายนั้นหน้าตาสวย ที่สำคัญของเพราะเป็นคนที่เก่งมากๆ

ที่แท้ฟางยู่เชินกับคนเขายังเคยมีอดีตร่วมกัน

เหลียงซินเวยก็ได้ค่อยๆ วางโทรศัพท์ลง ยิ้มออกมา รอยยิ้มได้เต็มไปด้วยความขมขื่นแล้วก็ตลกตัวเอง

จริงสินะ เขาเก่งขนาดนั้น ก็ต้องรู้จักหญิงสาวที่เก่งเหมือนกับเขาอยู่แล้ว

และเธอ ก็เป็นแค่พนักงานร้านอาหารคนหนึ่ง จะเอาอะไรไปแข่งกับเขา?

เธอก็ได้สูดหายใจเข้าลึกๆ กะพริบตาที่เริ่มปวด “เหลียงซินเวย ไม่ต้องฝันแล้ว ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่เธอคว้ามาไม่ได้”

“เวยเวย!”

อยู่ๆ ไหล่ของเธอก็ได้หนัก เสียงที่ดังเหนือหัวก็ได้ทำให้เหลียงซินเวยตกใจ

เธอก็ได้รีบตั้งสติ หันหน้า คือเพื่อนร่วมงานเสี่ยวฟาง

“เธอพูดเองเอ่อเองอะไรอยู่?”

เสี่ยวฟางก็ได้นั่งข้างๆ เธอ ถามด้วยความสงสัย

เหลียงซินเวยก้มหน้าลง ก็ได้ตอบไปเรียบๆ “ไม่ได้พูดอะไร”

เสี่ยวฟางเห็นว่าในจานของเธอมีแค่ผัก ก็ได้ขมวดคิ้ว “ในครัวมีเนื้ออยู่ไม่ใช่เหรอ เธอทำไมถึงได้กินแต่ผักล่ะ?”

“ลดน้ำหนักน่ะ” เหลียงซินเวยก็ได้คีบผักกาดเข้าปาก

“ลดน้ำหนัก?” เสี่ยวฟางก็ได้ทำตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ ก็ได้มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “เธอผอมขนาดนี้ ยังลดน้ำหนักอะไร? ลดอีกเธอก็โดนลมพัดปลิวแล้ว!”

เหลียงซินเวยหัวเราะ “อีกไม่กี่วันก็เป็นวันครบรอบห้างสรรพสินค้าไม่ใช่เหรอ? ผอมหน่อยใส่ชุดออกงานแล้วสวย”

“จริงด้วย” เธอเตือนแบบนี้ เสี่ยวฟางก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีเรื่องแบบนี้อยู่

“เธอซื้อชุดออกงานแล้วเหรอ?” เสี่ยวฟางถาม

“ยัง ยืมของคนอื่นน่ะ”

ได้ยินแบบนั้น เสี่ยวฟางก็ได้ถอนหายใจ “ก็จริง เงินเดือนของพวกเรายังจะซื้อเสื้อผ้าสวยๆ อะไรได้ เลิกงานวันนี้ฉันก็จะไปยืมชุดที่ร้าน”

เหลียงซินเวยยิ้มไม่ได้พูดอะไรต่อ ก็ได้ก้มหน้ากินข้าวเงียบๆ

เสี่ยวฟางเอาโทรศัพท์ไป ไม่รู้ว่าเห็นอะไร ก็ได้ร้องออกมา “ที่แท้เป็นเขาเหรอ”

เหลียงซินเวยถูกทำให้ตกใจ ก็ได้ตบหน้าอกของตัวเองเบาๆ “เธอไม่ต้องทำตัวเว่อร์วังได้ไหม? จะทำเอาฉันตกใจจะตายแล้ว!”

“เวยเวย เขาเป็นคนที่เคยมาหาเธอที่ร้านหรือเปล่า?” เสี่ยวฟางก็ได้เอาโทรศัพท์ให้เธอดู

ในนั้นก็ได้เป็นรู้ภาพของฟางยู่เชิน

เหลียงซินเวยอึ้ง “เธอจำผิดคนแล้วหรือเปล่า?”

“ไม่มีทางจำผิด!” เสี่ยวฟางก็ได้ขยายภาพให้ใหญ่ หรี่ตาดู “วันนั้นตอนพึ่งเปิดร้านตอนเช้า เขามาหาเธอ จริงไหม?”