ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1233

เขามีใจให้เธอเหรอ

เหลียงซินเวยอึ้งตะลึง ที่เขาบอกคือมีใจแบบไหนกันนะ

ท่าทางอึ้งของเธอน่ารักมาก

ฟางยู่เชินอดยิ้มออกมาไม่ได้ "คุณรู้มั้ยว่าทำไมต้องให้คุณมาเป็นคู่เดทของผมด้วย"

เหลียงซินเวยส่ายหน้า

"พ่อแม่ผมมีความคิดที่จะให้ผมแต่งานกับเย่เสี่ยวอี้จริงๆ แต่ผมไม่ได้ชอบเย่เสี่ยวอี้ คนที่ผมชอบคือ......"

"เวยเวย!"

เย่เฉินหยุนวิ่งมา ตัดบทฟางยู่เชิน

"พี่เย่ คุณมาได้ยังไงคะ" เหลียงซินเวยมองเย่เฉินหยุนอย่างแปลกใจ

"ผมอธิบายให้พ่อแม่ผมเข้าใจดีแล้ว พวกเรารีบไปเถอะ"

พูดพลาง เขาก็เตรียมจะไปจูงมือของเธอ

เห็นอย่างนั้น ฟางยู่เชินสาวเท้าเข้ามา ขวางไว้ข้างหน้าเหลียงซินเวย มองเขาอย่างเยือกเย็น "คุณพาเธอไปไม่ได้"

เย่เฉินหยุนยิ้ม "ทำไมผมจะพาเธอไปไม่ได้ครับ เธอเป็นแฟนผมนะ"

คิ้วเรียวขมวดมุ่น ฟางยู่เชินหันหน้าไป เหล่มองเหลียงซินเวย ถามว่า "คุณเป็นแฟนเขาเหรอ"

เหลียงซินเวยมองเย่เฉินหยุน สองมือกำแน่น พยักหน้า "อืม"

เธอยังจะพยักหน้าอีก!

ฟางยู่เชินยิ้มอย่างโกรธๆ "พวกคุณคิดว่าหลอกผมได้เหรอ"

เหลียงซินเวยถลึงตาใส่เขาอย่างประหลาดใจ เขารู้แล้วหรือ

"ยู่เชิน คุณลุงฟางมาถึงแล้วนะ" จู่ๆเย่เฉินหยุนก็เอ่ยขึ้นมา

"แล้วยังไง" ฟางยู่เชินขมวดคิ้วแน่น ลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่างพุ่งขึ้นมาในใจ

"เขากำลังหารือกับพ่อแม่ของผมเรื่องการแต่งงานของคุณกับน้องสาวผม ดูท่าจะคุยกันถูกคอดีมากเลย"

เห็นท่าทางเย่เฉินหยุนไม่เหมือนกำลังพูดโกหก ฟางยู่เชินก็รีบพูดกับเหลียงซินเวยว่า "คุณวางใจเถอะ ผมไม่มีทางยอมรับการหมั้นหมายครั้งนี้"

จากนั้น รีบเดินเข้าไปในโถงที่จัดงานเลี้ยง

ที่ระเบียงเหลือเพียงเหลียงซินเวยและเย่เฉินหยุน

คำพูดของฟางยู่เชินดูเหมือนจะยังดังก้องอยู่ข้างหู เหลียงซินเวยหัวเราะเยาะตนเอง

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อเขา แต่ไม่กล้าที่จะเชื่อ อย่างไรเสียการแต่งงานของทั้งสองครอบครัวตระกูลฟางและตระกูลเย่ก็เป็นเรื่องใหญ่ เกี่ยวข้องกับหน้าตาของทั้งสองตระกูล ไม่ใช่ว่าเขาไม่ยอมรับแล้วจะยกเลิกได้

สายตาของเย่เฉินหยุนมองเธออย่างลึกซึ้ง มองเห็นความโดดเดี่ยวอ้างว้างลบใบหน้าเธอ เขาเอ่ยถามเบาๆว่า "คุณชอบเขาเหรอ"

เหลียงซินเวยเงยหน้า สบตาเข้ากับดวงตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของเขา ยิ้ม ยอมรับอย่างเปิดเผย "อืม ฉันชอบเขา"

เย่เฉินหยุนนิ่งเงียบอยู่สักพัก ถามว่า "งั้นเขาชอบคุณมั้ย"

พอเขาถามคำถามนี้ เหลียงซินเวยก็นึกถึงประโยคเมื่อครู่ที่ฟางยู่เชินยังพูดไม่จบ

"ผมไม่ได้ชอบเย่เสี่ยวอี้ คนที่ผมชอบคือ......"

คือเธอเหรอ

เหลียงซินเวยไม่กล้าคิด แต่กลับอดที่จะคาดหวังไม่ได้

"เขาไม่ได้พูด ใช่มั้ย" เย่เฉินหยุนถามอีก

เหลียงซินเวยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ "อืม เขาไม่ได้พูด แต่นี่มันเกี่ยวอะไรกับที่ฉันชอบเขาด้วย"

"ความสัมพันธ์คือความสุขของทั้งสองฝ่าย ชอบเขาข้างเดียวถ้าไม่ได้รับรักตอบ อย่างนั้นตัวคุณเองก็ต้องเจ็บปวด" เย่เฉินหยุนแนะนำอย่างจริงใจ

"คุณเคยมีประสบการณ์เหรอ"

สัมผัสได้ว่าเขาใช้น้ำเสียงเหมือนคนที่เคยมีประสบการณ์มาก่อนตักเตือนเธอ

เย่เฉินหยุนยิ้ม "ไม่ว่าผมจะเคยมีประสบการณ์มาก่อนหรือไม่ คำพูดของผมก็มีเหตุผลมาก"

เหลียงซินเวยครุ่นคิด พูดว่า "พี่เย่ ฉันอาจจะไม่สามารถช่วยเหลือคุณได้แล้ว"

"ทำไม" เย่เฉินหยุนขมวดคิ้ว